Κατάσταση έκτακτης ανάγκης σήμανε Ηρακλή και το μήνυμα του επικεφαλής του Προέδρου του Ιδρυτικού σωματείου και επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος, Νίκου Βαφειάδη, ομολογουμένως με ξάφνιασε με τον απίστευτο ρεαλισμό και την ωμή ειλικρίνεια του. «Επειδή όλοι αγαπάμε τον Ηρακλή με τα δικά μας «πιστεύω», πρέπει να τα παραμερίσουμε και να συστρατευτούμε για να σώσουμε τον νεκρό.
Ο Ηρακλής είναι με τα δυο πόδια στον τάφο και ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο Ηρακλής να σηκωθεί θα είναι ότι θα πρέπει να τον πάρουμε όλοι μαζί από το χέρι και να τον σηκώσουμε. Δεν είναι η ώρα που πρέπει να πούμε λόγια αλλά να κάνουμε έργα. Δεν υπάρχουν αντιμαχόμενες πλευρές μέσα στον Ηρακλή. Υπάρχει η κοινή ιδέα και ο κοινός στόχος να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να μπορέσει να επανέλθει από εκεί που τον έριξαν παρανόμως. Πρέπει να σταματήσει ο οικογενειακός εμφύλιος», τόνισε μεταξύ των άλλων εξίσου σοβαρών και αποκαλυπτικών ο Νίκος Βαφειάδης.
Κάνω αυτή την επισήμανση για να καταλάβουμε όλοι μας πως το συμφέρον είναι κοινό για όλους που έγραψαν ή γράφουν τη δική τους ιστορία στα κυανόλευκα κιτάπια από διαφορετικό μετερίζι ο καθένας. Αρκεί βέβαια να συνειδητοποιήσουν οι πλέον οξύθυμοι πως πρόθεση δεν υπάρχει, αλλά μάλλον λάθος εκτίμηση από τη στιγμή που η ίδια η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν τόσο συγκεχυμένη. Αλλά πάμε παρακάτω.
Οι άνθρωποι που έτρεξαν εδώ και κάτι μήνες για φέρουν εις πέρας ένα διόλου ευκαταφρόνητο έργο, έστω κι από διαφορετικές αφετηρίες, τώρα στην αρχή μια συνεχόμενης τιτάνιας προσπάθεια συνέκλιναν και πλέον, σαν τραγουδιστές μπρος το κοινό τους, υποκλίνονται προς αυτό αγκαλιασμένοι. Όμως αυτό το κοινό δεν πρέπει να μείνει μόνο στα χειροκροτήματα. Τα διαρκείας δεν χρειάζεται να πως εγώ πως απαιτείται εξ ανάγκης να γίνουν… καπνός, ιδιαίτερα από εκείνους που κατά καιρούς απαιτούσαν τη σημερινή αλλαγή. Πέραν τούτου και επειδή από τούδε και στο εξής αρχίζουν τα δύσκολα, όσοι μπήκαν μπροστάρηδες δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ να αισθανθούν μόνοι….