Τα κακώς κείμενα στον χώρο της υγείας σχολίασε στο Metropolis 95.5 και την εκπομπή «Παρέμβαση» με τον Κώστα Παπαζαφειρίου, ο κ. Δημοσθένης Κατσάρκας.
Ο διευθυντής της κλινικής «Άγιος Λουκάς» χαρακτήρισε ως τεράστιο λάθος τις συχνές αλλαγές διοικητών στα δημόσια νοσοκομεία και μάλιστα με πρόσωπα άσχετα με τον χώρο της υγείας.
Επίσης τόνισε ότι η τεχνολογική πρόοδος είναι αυτή που έχει κάνει την υγεία ένα ακριβό αγαθό.
Τέλος, αναφέρθηκε και στην έλλειψη ενημέρωσης που έχουν οι Ελληνες πάνω στο πολύ ζωτικής σημασίας ζήτημα της αιμοδοσίας.
Αναλυτικά όσα είπε ο Δημοσθένης Κατσάρκας για:
- τη δημόσια υγεία και αν οι ιδιωτικές κλινικές επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες: «Το θέμα της υγείας είναι σημαντικότατο και είναι φυσικό κάθε πολίτης να έχει εξαιρετική ευαισθησία. Όταν είμαστε υγιείς δεν το καταλαβαίνουμε, όταν όμως αρρωστήσουμε, τότε καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα μέγιστο αγαθό. Εκείνο που δεν ελέχθη ποτέ στον τόπο μας, είναι ότι η υγεία έχει γίνει εκ των πραγμάτων ένα αγαθό ακριβό, δεν το έκανε κάποιος. Σε παλιότερες εποχές, ο τεχνολογικός εξοπλισμός για την υγεία ήταν στοιχειώδης και ήταν εύκολο να τον έχει ο καθένας. Σήμερα υπάρχουν του κόσμου οι τεχνολογικές πρόοδοι στην ιατρική οι οποίες όμως προϋποθέτουν μεγάλες δαπάνες. Στις ΗΠΑ όταν είχε αναλάβει πρόεδρος ο Μπιλ Κλίντον είχε αναθέσει στη γυναίκα του να μελετήσει το σύστημα υγείας προκειμένου να επεκταθεί η παροχή δωρεάν υπηρεσιών υγείας σε όλον τον πληθυσμό και κατόπιν μελέτης αποδείχθηκε ότι δεν επαρκεί όλος ο προϋπολογισμός των Ηνωμένων Πολιτειών. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε μάθει να ζούμε με κουβέντες του αέρα, δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία και πόσο δωρεάν είναι το καθένα το ξέρουν οι εμπλεκόμενοι. Όσοι είναι γονείς, ξέρουν πόσο δωρεάν είναι η παιδεία και όσοι είναι άρρωστοι ξέρουν πόσο δωρεάν είναι η υγεία. Θα πρέπει να δουν το θέμα ρεαλιστικά και αντικειμενικά αλλά αυτό απαιτεί ήρεμη σκέψη και ανθρώπους που ξέρουν τα πράγματα εις βάθος κι ο στόχος τους θα είναι πάντοτε να βοηθηθεί ο πολίτης και όχι πολιτικά ή άλλου είδους ωφελήματα».
- τους ανεπαρκείς διοικητές δημόσιων νοσοκομείων που διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και τα αντιμετωπίζουν ως "μαγαζί" τους: «Κατ' αρχήν είναι πολύ μεγάλο λάθος που κάθε λίγο και λιγάκι αντικαθίστανται οι διοικητές των νοσοκομείων. Το δεύτερο και μεγαλύτερο λάθος είναι ότι μπαίνουν πρόσωπα τελείως άσχετα. Το να βάζουν κάποιον διοικητή νοσοκομείου προσφέροντάς του τον "καφέ της παρηγοριάς" επειδή απέτυχε στις εκλογές, δεν είναι σοβαρά πράγματα και δυστυχώς στον τόπο μας αποτελεί τον κανόνα. Οι διοικητές των νοσοκομείων έπρεπε να είναι άνθρωποι καριέρας που ξεκίνησαν από τα κατώτερα κλιμάκια και σιγά-σιγά ανέβηκαν στα υψηλότερα, με επιλογή πάντοτε των αρίστων και των ικανοτέρων εξ' αυτών. Ένα νοσοκομείο είναι μια πάρα πολύ σύνθετη δουλειά. Πρέπει να γίνει συνδυασμός πολλών δραστηριοτήτων, να μη λειτουργεί η μία σε βάρος της άλλης, να μπορούν να συνδυάζονται, να συνεργάζονται με αντικειμενικό σκοπό να βοηθηθεί ο άρρωστος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει ανθρώπους που ξέρουν τα θέματα υγείας εις βάθος, τα μελέτησαν, τα έζησαν, δούλεψαν επί χρόνια πάνω σ' αυτά και οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν. Όταν έρχεται ένας "αλεξιπτωτιστής", ο οποίος δεν ξέρει απολύτως τίποτε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα θα είναι ή μηδενικό ή αρνητικό».
