Στην άτυπη συνάντηση του με τους ρεπόρτερ του Άρη, ο τεχνικός διευθυντής Ντίνος Διαμαντόπουλος, επανέλαβε άλλη μια φορά ότι ο φετινός στόχος είναι ένας και αδιαπραγμάτευτος: η έξοδος στην Ευρώπη! Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: αν ο στόχος επιτευχθεί η χρονιά είναι πετυχημένη. Αν κάτι πάει στραβά, τότε όλοι όσοι εμπλέκονται πρέπει να επωμισθούν την αποτυχία.
Υπό αυτή την έννοια, οι υπεύθυνοι- όποιοι κι αν είναι- βάζουν το κεφάλι τους κάτω από την δαμόκλεια σπάθη της κριτικής. Στο τέλος της περιόδου, όταν θα γίνει το τελικό ταμείο της περιόδου, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το «μπράβο» ή το «ανάθεμα». Και να είναι έτοιμοι να το εισπράξουν.
Αυτό είναι δεδομένο. Όμως στον Άρη αρνούνται να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα. Σε μια νέα ομάδα με 17 μεταγραφές που στήθηκε από την αρχή τα σκαμπανεβάσματα και η απόδοση- ασανσέρ θα πρέπει να είναι αναμενόμενα. Κάθε νέα ομάδα χρειάζεται πίστωση χρόνου. Και ο φετινός Άρης δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση.
Η απόλυση του Ερέρα αποτελεί ένα οδυνηρό πισωγύρισμα. Ο Αρης με την απομάκρυνση του Ισπανού χάνει χρόνο, μπαίνει στον φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας και βρίσκεται στην ανάγκη να περιμένει το διάδοχο του Ερέρα αλλά και το απαραίτητο διάστημα προσαρμογής που θα απαιτηθεί. Ήταν αναγκαίο να συμβεί όλο αυτό; Θα το δείξει ο χρόνος.
Όπως και είναι αναγκαίο πλέον ο Άρης να πάει σε προπονητή που θα είναι καλύτερος- βάση βιογραφικού γιατί την διαφορά την κάνουν τα αποτελέσματα- από τον Ερέρα και θα προσφέρει τα εχέγγυα για καλύτερη πορεία και έξοδο στην Ευρώπη.
Έτσι και η επιλογή του διάδοχου του Ισπανού δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Τόσο στο πεδίο των εντυπώσεων όσο και της ουσίας. Το πιο σημαντικό, πρέπει να είναι γνώστης της ελληνική πραγματικότητας. Πόσοι προπονητές διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα και μπορούν να κάνουν την διαφορά; Καλή ερώτηση…
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (7/11)
