Προφανώς μαζεύτηκαν πολλά για να αναγκαστεί ο Ζήσης ο Βρύζας να υποβάλει παραίτηση για δεύτερη φορά. Το άγριο “ξεφωνητό” από τους συνδεσμίτες πιστεύω ότι ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αλλωστε, όταν παραιτήθηκε για πρώτη φορά, μετά την ήττα με 4-2 στην Ξάνθη, κανείς δεν ασχολιόταν μαζί του.
Το έμμεσο συμπέρασμα που βγαίνει απ' αυτή την ιστορία είναι ότι ποτέ δεν ήταν καλές οι σχέσεις μεταξύ προέδρου και προπονητή και, στη συνέχεια, μεταξύ τεχνικού διευθυντή και προπονητή. Και είναι να αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να προχωρήσει μια ομάδα όταν δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά δύο ή τρία από τα κορυφαία στελέχη της.
Το ότι ο Βρύζας αισθανόταν από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου “καπελωμένος”, επειδή αυτός είχε συμφωνήσει σε όλα με τον Σάντος, αλλά ο Σαββίδης αποφάσισε να προσλάβει τον Αναστασιάδη, το αφήνω έξω από το κάδρο γιατί “σηκώνει” πολλή συζήτηση. Για να πούμε αν έχει άδικο ή δίκιο ο Βρύζας, πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε στις αρμοδιότητες που έχει ένας πρόεδρος μιας ΠΑΕ όταν συμβαίνει να είναι άλλος ο μεγαλομέτοχος. Και, βέβαια, πρέπει να ξέρουμε τι είχε συμφωνήσει με τον μεγαλομέτοχο σχετικά με τις δικαιοδοσίες τις δικές του ως πρόεδρος. Αν αυτός είχε το δικαίωμα να επιλέξει προπονητή και να πάρει και την ευθύνη της επιλογής, κακώς επενέβη ο Σαββίδης για να κάνει του κεφαλιού του. Αν, όμως, ποτέ ο Σαββίδης δεν του παραχώρησε τέτοιες δικαιοδοσίες, τότε κακώς αισθάνθηκε μειωμένος, γιατί, πολύ απλά, το αφεντικό ενός μαγαζιού έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην επιλογή των υπαλλήλων.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, το πρόβλημα στον ΠΑΟΚ δεν είναι ο Βρύζας και δεν έχει κανένα νόημα να πληρώσει τη νύφη μόνο ο Βρύζας. Οταν μια ΠΑΕ μπάζει από παντού, δεν μπορεί να έχει την αποκλειστική ευθύνη ο πρόεδρος, ή ο τεχνικός διευθυντής.
Ας πούμε, όμως, ότι ο Βρύζας είναι ο μόνος ανίκανος στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ή ας πούμε ότι είναι ο μοναδικός που αισθάνεται ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο, γι' αυτό και θέλει να αποχωρήσει. Η, ας δεχτούμε ότι θέλει να φύγει γιατί βλέπει ότι δεν υπάρχουν πλέον οι κατάλληλες συνθήκες για να δουλέψει. Το ερώτημα είναι τι παριστάνει ο μεγαλομέτοχος με το να αρνείται την παραίτηση. Εμείς (και όλος ο κόσμος) λέμε ότι πρέπει να τους αλλάξει όλους κι αυτός δεν θέλει να αλλάξει ούτε κι αυτούς που παραιτούνται. Το ίδιο έκανε και με τον Αναστασιάδη. Ευχαριστημένος δεν είναι από κανέναν, αλλά όλους επιμένει να τους κρατάει στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Μπορείτε να το εξηγήσετε αυτό; Εγώ όχι.
Μία μόνο υπόθεση μπορώ να κάνω. Οτι περιμένει να κυλήσει το υπόλοιπο της αγωνιστικής περιόδου χωρίς αναταράξεις και χωρίς να υποχρεωθεί να αναζητήσει νέα πρόσωπα για κομβικούς ρόλους που θα μείνουν “ορφανοί”, ώστε σε απόλυτη ηρεμία και με άνεση χρόνου να πάρει τις αποφάσεις του και να κάνει τις διορθωτικές κινήσεις που πρέπει το καλοκαίρι. Μακάρι να σκέφτεται έτσι ο Ιβάν. Γιατί αν ισχύει κάτι άλλο, τότε θα αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε μην τυχόν έχουν δίκιο όσοι προδικάζουν ότι ετοιμάζει την αποχώρησή του από τον ΠΑΟΚ. Προσωπικά, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι...
Ησύχασε στο οικονομικό, αλλά σε όλα τα άλλα έμεινε στάσιμος
Δυστυχώς, τρίτη χρονιά τώρα, αποδεικνύεται ότι δεν αρκεί το χρήμα για να προοδεύσει μια ομάδα. Λέγαμε στα δύσκολα χρόνια ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται έναν ισχυρό, αξιόπιστο και φερέγγυο επενδυτή, λέγαμε όμως επίσης ότι ο επενδυτής, εκτός από χρήμα, θα πρέπει να διαθέτει και ικανότητες.
Οι ικανότητες του επιχειρηματία Σαββίδη δεν αμφισβητούνται, αποδεικνύεται όμως ότι δεν είναι αρκετές για να ανεβάσει τον ΠΑΟΚ επίπεδο. Γιατί ο ΠΑΟΚ ούτε καπνά παράγει, ούτε ξενοδοχείο είναι. Είναι ποδοσφαιρική εταιρεία με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με εκατομμύρια ψυχές που “κουβαλάει” πάνω της. Το ποδόσφαιρο είναι μπίζνα, αλλά διαφέρει πολύ από τις περισσότερες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Και ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ εδώ και τρία χρόνια αποτυγχάνει σταθερά στην ενασχόλησή του με το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ΠΑΟΚ. Κυρίως αποτυγχάνει στο να “στήσει” μια εταιρεία που θα υπερασπίζεται με τον καλύτερο τρόπο το προιόν που παράγει η ομάδα. Η ΠΑΕ έχει απαλλαγεί από τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που τη μάστιζαν, αλλά ο ΠΑΟΚ σε κανέναν άλλον τομέα δεν έκανε βήματα μπροστά. Παρέμεινε στάσιμος. Και πολύ μακριά από τη διεκδίκηση τίτλων και διακρίσεων.
