Η ύπαιθρος είναι το κλειδί για να σωθεί η πατρίδα μας σύμφωνα με όσα είπε ο Πρόεδρος της Αγροδιατροφικής Σύμπραξης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Κωνσταντίνος Κιλτίδης, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι είναι σημαντικό τουλάχιστον το 15% του πληθυσμού να ασχολείται με τη γη.
Ο Πρόεδρος της Σύμπραξης και πρώην Υφυπουργός επισήμανε ότι η Μακεδονία είναι η δύναμη παραγωγής της χώρας αφού το 25% των γεωργικών προϊόντων παράγονται σε αυτή.
Επιπλέον, ξεκαθάρισε ότι ο ρόλος της Σύμπραξης είναι καθαρά στρατηγικός και συμβουλευτικός και έχει ως στόχο να βοηθήσει τους καλλιεργητές να ακολουθήσουν τη σωστή κατεύθυνση που θα διασφαλίσει το εισόδημα τους και θα τους απομακρύνει από τους κινδύνους.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στα μέχρι τώρα επιτεύγματα ξεχωρίζοντας τη διασφάλιση της μακεδονικής ταυτότητας του κρασιού ενώ παράλληλα μίλησε και για τα επόμενα βήμα που έχουν ως στόχο να αναδείξουν την αγροτική καλλιέργεια.
Τέλος, αναφέρθηκε στα προϊόντα της μακεδονικής γης, στα οποία θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα όπως το ρύζι, η λαχανίδα, η ελιά κ.ά.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για την ανάγκη που οδήγησε στη δημιουργία της Σύμπραξης: «Ο γεωργοδιατροφικός τομέας προκαλεί εδώ και δεκαετίες του πολιτικούς και τους υπεύθυνους για τη χάραξη μιας στρατηγικής πολιτικής γύρω από το ζήτημα της σύγχρονης πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται.
Υπάρχει ο πρωτογενής τομέας, ο οποίος έχει σμικρυνθεί. Μπορεί να άρχισε με συμμετοχή 60% στο ΑΕΠ αλλά σήμερα βρίσκεται στο 3,5%. Ωστόσο, η Ελλάδα απέκτησε συγκριτικά πλεονεκτήματα από το γεωργοδιατροφικό τομέα, δηλαδή από αυτό που παράγεται.
Χρησιμοποιώ τον όρο γεωργοδιατροφικός, ο οποίος ναι μεν ήταν ορθότερος αλλά επικράτησε ο αγροδιατροφικός. Προέκυψε γιατί όταν συμπλέκονται ο πρωτογενής τομέας, η μεταποίηση, η προώθηση και η εμπορία και φτάνουμε και στη γαστρονομία και στον πολιτισμό τότε αγγίζει το 50% του ΑΕΠ. Ουσιαστικά, το μισό του εθνικού προϊόντος περιστρέφεται γύρω από τον αγροδιατροφικό τομέα.
Είναι δεδομένο ότι το ¼ του ΑΕΠ της χώρας έχει να κάνει στον αγροδιατροφικό τομέα. Είναι η ναυαρχίδα της οικονομίας μας. Έτσι, η αναγκαιότητα αυτή που υπήρχε εδώ και δεκαετίες, βήμα βήμα χρόνο χρονο κατέστη δυνατό να γίνει αντιληπτό από όλους τους φορείς και κυρίως τους τοπικούς, όπως είναι η Περιφέρεια.
Μια περιφέρεια που εδώ και πέντε χρόνια οραματίστηκε τη δημιουργία αυτής της εταιρείας, μιας εταιρείας μη κερδοσκοπικής, αστικής για να είναι ευέλικτη με την συμμετοχή των ισχυρότερων φορέων όπως είναι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, η Αμερικανή Γεωργική Σχολή, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων της Βορείου Ελλάδος, ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος, η Νέα Ένωση των Γεωργικών Συνεταιρισμών, έξι δήμοι, το Επιμελητήριο Σερρών και Χαλκιδικής, οι ξενοδόχοι, οι οινοποιοί.
