Ντέρμπι – σούπα!Και μάλιστα τελείως ανάλατη! Με κερδισμένη την ομάδα που στάθηκε ψύχραιμη και διαχειρίστηκε έξυπνα τις αδυναμίες και την απόλυτη προβλεψιμότητα των αντιπάλων της. Στο «clasico» (!!!) της Θεσσαλονίκης ταλαιπωρήθηκε το ποδόσφαιρο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν οπαδοί που δεν πανηγύρισαν το τελικό αποτέλεσμα. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους φίλους του Άρη που δικαιολογημένα νιώθουν ικανοποιημένοι, φεύγοντας για δεύτερη φορά αήττητοι μέσα από μια «πυρακτωμένη» έδρα.
Δυστυχώς... «μπάλα δεν παίχτηκε». Ήταν ελάχιστες οι φάσεις που θα μπορούσε κανείς να κρατήσει από αυτό το μετριότατο παιχνίδι. Και αυτές περιοριζόντουσαν και αφορούσαν είτε τα αμυντικά λάθη των γηπεδούχων από τα οποία προκλήθηκαν και τα δύο γκολ που δέχθηκαν, είτε από τον επίσης λαθεμένο τρόπο με τον οποίο οι τελευταίοι διαχειρίστηκαν την απόλυτη κατοχή που είχαν (64%-36%). Ο προβληματικός ΠΑΟΚ λοιπόν των τελευταίων αγώνων, επιβεβαίωσε και χθες ότι μάλλον δεν ήταν συμπτωματική η εικόνα της σταθερής και ως ένα σημείο μηνυματικής «πτώσης» του, με το μαζικό ντεφορμάρισμα και τις συνεχιζόμενες αγχώδεις εμφανίσεις, άσχετα αν αυτές κατέληξαν σε νίκες. Τα πάντα προειδοποιούσαν και χτυπούσαν το καμπανάκι, ότι η όλη κατάσταση δεν θα διορθώνονταν εύκολα και γρήγορα.
Η ομάδα και οι επιτελείς της, με αποδυναμωμένο πλέον το ρόστερ , χωρίς να ενισχυθεί σοβαρά μεταγραφικά, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κεκτημένη ταχύτητα της κατάκτησης του νταμπλ, την φανέλα και την βαρύτητα που έχει πλέον στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Διαψεύστηκαν – τουλάχιστον μέχρι στιγμής – με τον κόσμο μάλιστα να ανησυχεί πλέον γιατί διαπιστώνει πως το φως στο τούνελ δεν έχει ακόμη φανεί. Ο συμπαθέστατος Πορτογάλος κόουτς δείχνει σχετικά «σαστισμένος», να δυσκολεύεται να συμμαζέψει τα πράγματα και να ξαναδώσει στην ομάδα το σταθερό βηματισμό της. Χρεώνεται με εμμονές σε παίκτες που δεν τον δικαιώνουν αλλά και για αποκλεισμούς που φωνάζουν από «μακριά» (χαρακτηριστική περίπτωση ο Λάμπρου).
Στο χθεσινό παιχνίδι, οι αλλαγές του ήταν ασύμβατες και ανορθόδοξες κόντρα στην εξέλιξη του παιχνιδιού, ωστόσο δεν είναι αυτός που θα χρεωθεί το κόστος της απώλειας των δύο βαθμών, από της στιγμή που κάποιοι από τους βασικούς του συνεχίζουν να βρίσκονται σε κατάσταση αγωνιστικού λήθαργου. Να σκεφτεί κανείς ότι και τα δύο γκολ χθες είχαν τη σφραγίδα της κλασικής πλέον αφέλειας και αμεριμνησίας συγκεκριμένων αμυντικών, αλλά και του τερματοφύλακα. Δεν είναι δυνατόν να έχεις μπροστά σου τον επιθετικό έτοιμο να σουτάρει κι εσύ μεγαλόπρεπα να γυρνάς την πλάτη σου, ελευθερώνοντας του το πεδίο για να σκοράρει. Θυμηθείτε και το πρώτο και το δεύτερο. Είναι κρίμα να έχεις έστω και αυτή την άγονη κατοχή και ο αντίπαλος σου με δυόμιση βόλτες στην περιοχή να κάνει δύο γκολ. Εν πάση περιπτώσει το 2-2 κι όπως επιτεύχθηκε – με το γνωστό ψυχοβγαλτικό τρόπο – περιόρισε κάπως τη ζημιά. Ίσως λίγο και την απογοήτευση του κόσμου. Όμως σε καμία περίπτωση δεν έκρυψε ότι με αυτή την εικόνα δεν μπορεί να διεκδικήσει υψηλές διακρίσεις.
