Δεν θα πάω πολλά χρόνια πίσω όπου ο ΠΑΟΚ ψαχνόταν και ζούσε από τις σάρκες του μέχρι να βρεθεί Ιβάν Σαββίδης. Ας γυρίσουμε δυο χρόνια πίσω. Οπου και τότε ο μεγαλομέτοχος πρόσφερε τα πάντα στην ομάδα.
Αν κάποιος στην αρχή της σεζόν, εκείνης της εποχής, έλεγε πως ο ΠΑΟΚ θα είναι αήττητος μετά από 22 αγωνιστικές και θα έχει σπάσει το ένα ρεκόρ μετά τον άλλο, πώς θα τον χαρακτηρίζαμε; Ολοι μας (βάζω και τον εαυτό μου μέσα); Οτι ονειροβατούσε. Ο ΠΑΟΚ λοιπόν φέτος το έχει καταφέρει αυτό. Και όμως αυτή η πορεία της ομάδας, δεν έχει ξεριζώσει την εσωστρέφεια.
Ο ΠΑΟΚ έκανε ένα κακό παιχνίδι απέναντι στον Αρη (που έπρεπε να το κερδίσει γιατί οι κίτρινοι ισοφάρισαν με γκολ-οφσάιντ) και όμως οπαδοί του Δικεφάλου τα έβαλαν με τον Λουτσέσκου, τον Ελ Καντουρί, τον Μαουρίσιο και τον Σάκχοφ. Αφού ξεκαθαρίσω πως η καλόπιστη κριτική είναι καλοδεχούμενη, θεωρώ ότι όλο αυτό που γίνεται το τελευταίο διήμερο αγγίζει τα όρια της εμπάθειας.
Ξεπερνά δηλαδή ακόμη και την εσωστρέφεια. Και δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο. Αλλά και δεν έχω διάθεση να το εξηγήσω. Ας μην πανηγυρίσουν όλοι αυτοί το Πρωτάθλημα.