Όλοι αυτοί είναι εταίροι αυτού τους σχήματος, το οποίο πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι πρόκειται για τη συμπλοκή και την σύνθεση τριών παραμέτρων: του πρωτογενούς τομέα στο γεωργικό τομέα και της μεταποίησης στο διατροφικό τομέα και της προώθησης και εμπορίας που φυσικά συμπεριλαμβάνει και τις εξαγωγές. Κατόπιν έρχεται και η γαστρονομία ως τουριστικό προϊόν».
Οι στόχοι της Σύμπραξης: «Στόχος είναι να αναδειχθούν εκείνες οι καλλιέργειες που μπορούν να προσδώσουν εισόδημα και να κρατήσουν καλλιεργητές στην ύπαιθρο δίνοντας τους εισόδημα και που έχουν γνωρίσματα γηγενή, δηλαδή της Μακεδονίας. Η Κεντρική Μακεδονία, για παράδειγμα, είναι η κύρια παραγωγός σε ρύζι, μυδοκαλλιέργειες, πράσινη ελιά. Έχει δικά της προϊόντα, όπου τα διαπραγματεύεται πάνω από 50% στην εγχώρια αγορά. Μην ξεχνάμε ότι η Κεντρική Μακεδονία είναι η δύναμη παραγωγής της χώρας μας. Το 25% του συνολικού παραγόμενου προϊόντος της γεωργίας παράγεται στην Μακεδονία.
Στόχος μας, επίσης, είναι να μπορέσουμε να συνδέσουμε την καλλιέργεια ή την εκτροφή ζώων (στον κτηνοτροφικό τομέα), που θα μπορούσε να μεταποιηθεί ώστε να αποκτήσει ισχυρό οικονομικό πολλαπλασιαστή και με τα ποιοτικά γνωρίσματα να είναι ένα προϊόν που να προωθείται, να εμπορεύεται και να εξάγεται όσο το δυνατόν πιο εύκολα.
Τα οφέλη να είναι πολλαπλασιαστικά. Για να έχει αυτό αξία θα πρέπει να καλλιεργείται εδώ, στην Κεντρική Μακεδονία δηλαδή και γιατί όχι στην πατρίδα μας και μετά αυτό το προϊόν, που είναι το θεμέλιο, στη μεταποιητική διαδικασία να δώσει εκείνο το προϊόν που θα μπορέσει να φτάσει στο πιάτο της γαστρονομίας».
Εάν έχουν επιτευχθεί κάποιοι στόχοι που τέθηκαν: «Κάναμε βήματα πολλά ως προς την μακεδονική ταυτότητα στο ελληνικό κρασί. Έγιναν άλματα από τους ιδιώτες και πετύχαμε να αποκτήσουν ταυτότητα μακεδονικού προϊόντος ώστε να μην είναι απλά μια ετικέτα γεωγραφίας αλλά να είναι πράγματι εκείνο το κλίμα, το ξινόμαυρο για παράδειγμα, που θα προσδώσει την ταυτότητα εκείνου του μακεδονικού κρασιού.
Επιπλέον, προσπαθούμε το ρύζι να γίνει ένα προϊόν γεωγραφικής ένδειξης, αφού το 85% παράγεται στην Κεντρική Μακεδονία. Προσπαθούμε να αναδείξουμε καλλιέργειες που να έχουν γνωρίσματα ποιοτικά και ποσοτικά και να δίνουν εισόδημα στους παραγωγούς. Ήδη ο Οργανισμός μας συμμετέχει σε ένα από τα πιο αξιόπιστα προγράμματα Horizon που έχει να κάνει με τρεις ηπείρους, 19 φορείς, πανεπιστήμια και άλλους διεθνείς φορείς που αφορά την αναζήτηση του νέου προϊόντος, του NextFood. Γενικότερα προσπαθούμε να βάλουμε θεμέλια.
