Ηταν αυτονόητο, ήταν αναμενόμενο, ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Ο ΠΑΟΚ είχε να αντιμετωπίσει μια… σεληνιασμένη Λαμία, δυσκολεύτηκε λίγο μέχρι να ξεκολλήσει τον δείκτη του σκορ από το 1-0, αλλά με το τελικό.
Ο Πασχαλάκης ήταν εκεί, όταν χρειάστηκε, στην κεφαλιά του Μπαράλες στο ξεκίνημα του αγώνα, αλλά φάνηκε ότι ίσως θα έχει πρόβλημα ο ΠΑΟΚ αν δεν βρει τον τρόπο να σκοράρει πρώτος. Κι αυτό γιατί η Λαμία μπήκε στο παιχνίδι, με πολύ μεγάλη διάθεση και πολλή δύναμη στις διεκδικήσεις της μπάλας, λες και έπαιζε το πιο σπουδαίο ματς της χρονιάς. Δεν είχε, δηλαδή, καμία σχέση με τη νωχελική και αδικαιολόγητα φοβισμένη ομάδα που αντιμετώπισε την ΑΕΚ στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου...
Ο Βαρέλα “απάντησε” με κοντινή κεφαλιά, που για λίγο δεν βρήκε στόχο, αλλά, ενώ το παιχνίδι κυλούσε, οι ευκαιρίες δεν “έβγαιναν”. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ ήταν αργοί και προβλέψιμοι στην ανάπτυξη, ενώ δεν έλειπαν οι επιπολαιότητες που κατέστρεφαν τις επιθετικές ενέργειες, απέναντι, μάλιστα, σε μια συμπαγή και πολυπρόσωπη άμυνα.
Τη λύση την έδωσε ο Ενρίκε, μετά από ωραία ατομική προσπάθεια του Μάτος, που καλώς δεν σεβάστηκε το “θέατρο” του Μπαράλες. Ηταν ξεκάθαρο ότι ο παίκτης της Λαμίας παρίστανε τον τραυματία για να κερδίσει χρόνο. Απόδειξη το γεγονός ότι είχε ήδη σηκωθεί πριν καταλήξει η μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του. Δεν έκανε λάθος ο Μάτος που δεν τήρησε το fair play. Λάθος θα ήταν να βγει η μπάλα έξω από παίκτη του ΠΑΟΚ γιατί, σ’ αυτή την περίπτωση, δεν υπήρχε κανένας λόγος να τηρηθεί fair play. Οταν πας να πάρεις το Πρωτάθλημα, είναι αφέλεια, αν όχι βλακεία, να τρως παραμύθι από θεατρινισμούς.
Το 1-0 έδιωξε όποιο άγχος υπήρχε και έδωσε άλλο αέρα στους παίκτες του ΠΑΟΚ. Τα ωραία σουτ του Ενρίκε και του Ακπομ τα απέκρουσε ο Σαράνοφ και εκείνο που έμενε για το δεύτερο ημίχρονο ήταν να “καθαρίσει” ο ΠΑΟΚ το παιχνίδι με ένα δεύτερο γκολ.
Στη φάση του 55’ χάθηκε η μπάλα, αλλά ο Σάκχοφ δεν κατάφερε να νικήσει τον Σαράνοφ σε ένα ανεπανάληπτο τετ α τετ. Λίγο έλειψε να το πληρώσει ο ΠΑΟΚ με την ισοφάριση που απέτρεψε ο Βιειρίνια πάνω στη γραμμή και, μπαίνοντας στο τελευταίο ημίωρο, ο Λουτσέσκου αποφάσισε, πολύ σωστά, να βγάλει από το παιχνίδι και τους δύο παίκτες που ήταν σε κακή μέρα, τον Πέλκα και τον Ακπομ, περνώντας τον Ελ Καντουρί και τον Σφιντέρσκι.
Μολονότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ έγιναν, φυσιολογικά, πιο συντηρητικοί, μην τυχόν και ρισκάρουν τη νίκη, μολονότι το άγχος άρχισε να “φορτώνει” πάλι την ομάδα, ήρθε το 2-0, στην πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει την ανακούφιση, με την καταπληκτική πάσα του Ολιβέιρα στον Μπίσεσβαρ, την εξαιρετική σέντρα του Μπίσεσβαρ και την υπέροχη καρφωτή κεφαλιά του Σάκχοφ.
Κάπου εκεί οι παίκτες της Λαμίας πείστηκαν ότι θα χάσουν τον… τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, χαλάρωσαν και η σεμνή τελετή έλαβε πανηγυρικό τέλος χάρη στην γκολάρα του μαέστρου Μπίσεσβαρ, με τη σπεσιαλιτέ κίνησή του και το σπεσιαλιτέ σουτ στην απέναντι γωνία. Ηταν το καλύτερο φινάλε για ένα ματς που ήταν επικίνδυνο, με αντίπαλο μια ομάδα που “θυμήθηκε” να ξοδέψει όλη την ενέργεια που διαθέτει κόντρα στον ΠΑΟΚ.
ΥΓ. Το πάρτι τίτλου δεν έγινε χθες στην Τούμπα, καθώς ο πάντα υπολογίσιμος, ιδιαίτερα στο Αγρίνιο, Παναιτωλικός δεν… υπήρχε κόντρα στον Ολυμπιακό. Δεν πειράζει. Θα γίνει στη Λάρισα. Και, μετά, στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, θα γίνει η φιέστα. Μία και καμία έμειναν για τη στέψη του νέου βασιλιά του ελληνικού ποδοσφαίρου.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (8/4)