Το το πρέπει να γίνει είναι θέμα και απόφαση του κόουτς και της διοίκησης. Αυτή η ομάδα χωρίς τον Βιεϊρίνια και τον Μαουρίσιο και με την εμφανή πλέον νοοτροπία μιας απίστευτης νωθρότητας κι ενός πιθανού κορεσμού, ή βαριεστημάρας συγκεκριμένων βασικών, δεν αντέχεται. Και μάλλον θα πρέπει να διορθωθεί άμεσα. Να σκεφτεί κανείς ότι τα αμέσως δυο επόμενα παιχνίδια είναι εκτός έδρας, το ένα με την ΑΕΚ και το άλλο με τον Αστέρα. Αν σε αυτά οι νταμπλούχοι και ο κόουτς παρουσιαστούν όπως και χθες, αλλά και όπως σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες υποχρεώσεις τους (με εξαίρεση το πρώτο ημίχρονο στο Περιστέρι) τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Ότι θα στραβώσει η βραδιά χθες φάνηκε στην αρχή με την αναγκαστική αποχώρηση του Πέλκα κι επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια με την απαράδεκτη εικόνα της απόλυτης προβλεψιμότητας. Μόνον για ένα δεκάλεπτο εμφανίστηκε σοβαρός, απαιτητικός και παθιασμένος ο Δικέφαλος.
Ο Μπίσεσβαρ ήταν εκτός παιχνιδιού. Ο Πασχαλάκης συνεχίζει να είναι ντεφορμέ, ο Λημνιός αγωνιστικός αλλά όχι διεμβολιστής όπως χρειάζεται. Μόνος και έρημος ο Άκπομ. Στο κέντρο παρά το γεγονός ότι ατομικά περισσότερο ο Μίσιτς και λιγότερο ο Αουγκούστο προσπάθησαν, είχαν κάποιες καλές προσωπικές πρωτοβουλίες, με τον Κροάτη βέβαια να επιτυγχάνει και την ισοφάριση, δεν είχαν ωστόσο χημεία μεταξύ τους. Άλλωστε έπαιζαν και για πρώτη φορά μαζί. Ο Γιαννούλης θεωρείται και είναι ο κορυφαίος του παιχνιδιού. Προσπάθησε ο Κρέσπο, που όμως θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι δεν είναι εκείνος που μπορεί να πάρει από μόνος του το ρόλο, να φτιάχνει το παιχνίδι από πίσω. Ο Ζαμπά κι αυτός εκτός αγώνα.
Υπέροχο το γκολ του Μάτος, αλλά ο Βραζιλιάνος αποδείχθηκε αδιάβαστος και κανείς δεν φρόντισε να τον ενημερώσει για τον Σιδηρόπουλο για τις μεγάλες σφαγές που έχει υποστεί ο ΠΑΟΚ σε παιχνίδια με την ΑΕΚ με το Ροδίτη να διαιτητεύει κι έτσι του έδωσε την ευκαιρία με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και να ευνοηθεί με την απουσία του η αθηναϊκή ομάδα (ΑΕΚ) και να ικανοποιηθούν όσοι επί μια εβδομάδα τον πίεζαν και τον θεωρούσαν προκατειλημμένο. Τέλος, η κακή εμφάνιση, το ψυχρό γκολ με το ξεκίνημα και το φτηνό στο φινάλε, είχαν σαν συνέπεια η Τούμπα σε μεγάλα διαστήματα του 90λεπτου, να μην έχει την γνωστή της φλόγα.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (23/9)