Μάλιστα, το προσεχές διάστημα θα κάνουμε μια μεγάλη εκδήλωση όπου θα παρουσιαστεί το περιεχόμενο της εταιρείας μας και θα δοθούν οι πρώτες βεβαιώσεις συνεργασίας με επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα ως συνεργαζόμενα μέλη, τα οποία θα κάνουν μαζί με εμάς αυτό το όνειρο».
Για τις δυνατότητες που δίνει η Αγροδιατροφή: «Η Αγροδιατροφική Σύμπραξη της Περιφέρειας της Κεντρικής Μακεδονίας ασχολείται με την Αγροδιατροφή. Δεν είναι όμως μια εταιρεία που θα δώσει δουλειά, θα καλλιεργήσει χωράφια, θα κάνει εργοστάσιο.
Είναι ο στρατηγικός σύμβουλος της Π.Κ. Μ. και όσων θέλουν να προστρέξουν και να πάρουν έτοιμη γνώση από τους φορείς που συνεργάζονται μαζί μας ώστε να προκύψει η συμβουλευτική διαδικασία που απουσιάζει από τους παραγωγούς και να δοθεί μια κατεύθυνση που θα τους ωφελήσει και θα τους αναδείξει τους κινδύνους για να μην εμπλακούν με καλλιέργειες που θα θέσουν σε κίνδυνο και το εισόδημα τους και την επιβίωση τους».
Πόσο σημαντικός είναι ο συμβουλευτικός ρόλος της Σύμπραξης σε συνδυασμό με την κατάλληλη εκπαίδευση: «Αυτά που απουσιάζουν σήμερα είναι όλα εκείνα που υπήρχαν στην πατρίδα μας αλλά έχουν χαθεί. Δηλαδή ο γεωτεχνικός, ο γεωπόνος και ο κτηνίατρος ήταν στα χωράφια και στους στάβλους ενώ τώρα έχουν μπει στα γραφεία. Το κομμάτι αυτό ευτυχώς το έχουν καλύψει οι ιδιώτες.
Μάλιστα, φοβούμαι να πω ότι με την απουσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι ιδιώτες έγιναν οι πιστωτές των καλλιεργητών. Είναι τραγικό αυτό. Να θυμίσω ότι υπάρχει και ο τομέας της συμβολαιακής γεωργίας που κάλυπτε τους γεωργούς εξαλείφθηκε βήμα βήμα και έγινε ζητούμενο στην σύγχρονη εποχή. Δηλαδή το να μπορέσουμε να φέρουμε σε επαφή τον καλλιεργητή με τον μεταποιητή και να υπάρξει συμβόλαιο μεταξύ τους ότι από το πρώτο κιλό μέχρι το τελευταίο θα υπάρχει μια διαμορφωμένη τιμή».
Τι είναι το NextFood: «Το NextFood είναι ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν 19 φορείς με ηγέτες τα πανεπιστήμια της Σουηδίας και υπάρχουν και χώρες ακόμη και από την Νότια Αμερική. Έχει να κάνει με την ερευνητική αναζήτηση νέων πρακτικών στην καλλιέργεια, τη διασφάλιση του διατροφικού παραγόμενου προϊόντος από τη γεωργία με τις καλύτερες συνθήκες και την αναζήτηση καινοτόμων μεθόδων. Ασχολείται με το επόμενο προϊόν. Δηλαδή ποιο θα είναι αυτό το προϊόν που θα είναι ανταγωνίσιμο, ποιοτικό και θα μπορούσε να έχει σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας ακόμη και ηλεκτρονικούς. Από ελληνικής πλευράς leader είναι η Αμερικανική Γεωργική Σχολή και συμμετέχουμε εμείς και το Αλεξάνδρειο ΤΕΙ».
