Δεν χρειάζεται να πει κανείς οτιδήποτε για όσα βιώνουν παίκτες και Λουτσέσκου στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ τις τελευταίες εβδομάδες.
Αρκεί να ακούσει την κατάθεση ψυχής του Αντελίνο Βιεϊρίνια χθες έξω από τα αποδυτήρια του γηπέδου του Περιστερίου και τα λόγια του Δημήτρη Πέλκα.
Όπως επίσης και τον ίδιο τον Ρουμάνο τεχνικό να περιγράφει με γλαφυρό τρόπο πώς ο ένας μετά τον άλλο οι άνθρωποι που είναι γύρω του αποβάλλονται.
Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ δεν γίνεται να μπούν σε διαδικασίες εκδικάσεων, να δούν κανονισμούς, να διαβάσουν αν δικαιούται ένας διαιτητής να αλλάζει το φύλλο αγώνα με μια συμπληρωματική κατάθεση όπως έκανε ο Αρετόπουλος ή να αποφεύγει να πάει να καταθέσει όπως ήταν ηθικά υποχρεωμένος ο Κομίνης.
Τους είναι αδιάφορα όλα αυτά. Ήθελαν μόνο να παίξουν κόντρα στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, να αναμετρηθούν μέσα στο γήπεδο για το ποιος είναι ο καλύτερος τη φετινή σεζόν. Τόσο απλά. Νιώθουν λοιπόν θυμωμένοι, ο εγωισμός τους έχει πληγωθεί και όλο αυτό θέλουν να το βγάλουν με ποδόσφαιρο.
Με νίκες και καλή μπάλα, με κομπίνες σαν κι αυτή που θαύμασε όλη η Ελλάδα χθες στη φάση του πρώτου γκολ. Αυτός ο θυμός είναι και το μεγαλύτερο κίνητρό τους μέχρι το τέλος της σεζόν. Δεν πρόκειται να τους φύγει επειδή κέρδισαν χθες για τέταρτη φορά τον Ατρόμητο ή επειδή μπορεί να πάρουν μία, δύο ακόμη σερί νίκες.
Ας το έχουν καλά υπόψη τους οι αντίπαλοί τους ότι ο ΠΑΟΚ έτσι θα πάει μέχρι το τέλος της σεζόν.
Θυμωμένος και με διάθεση σε κάθε αγώνα να αποδεικνύει πως είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Αυτή που πάνω στο χορτάρι άξιζε να πάρει τον τίτλο.
Και ας κρατήσουν και κάτι ακόμη. Το τελευταίο ματς της σεζόν είναι ο τελικός του Κυπέλλου. Αυτός που ο ΠΑΟΚ έχει όχι έναν αλλά εκατομμύρια λόγους να κερδίσει. Όχι απλά για να προσθέσει μια ακόμη κούπα του Κυπέλλου…