Πριν απ΄ όλα, όπως πάντα, εν αρχή ήν ο Λόγος, δηλαδή η θέληση του Υψίστου και μιας, όπως λένε, γιορτάζουμε την επέτειο των γενεθλίων του Θεού των Ελλήνων, ανταλλάσσοντας ευχές, μια ακόμη κι από μένα θεωρείται μάλλον αναγκαία.
Ότι ποθείτε λοιπόν φίλοι μου, υγεία, ειρήνη κι όσο για την αγάπη ,αν διαθέτετε περίσσευμα στις ψυχούλες σας , σκορπίστε το σ΄ όλη τη γη σε όσους το έχουν ανάγκη κι είναι τόσοι πολλοί, μα τόσοι πολλοί.
Ευχές βέβαια και για τον Ηρακλή, κάπως διαφορετικές, πλην την προσφορά της αγάπης την οποία θεωρώ δεδομένη. Τα «Χρόνια πολλά» τα είπαμε πριν ένα μήνα περίπου στα δικά του γενέθλια, οπότε μένουν τα «καλά χρόνια» από τώρα και στο εξής, διότι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, τι να σας πω, άρχισε να μοιάζει ως συνέχεια μιας κάποιας άλλης ερμαφρόδιτης από τις πολλές που ταλαιπώρησαν χρόνια τον Ηρακλή και της πιο καταστροφικής.
Σε παρόμοια περίπτωση, πριν περίπου τρία χρόνια, επί εποχής Παπαθανασάκη, πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές ομοίαζαν με θίασο ο οποίος, άθελα του, ενώ ετοιμαζόταν να ανεβάσει έργο αισιόδοξο και καταλυτικό για το τότε μίζερο περιβάλλον, κάτι ας πούμε σαν το «Ερχεται το δολάριο», στις πρόβες μπλέχτηκαν με τα κείμενα και πρόβαραν αντ΄ αυτού το γνωστό έργο του Ιρλανδού δραματουργού Σάμουελ Μπέκετ, «Περιμένοντας τον Γκοντό». Τον από μηχανής θεό δηλαδή που θα έδινε λύση στα προβλήματα, ο οποίος δυστυχώς, όπως και στο συμβολικό θεατρικό έργου του Μπέκετ ουδέποτε ήρθε. Πρωταγωνιστές ουσιαστικά ήταν δύο.
Οι δυο λοιπόν χαρακτήρες περίμεναν την άφιξη μιας υπερβατικής φιγούρας, του Γκοντό δηλαδή, που θα τους σώσει, αλλά επί ματαίω. Να σκεφτείτε πώς ο συγγραφέας του έργου έχει δηλώσει πως ούτε ο ίδιος είχε σκεφτεί ή γνώριζε «ποιος είναι ο Γκοντό». Και ιδού τα σκόρπια δημοσιεύματα, φίλοι μου που αποδεικνύουν πως Τομ Παπαδόπουλους και Στάθης Καραντώνης αντιμετωπίζουν μια κατάσταση που μάλλον ξεπερνά τις δυνάμεις τους κι έτσι τον περιμένουν να… στρίψει από κάποια γωνία να δώσει λύση στα αδιέξοδά τους, έχοντας εκτός των άλλων και ορισμένες παραιτήσεις οι οποίες μόνο με τυχαίες δεν λογαριάζονται.
Πριν μέρες έβαλαν το καπελάκι τους στραβά και αποχώρησαν Υψηλάντης και Κυρίτσης μιλώντας για ασυμφωνία «χαρακτήρων», ή αν θέλετε πιο κομψά, για διαφωνία φιλοσοφίας. Χθες με μακροσκελή επιστολή βρίθουσας αιχμών ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου Θωμάς Καλέσης και τα τρία μέλη του δημιουργικού τμήματος αποχαιρέτησαν τη Μίκρα. Μάλλον λοιπόν, περιμένοντας τον Γκοντό οι δυο διοικούντες, πιστεύουν πως τον βρήκαν ποντάροντας σε μεγαλύτερη προβολή μεταφυσικού πάντως τύπου. Επι της ουσίας πάντως ο πραγματικός Γκοντό συνοψίζεται σε αρκετές επί μέρους αναμονές ,τις οποίες «κλέβω» από το κείμενο του φιλτάτου Χαρίλαου: «Εκκρεμεί το θέμα της χορηγίας φανέλας, εκκρεμεί το θέμα με το ποσό κάλυψης της διαφοράς, η οποία προέκυψε μεταξύ των τηλεοπτικών εσόδων, που είχε προαναγγελθεί ότι θα εισπράξει ο Ηρακλής και αυτών, τα οποία στην πραγματικότητα εισπράττει, καθώς εκκρεμεί και η ρύθμιση, που θα αφορά στα χρέη του παρελθόντος και στο ξεμπλοκάρισμα του τραπεζικού λογαριασμού από τις απαιτήσεις των «επιθετικών» και… «ανυπόμονων» πιστωτών».
Στην προκειμένη περίπτωση πάντως, για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη υπάρχει ένα Γκοντό. Ο Γιώργος Βασιλειάδης. Και τέλος και αρχίζει να διαφαίνεται και έτερος στον ορίζοντα. Αυτός που θα προσδιορίσει τους παίκτες που θα αντικαταστήσουν τους προγραφέντες. Προς ώρας όμως αυτή η πράξη του έργου «Περιμένοντας τον Γκοντό» αρχίζει να γράφεται από σήμερα όχι φυσικά από τον Μπέκετ, μα από τον Θωμά Καραντώνη. Οπότε η πρεμιέρα μάλλον θ΄ αργήσει. Κουράγιο αδέρφια. Όπως γνωρίζεται το καλό πράγμα, αργεί…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
