Ο Ευγένιος Γκέραρντ σε ηλικία 77 ετών έφυγε από τη ζωή ταλαιπωρημένος από την πολύχρονη περιπέτεια της υγείας του, συνοδευόμενος από μια καθολική αγάπη και αποδοχή κι από έναν απέραντο σεβασμό από τους ποδοσφαιρόφιλους ολόκληρης της χώρας. «Ο Ολλανδός που αγάπησε την Κρήτη περισσότερο από τους Κρητικούς» έχει τον τίτλο του μακροβιότερου προπονητή σε ομάδα, καθώς στον πάγκο του ΟΦΗ κάθισε επί 15 συναπτά έτη. Ήρθε στην πατρίδα μας το 1985 και «φεύγοντας» αφήνει πίσω του μια ολόχρυση εποχή με επιτεύγματα απλησίαστα και ονειρεμένα.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου του 1987 ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν και η μοναδική. Το 1993 οδήγησε την κρητική ομάδα στην ιστορική πρόκριση στους «16» του κυπέλλου κυπελλούχων, αποκλείοντας την Ατλέτικο Μαδρίτης! Αξίζει να σημειωθεί ότι στο «ντεμπούτο» του έχασε εντός έδρας από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς με 1-0 και από τότε έμεινε στον πάγκο των Κρητικών σε 492 αγώνες πρωταθλήματος με την τελευταία αναμέτρηση στο Χαριλάου στις 28/5/2000. Στη μακρόχρονη και αδιαμφισβήτητα γόνιμη διαδρομή του, είχε 232 νίκες, 162 ήττες και 98 ισοπαλίες. Μετά την αποχώρησή του από τον ΟΦΗ κάθισε στον πάγκο του Ηρακλή, της ΑΕΚ και της Παναχαϊκής.
Γεννήθηκε στο Μπρούμσουμ της Ολλανδίας στις 7 Μαΐου του 1940 και φοίτησε στη σχολή προπονητών της Κολωνίας. Αγωνίστηκε σαν ποδοσφαιριστής στην ολλανδική Φορτούνα Σιτάρντ και σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών. Το 1974 ανέλαβε βοηθός προπονητή της Ρόντα και παρέμεινε στο τιμόνι της για 11 χρόνια, πριν αποφασίσει να έρθει στην Ελλάδα. Έχοντας και πτυχίο ψυχολογίας διακρινόταν εύκολα για το υψηλό επίπεδο γνώσεων αλλά και άψογης συμπεριφοράς που είχε.
Συγκλονιστικές στιγμές έζησαν ο ίδιος και η αγαπημένη του σύζυγος Κατερίνα αλλά και όσοι παραβρέθηκαν στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι που διοργανώθηκε πρόσφατα προς τιμήν του. Καταπονημένος από τη νόσο Πάρκινσον και τα προβλήματα που του δημιούργησε ένα τροχαίο ατύχημα σε εκείνο τον αγώνα, ωστόσο όπως αποκαλύπτουν όσοι βρισκόντουσαν πολύ κοντά του, τον είδαν να μην μπορεί να κρύψει την εμφανέστατη λαχτάρα και συγκίνησή του, όταν τα δικά του «παιδιά» αστέρια που ο ίδιος δημιούργησε για να φωτίσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο, περνούσαν από μπροστά του για να τον αγκαλιάσουν και να τον ευχαριστήσουν τη στιγμή μάλιστα που το «Γεντί Κουλέ» το δονούσαν υπέροχες μαντινάδες του Μανόλη Μακριδάκη και του Κωνσταντίνου Νοβαράκη.
