Κάτι παραπάνω από μια ήττα...
Διαβάστε σχετικά
- 100άρα και 2-0 η Ρεάλ στη σειρά με Μπασκόνια
- Πειραιάς: Ηλικιωμένη τουρίστρια γλίστρησε και έπεσε στη θάλασσα! (vid)
- Καταιγιστική η Σίτι
Τι ψάχνεις;
Το ποδόσφαιρο δεν είναι παρά ένα παιχνίδι. Μερικές φορές όμως είναι κάτι παραπάνω. Είναι ανάγκη να ταυτιστείς με κάτι, να θεωρήσεις τον εαυτό σου συμμέτοχο σε αυτό χωρίς ουσιαστικά να συμμετέχεις εσύ, να νικήσεις εσύ χωρίς να παίζεις. Έχει κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις, συνεπώς, το ποδόσφαιρο. Παρακολουθείς, παθιάζεσαι, θες η ομάδα σου να κερδίσει όχι μόνο για τη χαρά του παιχνιδιού, αλλά για να κοιμηθείς χαμογελαστός το βράδυ, να μιλήσεις γλυκά στη γυναίκα σου ή, όταν είσαι παιδί, να πας στο σχολείο με ψηλά το κεφάλι. Το βράδυ του Σαββάτου οι επί σειρά ετών ηττημένοι της Μαδρίτης, οι φίλοι της Ατλέτικο, έφτασαν μια ανάσα από το όνειρο. 120 δευτερόλεπτα μακριά από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία τους, απέναντι στη μισητή και συμπολίτισσα Ρεάλ και τους οπαδούς της, που ήταν σαφώς πιο χορτασμένοι από τίτλους όλα τα τελευταία χρόνια.
Όλο το στόρι από την αρχή της σεζόν έμοιαζε με… παραμύθι και ταίριαξε στο μυαλό των περισσοτέρων: Μετά το πρωτάθλημα επί της έτερης... μεγάλης του ισπανικού ποδοσφαίρου Μπαρτσελόνα (και πάλι με γκολ του Γκοντίν), στη Λισαβόνα θα γραφόταν το ιδανικό φινάλε για την αρμάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε, που μπορεί να μην έπαιξε θεαματικό ποδόσφαιρο, όμως έπαιξε ποδόσφαιρο ουσίας, έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα στον πλανήτη και έδειξε σε όλους τι σημαίνει να είσαι «ομάδα». Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Ατλέτικο θα κατακτούσε για ΠΡΩΤΗ φορά στην ιστορία της το Τσάμπιονς Λιγκ. Κι αυτό που θα γινόταν στη Μαδρίτη τις επόμενες μέρες προφανώς και θα ξεπερνούσε τα αθλητικά όρια. Η «μικρή» Ατλέτικο θα γινόταν το αφεντικό στη Μαδρίτη, ακόμη κι αν η Ρεάλ έχει τους τριπλάσιους ή τετραπλάσιους τίτλους και φυσικά τους πενταπλάσιους οπαδούς. Δε συζητάμε για το τι θα γινόταν στα σχολεία της πόλης την επομένη …
Το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, όμως, δείχνει συχνά το σκληρό του πρόσωπο. Λίγα δευτερόλεπτα αρκούσαν για να γκρεμιστεί ό,τι είχε χτιστεί επί 93. Και μετά όλα κατέρρευσαν από μια ομάδα με μεγάλους παίκτες, όπως η Ρεάλ. Ίσως νομοτελειακά κυριάρχησε ο νόμος του ισχυρού. Η Ατλέτικο έχασε μια ευκαιρία που ίσως ποτέ να μην της ξαναπαρουσιαστεί. Ίσως πάλι το δημιούργημα του Σιμεόνε έχει τέτοιες βάσεις που το πάρει μια άλλη φορά, ίσως και χωρίς να το αξίζει τόσο πολύ. Ίσως… Μέχρι τότε η εικόνα με το κλάμα του μικρού «ροχιμπλάνκο» θα θυμίζει σε όλους τη χαμένη ευκαιρία της χαράς που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να προσφέρει, αυτής που ο «μικρός» κατατροπώνει τον μεγάλο και αδύναμος ρίχνει στον καναβάτσο τον ποιοτικότερο και πλουσιότερο. Και φυσικά θα παραπέμπει στο αέναο ερώτημα των πιτσιρίκων μετά από μια τέτοια ήττα: «Γιατί»;
Ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα τελεταία νέα, απευθείας στο email σας