Οι αποδοκιμασίες των οπαδών του ΠΑΟΚ στο τέλος του ματς με τον Πλατανιά, δεν ήταν έκπληξη.
Αναμενόμενες ήταν, για όσους παρακολουθούν τον ΠΑΟΚ, αφουγκράζονται τον κόσμο του, μπορούν να καταλάβουν ποιο είναι το πραγματικό συναίσθημα των οπαδών και όχι αυτό που θέλουν ορισμένοι να παρουσιάζουν, για να στρογγυλεύουν τις γωνίες.
Η υπομονή του κόσμου εξαντλήθηκε. Οση καλή διάθεση κι αν είχαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, που είχαν και το απέδειξαν με την στάση τους από το καλοκαίρι και μετά, η υπομονή τους εξαντλήθηκε.
Κι είναι φυσιολογικό, αφού δεν εισπράττουν κάτι το οποίο να τους βοηθάει για να συνεχίσουν την στήριξη στην ομάδα. Δεν έχουν κάποιο ερέθισμα, δεν έχουν κάποια ένδειξη ότι αυτό που γίνεται από το προηγούμενο καλοκαίρι και δεν αποδίδει, κάποια στιγμή στο μέλλον θα αποδώσει.
Είμαι σίγουρος ότι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να βρίσκεται η ομάδα τους μακριά από τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, να κινδυνεύει να μείνει εκτός της πρώτης πεντάδας, αν έβλεπαν ότι γίνεται μια δουλειά η οποία τους επιτρέπει να ελπίζουν ότι θα φέρει αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, όμως, ο Παοκτσής δεν βλέπει κάτι που να τον τονώνει, που να τον πείθει ότι το αποτέλεσμα δεν έρχεται λόγω ατυχίας, λόγω κακών συγκυριών. Ο Παοκτσής βλέπει ότι το καλό αποτέλεσμα δεν έρχεται επειδή η ομάδα έχει προβλήματα, επειδή η ποιότητα των παικτών της δεν είναι η κατάλληλη για να δημιουργηθεί ένα σύνολο υψηλών προδιαγραφών, επειδή ο προπονητής δυσκολεύεται να διαχειριστεί καταστάσεις για τις οποίες θα έπρεπε να έχει εμπειρία και γνώση την οποία δεν διαθέτει.
Μάλιστα, έχει κάθε δίκιο ο Παοκτσής να οργίζεται ακόμη περισσότερο, όταν μαθαίνει πως ο προπονητής του εμφανίστηκε μετά το ματς σαν να μην συμβαίνει τίποτε και στάθηκε μόνο στη νίκη, προσπερνώντας την μετριότατη εμφάνιση, τις καθυστερήσεις από πλευράς ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα στο τέλος, κάνοντας ότι δεν… άκουσε τις αποδοκιμασίες.
Ομολογώ ότι είναι πολύ άσχημη αυτή η συζήτηση που γίνεται, επειδή φανερώνει ότι οι παθογένειες εξακολουθούν να υφίστανται στον ΠΑΟΚ, ότι άλλο ένα πρότζεκτ κινδυνεύει να καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία, πριν καν ολοκληρωθεί –και πάλι- μία, έστω, σεζόν.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει όλες αυτές τις αδυναμίες, κανείς δεν δικαιούται να κρύψει κάτω από το χαλάκι τα προβλήματα, κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια σε μια κατάσταση η οποία στηρίχτηκε περισσότερο από κάθε άλλη τα προηγούμενα χρόνια αλλά το αποτέλεσμα είναι άκρως απογοητευτικό.
Πόσω δε μάλλον που ο κόσμος ξεσπά, αδυνατώντας να αντέξει άλλο την ομάδα του να παίζει τόσο άσχημα, να μην παρουσιάζει καμία βελτίωση, να κινδυνεύει από κάθε αντίπαλο μέσα στην Τούμπα.
ΥΓ.: Αντί να συγκρίνει ανόμοια πράγματα ο Αναστόπουλος, διότι δεν έχουν καμία σχέση οι… πολυτελείς συνθήκες στις οποίες δουλεύει αυτός στον Αρη με το αλαλούμ που επικρατούσε την προηγούμενη σεζόν, καλά θα κάνει να κοιτάξει πώς θα παρουσιάσει μια ομάδα που να κερδίζει τον κόσμο με το θέαμα που θα προσφέρει.