Στο Metropolis 95.5 και την εκπομπή «Στη Σέντρα» φιλοξενήθηκε το πρώην διοικητικό στέλεχος του Παναθηναϊκού, Χρήστος Παναγόπουλος. Ο άλλοτε αντιπρόεδρος της «πράσινης» ΠΑΕ μίλησε για τον Κωνσταντίνο Διαμαντόπουλο, με τον οποίο συνυπήρξε στον Παναθηναϊκό και έκανε μια αναδρομή στην περσινή μεγάλη κρίση που πέρασε ο Παναθηναϊκός και τη στάση του νυν τεχνικού διευθυντή του Άρη τότε.
Αναλυτικά όσα είπε:
«Ο Άρης είχε μια ποδοσφαιρική “αναίδεια”. Μαζί με τον Παναθηναϊκό ήταν οι ομάδες που ήταν οι πιο "αναιδείς". Έπαιξαν ωραίο ποδόσφαιρο με ωραία αποτελέσματα. Στην πορεία ο Άρης είχε αυτά τα άτυχα αποτελέσματα, εκ των οποίων τα δύο που είδα εγώ στην τηλεόραση, με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, ήταν θέματα στιγμής. Κόντρα στον ΠΑΟΚ, αν έμπαινε το πέναλτι θα είχαμε άλλο αποτέλεσμα. Με τον Ολυμπιακό όλο κι όλο ήταν μια διαγώνια πάσα. Και στα δύο παιχνίδια είδα έναν Άρη αναιδή, επιθετικό, που ήξερε ότι παίζει με καλύτερες ομάδες αλλά προσπαθούσε.
Με άτυχα αποτέλεσμα το ποδοσφαιρικό σώμα πιάνει “πυρετό”. Δεν κόβεις το κεφάλι με τον πυρετό, διότι νεκρώνει το σώμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτοί που έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για να κατεβάσουν τον “πυρετό” είναι οι τεχνικοί διευθυντές. Η δουλειά του τεχνικού διευθυντή είναι να περιορίζει τον “πυρετό” και να βρίσκει τις γέφυρες πόσο μάλλον για τον Άρη που είχε ως τότε μια καλή ποδοσφαιρική παρουσία ως νέα ομάδα στη Super League. Αυτό δεν συνέβη.
Και στον Παναθηναϊκό τη δύσκολη περσινή περίοδο, πάλι ο ποδοσφαιρικός “πυρετός” δεν θεραπεύθηκε από τον ίδιο τεχνικό διευθυντή, τον Διαμαντόπουλο. Η δουλειά του δεν είναι να παίρνει τη θέση της μιας ή της άλλης κατεύθυνσης σε μια ομάδα όταν αρχίζει η κρίση, αλλά να θεραπεύει τις κρίσεις. Όταν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν κάνεις γι’ αυτήν τη δουλειά. Δεν ξέρω, αλλά μου φαίνεται ότι μάλλον κάτι παρόμοιο συμβαίνει στον Άρη. Στον Παναθηναϊκό δεν θεραπεύθηκαν πράγματα, αντίθετα εντάθηκαν πράγματα στους μήνες της μεγάλης κρίσης. Ναι, υπήρχαν μεγάλα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα, όμως, σε τέτοιες περιπτώσεις όλοι μαζί πρέπει να πορεύονται προς μια κατεύθυνση για να θεραπευθεί η κρίση και όχι να αναπτύσσονται δυναμικές και ο τεχνικός διευθυντής να γίνεται κομμάτι της μιας δυναμικής».