- την ευθύνη των διοικητών για τους ανύπαρκτους κανόνες υγιεινής στα δημόσια νοσοκομεία: «Δυστυχώς όλα αυτά παραβλέπονται γιατί είμαστε ένας λαός απείθαρχος, δεν είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι και αυτό δεν εννοούμε να το καταλάβουμε. Θυμόμαστε διαρκώς ότι δώσαμε τον πολιτισμό στους άλλους αλλά φαίνεται τον δώσαμε τόσο πλουσιοπάροχα και με τόσο αλτρουισμό που δεν κρατήσαμε τίποτα για τον εαυτό μας. Παντού υπάρχει μια ανομία, μια αδιαφορία για τους κανονισμούς. Δείτε τι γίνεται με το κάπνισμα. Είναι καιρός να εκπολιτιστούμε. Πρέπει οι υψηλά ιστάμενοι να αρχίσουν μια προσπάθεια για να βελτιωθεί η κατάσταση. Ικανότητα έχουν, διάθεση δεν έχουν. Η Ελλάδα έχει αρκετούς αξιολογότατους ανθρώπους αλλά οι περισσότεροι δυστυχώς είναι στο περιθώριο».
- τον λόγο που στον «Αγιο Λουκά» δεν υπάρχουν πολυήμερες αναβολές εξετάσεων λόγω βλαβών στα μηχανήματα: «Στην κλινική μας, για τα πολύ μοντέρνας τεχνολογίας μηχανήματα, οι εταιρίες με τις οποίες συνεργαζόμαστε ξέρουν ένα πράγμα. Εάν κάτι χαλάσει, είναι υποχρεωμένοι να παραγγείλουν το εξάρτημα την ίδια μέρα στο εξωτερικό, το επόμενο πρωί να είναι εδώ και το μεσημέρι να έχει τοποθετηθεί. Έαν δεν γίνει αυτό, έχουν μεγάλο πρόβλημα από μέρους μου διότι έχω συμφωνήσει μαζί τους ότι θα κινούνται ταχύτατα είτε είναι μέρα, νύχτα, Σαββατοκύριακο ή οτιδήποτε. Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουμε αν κάτι χαλάσει να έχουμε άρνηση υπηρεσιών το πολύ για 2 ημέρες».
- ποιον λόγο οι διοικητές των δημόσιων νοσοκομείων δεν εφαρμόζουν την πολιτική των ιδιωτικών κλινικών: «Μπορεί να έχουν εν μέρει δίκιο γιατί συναντούν του κόσμου τα εμπόδια. Θα πρέπει να αγωνιστούν για να τα ξεπεράσουν. Δεν είναι τελείως ανυπέρβλητα αλλά κάποιες φορές είναι πραγματικά δύσκολα. Το θέμα είναι ότι είναι άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι και δεν ξέρουν τι σημαίνει να καθυστερήσει μια εξέταση ενός ανθρώπου που κινδυνεύει να πεθάνει. Μια ανθρώπινη ζωή δεν αντισταθμίζεται με τίποτα. Επομένως αν το έχεις ζήσει, αγωνίζεσαι για αυτό. Αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει τέτοια πράγματα και ξαφνικά βρέθηκαν σε μια τέτοια θέση, δεν τους παρεξηγώ. Κανείς μας δεν γεννήθηκε, ξέροντας κάτι. Ό,τι ξέρουμε το μάθαμε με κόπο, με ιδρώτα, με αγωνία. Αν εμένα με βάλετε υπεύθυνο των ελικοπτέρων, θα πέσουν όλα αφού δεν έχω ιδέα».
- ποιον λόγο δεν είναι εύκολα προσβάσιμοι οι διοικητές των δημόσιων νοσοκομείων: «Το ζήτημα είναι πώς αξιολογείς τον εαυτό σου και πώς θέλεις να τιμήσεις τη θέση που κατέχεις. Εγώ έχω δώσει εντολή στο προσωπικό μου ότι δε θα με ζητήσει άνθρωπος με τον οποίο δε θα μιλήσω. Μπορεί να είναι κάποιος διάσημος ή κάποιος άγνωστος, ταπεινός, απλός άνθρωπος. Θα μιλήσει μαζί μου διότι για να με ζητάει έχει κάποιο πρόβλημα και η αποστολή μου είναι - αν μπορώ φυσικά - να φροντίσω είτε αυτό να επιλυθεί είτε να πάρει μια καλύτερη τροπή. Εάν αυτό δεν το πετύχω, έχω αποτύχει στην αποστολή μου».
