Το περιστατικό έλαβε χώρα πριν μερικές ημέρες. Για την ακρίβεια λίγη ώρα μετά το παιχνίδι κυπέλλου της Γιουβέντους με την Ίντερ. Ο Άλβαρο Μοράτα, «υπέγραψε» τον θρίαμβο της «Κυρίας» καθώς με δύο δικά του γκολ (και ένα του Ντιμπάλα) η Γιούβε είναι με το ενάμιση πόδι στον τελικό.
Ο Ισπανός όπως συνηθίζει προφανώς, πήγε να τσιμπήσει κατιτίς μαζί με μία παρέα φίλων του. Μην φανταστείτε μεγαλοπρεπή και ακριβά εστιατόρια. Φαντάζομαι πως έστω και αν διανύει το 22ο έτος της ηλικίας του, δεν είναι ένας… τυπικός 22χρονος που μετράει τα Ευρώ του. Έχει την δυνατότητα να το κάνει αλλά από άποψη, προφανώς προτιμάει μία συνοικιακή πιτσαρία.
Εκεί έτυχε να βρίσκεται και ένας οπαδός της Γιουβέντους. Ίδια ηλικία πάνω κάτω. Είχε φορέσει την μπλούζα του Μοράτα που προφανώς γουστάρει, είχε γιορτάσει μαζί του στο στάδιο και τώρα… έτρωγε μερικά μέτρα μακριά από αυτόν. Δεν έχασε την ευκαιρία να πάρει μία υπογραφή στην φανέλα του και να φωτογραφηθεί μαζί του. Επέστρεψε στο τραπέζι του για να συνεχίσει το φαγητό του. Φοιτητής που σπουδάζει στο Τορίνο και προφανώς δεν τον συνδέει τίποτα παραπάνω με τον Μοράτα, εκτός από την αγάπη του για την Γιουβέντους.
Όταν ο Ισπανός φορ γύρισε ξανά το βλέμμα του και τον είδε να δειπνίζει… μόνος, τον κάλεσε στο τραπέζι για να μπει στην παρέα. Έναν κοινό οπαδό που απολάμβανε την πίτσα του, με τον άνθρωπο που τον είχε στείλει στα ουράνια μερικές ώρες πριν και τον είχε σαν ίνδαλμα, έστω και αν ηλικιακά δεν υπάρχουν ιδιαίτερες αποστάσεις. Ο φίλος της Γιούβε δεν έχασε την ευκαιρία να αποτυπώσει τις στιγμές και η ιστορία του, εξαιτίας και των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης έκανε τον γύρο του κόσμου.
Το χαμόγελο ευτυχίας που έχει τρώγοντας πίτσα δίπλα στον Μοράτα, μετά από πρόσκληση μάλιστα του Ισπανού, αναδεικνύει δύο σημαντικά πράγματα. Πρώτον, πόσο ευλογημένοι είναι οι ποδοσφαιριστές, που μπορούν με μικρά πράγματα, με ασήμαντα ίσως γι΄ αυτούς, να κάνουν τρισευτυχισμένους δεκάδες, εκαντοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπους και δεύτερον, πως όσο και αν ο Θεός σε έχει ευλογήσει με μπόλικο ταλέντο και ξεχωρίζεις εξαιτίας πολλών λόγων από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς πως πάνω απ΄ όλα είσαι… άνθρωπος. Είσαι ένα παλικάρι που κάλλιστα θα μπορούσες να είσαι στην… απέναντι πλευρά. Που ήσουν στην απέναντι πλευρά.
Ένας οπαδός, με ευαισθησίες, με αγάπες, με καημούς που μπορεί να ξεχνιούνται για πολύ ή για λίγο από ένα γκολ. Την ιστορία αυτή, καλό θα είναι να την διαβάσουν όλοι οι ποδοσφαιριστές. Κυρίως εδώ, δικά μας παιδιά, που μερικές φορές χάνουν τον δρόμο. Της σεμνότητας, της ταπεινότητας και της ανάγκης που υπάρχει για επικοινωνία. Σύμφωνοι, άλλη χώρα, άλλοι κανόνες, άλλος σεβασμός προς τους ποδοσφαιριστές. Στην Ελλάδα είναι περίπλοκη υπόθεση. Αυτοί όμως ας πράξουν το σωστό. Όπως το αισθάνονται. Μία πίτσα, ένα πιτόγυρο… δεν έχει σημασία. Ο καθένας οφείλει να σκέφτεται πως για τον… απέναντι του, είναι κάτι παραπάνω από… ένα απλό φαγητό. Μπορεί να είναι ένα μικρό όνειρο… με ωραία συνοδευτικά.