Ο Έγκε Γκέραρντ άφησε πίσω του μια τεράστια ποδοσφαιρική κληρονομιά. Εκτός από το γεγονός ότι ήταν ο δάσκαλος που πέρασε στους μαθητές του πριν από πολλά χρόνια τη νοοτροπία του σύγχρονου ποδοσφαίρου με την αποφυγή περιττών και ανούσιων ενεργειών και την απλότητα πάνω από όλα, έπεισε με το κύρος και τη σοβαρότητά του τον αείμνηστο Θόδωρο Βαρδινογιάννη να προχωρήσει στη δημιουργία ενός αθλητικού κέντρου στην Κρήτη μέσα στο οποίο γεννήθηκαν δεκάδες αξιόλογοι ποδοσφαιριστές μερικοί από τους οποίους όπως ο Νίκος Μαχλάς και ο Μαχαμαντού Ντιαρά έκαναν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό.
Με τη δική του καθοδήγηση νεαροί και χαρισματικοί Έλληνες και ξένοι προχώρησαν, έχτισαν καριέρες και διακρίθηκαν σε όλα τα γήπεδα. Νιόπλιας, Χανιωτάκης, Πουρσανίδης, Παυλόπουλος, Κώτσιος, Πίτσος, Μαρινάκης, Κιάσσος, Κωνσταντινίδης, Αλεξούδης, Βλαστός, Βιέρα, Ίσις, Τζουγκάνοβιτς , Σαμαράς και άλλοι πολλοί. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του Ντιαρά ο οποίος ήρθε για να δοκιμαστεί σε ηλικία 17 ετών στον ΟΦΗ, εξαιτίας της προτροπής του αδερφού του, Αρούνα. Ο Γκέραρντ τον παρακολούθησε για έναν μήνα και στη συνέχεια έδωσε εντολή να αποκτηθεί άμεσα γιατί πίστευε πως αυτός ο νεαρός θα έκανε πολύ μεγάλη καριέρα. Αποκτήθηκε ο Ντιαρά το 1998 με 15.000 δολάρια και μετά από μια σεζόν ο ΟΦΗ πήρε 300.000 ευρώ για να τον παραχωρήσει στη Φίτεσε. Η τελευταία με τη σειρά της πήρε 3 εκατομμύρια ευρώ για να τον δώσει στη Λιόν, που κι αυτή ενέδωσε στην πρόταση της Ρεάλ το 2006 να τον παραχωρήσει έναντι 26,4 εκατομμυρίων ευρώ! Η Κρήτη γι’ αυτόν ήταν κάτι το ξεχωριστό, κι αυτό το διατύπωνε με τα εξής λόγια: «Άλλοι φεύγουν από την Ελλάδα, αλλά υπάρχει και ένας Ολλανδός που έγινε Έλληνας, ο οποίος μένει εδώ και δε θα πάει μακριά. Μπορεί να έχω γεννηθεί στην Ολλανδία αλλά μετά από τόσα χρόνια ατενίζω τον Ψηλορείτη και νιώθω σαν να είμαι στην πατρίδα μου. Θα ζήσω εδώ για πάντα και στην Κρήτη θα πεθάνω. Υπέροχη ατμόσφαιρα, καλό κρασί και καλοί άνθρωποι. Στην Κρήτη ξέρουν πώς πρέπει να ζουν». Ο Ηλίας Πουρσανίδης, ένα από τα αγαπημένα του παιδιά δήλωσε συγκινημένος για τον δάσκαλό του: «Ήταν σαν πατέρας μας. Μας έμαθε να είμαστε ποδοσφαιριστές και άνθρωποι». Αυτός ήταν ο μεγάλος Γκέραρντ στον οποίον οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι νιώθουν ιερή την υποχρέωση να τον αποχαιρετήσουν με σεβασμό και να τον ευχαριστήσουν για ό,τι τους προσέφερε.
ΥΓ: Διάλεξα για αυτό τον σπουδαίο ποδοσφαιράνθρωπο, τον αποχαιρετισμό μιας βορειοελλαδίτικης επαρχιακής ομάδας (του Πανσερραϊκού). «Φτωχότερο με το καλημέρα του 2018 το ελληνικό ποδόσφαιρο. Καλό ταξίδι τεράστιε Γκεραρντάκη. Όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι της χώρας χαιρετούμε και ευχαριστούμε έναν από τους ντρέτους ανθρώπους που πέρασαν από αυτό τον χώρο για όλα όσα μας χάρισε».