Για τα προϊόντα της Μακεδονίας στα οποία θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα: «Καταρχάς θα πρέπει να αναζητηθούν αρχαίγονες καλλιέργειες που χάθηκαν, όπως η λαχανίδα. Ένα προϊόν γκουρμέ, το οποίο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο και το οποίο ποτέ δεν είχε οργανωμένη καλλιέργεια και ταυτότητα μακεδονικής γης
Άλλα είναι το σουσάμι, η βιομηχανική ντομάτα. Το κρασί και το μακεδονικό τσίπουρο, τα οποία έχουν ταυτοποιηθεί και οι προσπάθειες που έγιναν για αυτό ήταν ασύλληπτες και έγιναν ισχυρά ονόματα διεθνώς. Η παραδοσιακή ρετσίνα, ένα προϊόν διατροφικό που βγήκε ξανά στο προσκήνιο και για αυτό οφείλουμε ένα μπράβο στον Κεχρή που κράτησε ψηλά τη σημαία σε τέσσερις γενιές.
Το ελαιόλαδο είναι δεδομένο ότι τρέχει από μόνο του. Η πράσινη ελιά και η μεταποίηση της έχει βρει το δρόμο. Τα παραδοσιακά τουρσιά βρίσκουν σιγά σιγά το δρόμο τους. Ένα ακόμη μεγάλο άλμα που έγινε είναι η τυροκόμηση. Υπάρχουν ογκόλιθοι όσοι ασχολούνται με αυτόν τον τομέα στην Μακεδονία. Άλλη μια προσπάθεια που ξεκινήσαμε στο Κιλκίς είναι να αναδείξουμε ένα προϊόν τυροκομίας από κατσικίσιο γάλα και ένα άλλο από αγελαδινό.
Στόχος είναι να αποκτήσουν και αυτά τα προϊόντα μια ταυτότητα και να δώσουν στην γαστρονομία ένα χρώμα. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι γύρω από τη διατροφή υπάρχει ένας μύθος που πρέπει να πλάσουμε είτε πρόκειται για το κρασί, τη ρετσίνα, την σταφίδα μας».
Ο ρόλος του Υπουργείου Γεωργίας: «Καταρχάς, έπαψε να είναι Υπουργείο Γεωργίας. Είναι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες. Ονομάζεται Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Το Υπουργείο είναι όμως Υπουργείο Γεωργίας γιατί διαπραγματεύεται και θα έπρεπε να διαπραγματεύεται ότι παράγεται επί της γης, δηλαδή την αγροτική καλλιέργεια, την κτηνοτροφία, τη δασοκομία και την αλιεία.
Μπορεί να καταφέρει να γίνει ένδοξο Υπουργείο Γεωργίας συνδυάζοντας αυτούς τους τέσσερις πυλώνες με την αρχιτεκτονική του τοπίου και την ανασυγκρότηση της υπαίθρου και τα ποιοτικά γνωρίσματα που θα πρέπει να αναβαθμιστούν τότε θα μπορούμε να πούμε ότι είναι χειροπιαστή η άποψη ότι η ύπαιθρος και ο πρωτογενής τομέας μπορεί να βοηθήσει την πατρίδα. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ώστε το 15% αυτού του πληθυσμού να ασχολείται με την ύπαιθρο γιατί ζώσα κοινωνία χωρίς ζώσα ύπαιθρο δεν μπορεί να υπάρξει».
Τα επόμενα βήματα: «Έχουν μπει όλα τα θεμέλια ώστε να κάνει τα βήματα που πρέπει. Δηλαδή να έρθει με στρατηγικά χαρακτηριστικά κοντά στους ερευνητικούς φορείς, στους μεταποιητικούς ώστε να αναδειχθούν και να παρέχει τα πιο σύγχρονα εφόδια στους καλλιεργητές, όπως η προσπάθεια γύρω από την δορυφορική παρακολούθηση των αμπελώνων που μπορούν να δώσουν ακριβές στίγμα στους καλλιεργητές όπου μπορούν να τους πουν ποια μέρα είναι ιδανική για τρύγο. Υπάρχουν προσπάθειες που βρίσκονται σε εξέλιξη και θα εκδηλωθούν μια προς μια».
