Eχουν κίνητρα οι παίκτες του ΠΑΟΚ για τον αγώνα ρεβάνς με τη Σάλκε, μετά το 0-3 της Τούμπας;
Εχουν. Τον ποδοσφαιρικό εγωισμό τους. Την προσωπική διάκρισή τους. Αλλά και την υποχρέωση να τιμήσουν τη φανέλα που φορούν. Αλλωστε, εάν καταφέρουν να διακριθούν ατομικά, κάτι θα έχουν προσφέρει και στην ομάδα.
Αυτά τα κίνητρα είναι αυτονόητα. Μήπως υπάρχει και κάποιο ακόμη;
Ναι. Η επιδίωξη για την επίτευξη του θαύματος. Μια νίκη με τουλάχιστον τρία γκολ διαφορά στο Γκελζενκίρχεν μοιάζει ακατόρθωτη, αλλά στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν ακόμη τα απίθανα. Μετά την κατάκτηση του Euro 2004 από την Ελλάδα, τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο σ’ αυτό το άθλημα και τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται αδύνατο.
Εστω για μία στις 100.000 πιθανότητες, πρέπει οι παίκτες του ΠΑΟΚ να προσπαθήσουν. Να δείξουν ότι, παρά την αναμφισβήτητη διαφορά ποιότητας με τον κατά πολύ πιο ακριβό αντίπαλό τους, η ήττα με 3-0 στην Τούμπα δεν αποτυπώνει τις πραγματικές ικανότητές τους. Κι αν δεν πετύχουν το θαύμα, να είναι βέβαιοι ότι θα προσφέρουν χαρά και ικανοποίηση σε όλους τους οπαδούς τους. Και αυτούς που θα βρεθούν στο πλευρό τους και όλους τους άλλους που θα δουν την προσπάθειά τους από την Ελλάδα και κάθε γωνία του πλανήτη.
Θυμίζει Κούδα, αλλά είναι μακρύς ο δρόμος
Πολλούς παίκτες στο παρελθόν βιάστηκε ο Γιώργος Κούδας να χαρακτηρίσει διαδόχους του. Κανείς δεν τον δικαίωσε, για να αποδειχτεί έτσι ότι απλώς εξωτερίκευε τον ευσεβή πόθο του να παρουσιαστεί πάλι στον ΠΑΟΚ ένας ηγέτης με τη δική του αξία.
Προσωπικά, ο μόνος που μου θυμίζει Κούδα, λόγω στιλ και λόγω... μέσης, είναι ο Πέλκας. Δεν τον συγκρίνω καν ακόμη μαζί του. Προς Θεού. Λέω, όμως, ότι είναι και ο Πέλκας ένα αυθεντικό ταλέντο, που έχει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός μπαλαντέρ δεξιοτέχνη, που μπορεί να μοιράσει μπάλα αλλά και να σκοράρει. Εχει και κάτι άλλο, που χαρακτηρίζει τον μεγάλο παίκτη. Θράσος. Ποδοσφαιρικό θράσος.
Ο δρόμος που έχει μπροστά του είναι μακρύς και δύσκολος. Με σκληρή δουλειά θα τον κάνει πιο εύκολο. Να μην ξεχνάει, πάντως, το Πελκάκι, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, δύο πράγματα.
Το πρώτο: Ο κόσμος τον αγαπάει και είναι βέβαιο ότι δεν θα πάψει να τον στηρίζει, αρκεί βέβαια να μην αποφασίσουν κάποια στιγμή να τα βάλουν και μαζί του οι λίγοι «μπαχαλάκηδες».
Το δεύτερο: Μπορεί να δείξει πολλά περισσότερα από όσα έδειξε έως σήμερα. Θα το πετύχει όταν βρει τρόπο να μην αδικεί τα προσόντα του...