- το αν οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων εκμεταλλεύονται τις μεγάλες καθυστερήσεις στις χειρουργικές επεμβάσεις και τις προωθούν στον ιδιωτικό τομέα: «Δεν θα μπορούσα να το αποκλείσω διότι και οι γιατροί υπόκεινται σε όλους τους πειρασμούς και σε όλες τις συνθήκες του νεοελληνικού βίου. Και αυτοί είναι Ελληνες και ζώντας στο περιβάλλον την ατμόσφαιρα του τόπου μας, είναι επόμενο να δημιουργούνται πολλά παρατράγουδα. Αυτά θα μπορούσαμε να τα λιγοστέψουμε αν ήμασταν σε κατάσταση επιφυλακής, προσοχής και επιμέλειας. Αν όμως το επιχείρημα είναι "δε βαριέσαι, ποιος θα βγάλει τα κάστανα απ τη φωτιά" τότε είναι επόμενο να συμβούν αυτά τα πράγματα».
- το ότι σήμερα πολλοί γιατροί έχουν μετατρέψει τον εαυτό τους σε μια επιχείρηση κερδοφορίας: «Ας μην γενικεύουμε τα πράγματα. Από γιατρούς που έρχονται και μου ζητούν συνεργασία, στη νέα γενιά και στα παιδιά που τώρα βγαίνουνε, διαπιστώνω ότι υπάρχουν πραγματικά "διαμάντια". Και βλέπω παιδιά με αρχές, που έχουν διάθεση να δουλέψουν σωστά με εντιμότητα, ηθική και γνώση. Και φυσικά αυτούς επιλέγω στο μέτρο που μπορώ. Τώρα ότι μέσα στον ιατρικό κόσμο υπάρχουν και αρνητικά φαινόμενα αυτό είναι πασίγνωστο και λυπηρό. Αν διαβάσετε τον όρκο του Ιπποκράτη θα καταλάβετε γιατί σήμερα τον έχουμε βάλει στο περιθώριο. Διότι λέει κάποια πράγματα πολύ οδυνηρά τα οποία κάποτε τηρούνταν και σήμερα τείνουν να ξεχαστούν. Είναι καιρός να βάλουμε πάλι πάνω τον όρκο του Ιπποκράτη, να τον ξαναδιαβάσουμε και να βάλουμε κάτω τον εαυτό μας και να πούμε "στάσου τι γίνεται". Εγώ λέω στους νεαρούς συνεργάτες μου "θα πηγαίνετε κάθε 15 μέρες στον καθρέφτη και θα λέτε σε αυτόν που βλέπετε απέναντί σας «βρε συ μπας και χάλασες;»". Διότι το να χαλάσεις όταν ασκείς ιατρική, δεν είναι καθόλου δύσκολο».
το θέμα της αιμοδοσίας: «Είναι ένα πρόβλημα που δυστυχώς μας κυνηγάει συνέχεια. Πολλές φορές δυσκολευόμαστε να εκτελέσουμε ορισμένες εγχειρήσεις διότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες μονάδες αίματος σε περίπτωση που χρειαστούν κατά τη διάρκειά της. Δεν έχει γίνει στο λαό μας αρκετή διαφήμιση όσον αφορά στο θέμα της αιμοδοσίας. Ο μέσος Έλληνας δεν έμαθε και δεν ενδιαφέρεται να πάει μία-δύο φορές τον χρόνο να δώσει αίμα που είναι πάρα πολύ εύκολο πράγμα. Να δούμε τι γίνεται και σε άλλες χώρες, ποιο είναι το πρακτικό αποτέλεσμα. Ξέρετε τι θα πει να κινδυνεύει να πεθάνει ένας άνθρωπος γιατί δεν υπάρχει αίμα; Εμείς βάσει οδηγιών του Υπουργείου συνεργαζόμαστε με το κέντρο αιμοδοσίας του Ιπποκράτειου νοσοκομείου. Αυτή είναι μία από τις ελάχιστες δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργεί πάρα πολύ καλά. Αλλά και οπουδήποτε στην Ελλάδα να δοθεί αίμα για ασθενή μας, δεν πάει χαμένο. Υπάρχει δίκτυο. Έχουμε πολύ καλή συνεργασία με τους συναδέλφους και με το προσωπικό του κέντρου αιμοδοσίας, ξέρουν ότι δε λέω ψέματα αν τους πάρω στο τηλέφωνο και τους ζητήσω αίμα για κάποιον που κινδυνεύει».
