INFO
Οι εμμονικοί και συμπλεγματικοί Αθηνοπειραιώτες σε ότι έχει σχέση με τον βορρά, εκτέθηκαν με την ενορχηστρωμένη προσπάθεια τους να μειώσουν το απόλυτα επιτυχημένο κοουτσάρισμα του βορειοελλαδίτη Άγγελου Αναστασιάδη, στην καλή εμφάνιση της Εθνικής και το εξαιρετικό αποτέλεσμα που πέτυχε στη Βοσνία.
Βέβαια δεν χρειάστηκε η εξαιρετική εμφάνιση του εθνικού μας συγκροτήματος, στο μεγαλύτερο διάστημα (πλην ενός 15λεπτου) της αναμέτρησης του με τη Βοσνία, για να σπεύσουν οι «φωστήρες» της αθηνοκεντρικής ενημέρωσης να επιβεβαιώσουν τα αισθήματα τους απέναντι στον Άγγελο Αναστασιάδη. Αυτό ήταν κάτι το αναμενόμενο από τη στιγμή που αυτή η ιδιαίτερη αγάπη – σχεδόν έρωτας – εμφανίστηκε για πρώτη φορά μαζί με την απόφαση της πρόσληψης του και συνεχίστηκε μεθοδευμένα και πειθαρχημένα, μέσα και από την κριτική που του επεφύλαξαν από το πρώτο μόλις παιχνίδι της Εθνικής ομάδας με το Λίχτενσταϊν.
Τα περί «παλαιάς κοπής»… και «θρησκοληψίας» φρεσκαρίστηκαν από τους πλέον εμπαθείς, για να βρουν και μια διακριτική φιλοξενία στα γραπτά ή στα λεγόμενα και κάποιων σοβαροφανών που παρουσιάζονται και πλασάρονται σαν αυθεντίες στο χώρο της ενημέρωσης. Η εμπαθής υποδοχή από το αθηνοκεντρικό κατεστημένο της ενημέρωσης (ναι υπάρχει και αυτό σε αγαστή συνεργασία και συνύπαρξη με το άλλο και το πιο μεγάλο που αφορά συνολικά το χώρο) στο βορειοελλαδίτη κόουτς με το «καλημέρα», δεν άφηνε κανένα περιθώριο για το τι θα επακολουθούσε και στη συνέχεια. Κι αυτή η συνέχεια δυστυχώς ήρθε πολύ γρήγορα και ήταν τόσο αποκρουστική (και δραματικά αποκαλυπτική) που έβαλε σε μεγάλους προβληματισμούς και ανησυχίες την κοινή γνώμη και όλους όσους αγωνιούν για το μέλλον του εθνικού μας συγκροτήματος, που μετά από το έπος του 2004 δεν λέει να σηκώσει κεφάλι.
Η νέα πρόκληση ήταν απροσχημάτιστη και σοβαρότερη από τις δύο προηγούμενες. Εκείνες δηλαδή που αφορούσαν την πρώτη επίθεση που έγινε με την απόφαση της πρόσληψης του Άγγελου Αναστασιάδη και τη δεύτερη με την αντίστοιχη κακόβουλη κριτική από το πρώτο παιχνίδι (έστω και νικηφόρο) που έδωσε η Εθνική. Αναφερόμαστε όπως αντιλαμβάνεστε στον «τρόπο» σχολιασμού του προχθεσινού αγώνα και τη νέα προσπάθεια (απόλυτα συγχρονισμένη και αυτή) να αποδομηθεί και να απαξιωθεί ο βορειοελλαδίτης κόουτς, με την υποβάθμιση της παρουσίας του και του αποδεδειγμένα καθοριστικού ρόλου του, στην ταχύτατη μεταμόρφωση της ομάδας μετά τον αιφνιδιασμό, στην εντυπωσιακή αναστροφή της εξέλιξης του παιχνιδιού και στο σπουδαίο αποτέλεσμα. Βέβαια αυτό το τελευταίο δεν μπορούν να το ξεπεράσουν εύκολα και έκαναν την υποχώρηση να αναγνωρίσουν μια απλή δικαίωση του κόουτς εκ του αποτελέσματος!
Από εκεί και πέρα, ότι άλλο μπορεί να επικαλεστεί ο κάθε κακοπροαίρετος και προκατειλημμένος. «Κατέβασε μια φοβισμένη ομάδα» (αλήθεια πόσο φοβισμένοι μπορεί να ήταν παίκτες όπως ο Βλαχοδήμος, ο Παπασταθόπουλος, ο Σιόβας, ο Σάμαρης, ο Δώνης, ο Ζέκα, παίκτες μπαρουτοκαπνισμένοι σε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα); «Τους έλειπε η χημεία», υποστηρίζεται σε άλλες κριτικές. Τώρα το πως αυτοί οι φοβισμένοι έγιναν λιοντάρια και πως η χημεία από αρνητική έγινε θετική και τι ήταν εκείνο που άλλαξε τα πάντα και αν υπήρχε – κατά τύχη – κάποιος ο οποίος είχε την έμπνευση και την τόλμη να επιχειρήσει αλλαγές που αποδείχθηκαν καθοριστικές, είναι κάτι που δεν έχει καμία σημασία για μερικούς και ίσως δεν έχει για έναν και μόνο λόγο. Απλούστατα γιατί έχουν σχέση με την παρουσία ενός κόουτς που δεν «τον πάμε» και δεν «τον γουστάρουμε» γιατί δεν είναι προφανώς δικός μας (Αθηναίος ή Πειραιώτης). Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα από μια κριτική – σοβαρού θεωρητικά – Αθηναίου σχολιαστή, μετά το 2-2 της Ζένιτσα: «Σύμφωνα με τον Μάρσαλ Μακ Λούαν, θεωρητικό της επικοινωνίας, «το μέσο είναι το μήνυμα». Άρα, το περιεχόμενο καθορίζεται από την τεχνολογία που θα χρησιμοποιηθεί για τη διάδοση του.
Ας το παραφράσουμε, ή αν προτιμάτε, ας τα προσεγγίσουμε όλα αυτά με ποδοσφαιρικούς όρους. Ποιο ήταν το μέσο, δηλαδή η ενδεκάδα, που επέλεξε χθες στη Ζένιτσα ο Άγγελος Αναστασιάδη; Μια σούπερ αμυντική ομάδα, στέλνοντας με τον πλέον άμεσο τρόπο το δικό του μήνυμα στους ποδοσφαιριστές, που έλεγε ουσιαστικά «πάμε για να μη χάσουμε».
Σε πλήρη αναντιστοιχία με όσα υποστηρίζει ο τεχνικός, ότι στόχος της Ελλάδας είναι παντού και πάντα οι νίκες. Παίκτες φοβισμένοι, άμυνα που μολονότι είχε τρεις στόπερ έμπαζε από παντού κι ένα ματς που παραλίγο να χαθεί μέσα στο πρώτο τέταρτο. Συγνώμη όλα αυτά δεν γίνονται συχνά. Κάποιοι είτε έμειναν στη νίκη επί του Λίχτενσταϊν και μάλιστα αφιέρωσαν σχόλια και αναλύσεις για τους ομαδικούς πανηγυρισμούς στο γκολ του Φορτούνη, είτε δεν αξιολόγησαν σωστά το χθεσινό παιχνίδι με τους Βόσνιους». Είπατε τίποτα;
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
