Δύο επιλογές είχαμε. Ή να το περάσουμε στο ντούκου αλλά το… πέρασμα να βαραίνει τη συνείδηση μας. Ή να μην το περάσουμε και να μας κράξουν (πρώτη φορά δεν θα ήταν…) για σρλπ, σρλπ, σρλπ στον Ιβάν Σαββίδη. Το εκ του πονηρού και κενού περιεχομένου (καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται) κράξιμο ενεγράφη – για μία ακόμη φορά - στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Το βάρος στη συνείδηση μας δεν είχε χώρο εγγραφής εκεί…
Ως εκ τούτου δεν περνάμε στο ντούκου την κατάθεση ψυχής του Ιβάν Σαββίδη. Αυτή η κατάθεση εκτίναξε στα ύψη τον λογαριασμό του στο Ταμιευτήριο του ΠΑΟΚ! Κι από αυτήν ξεχωρίζουμε συγκεκριμένα κομμάτια της.
1ον. «… Στα 60 χρόνια μου δεν φαντάστηκα πως θα έχω προδοσία και πισώπλατες μαχαιριές. Μαθαίνω πως αυτό πρέπει να είναι κάτι που πρέπει να περιμένεις. Ζητώ συγγνώμη που πιάστηκα κορόιδο σε τέτοια προδοσία…». Η σαφής αναφορά του στον Δημήτρη Μελισσανίδη. Θέλει πολλά guts για να παραδεχθεί μία προσωπικότητα του βεληνεκούς του Ιβάν Σαββίδη τέτοιο λάθος. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στο λάθος, Έχει υποχρέωση συνάμα, να το διορθώσει
2ον. «… Εάν δεν έμπαινα εγώ στο γήπεδο, θα έμπαιναν χιλιάδες. Εύχομαι να μη συμβεί σε κάποιον από σας, Δε θέλω να το πάρουν τα νέα παιδιά ως παράδειγμα. Δεν δικαιολογούμαι. Θα ζητήσω συγγνώμη πάλι, επειδή δεν άφησα το όπλο…»! Ξέρετε χρειάζεται τόλμη για να σηκωθείς επάνω και να μιλήσεις. Τόλμη επίσης, χρειάζεται για να κάτσεις κάτω και να ακούσεις. Και τόλμη δίχως guts είναι ουσιαστικά δώρον, άδωρον..
3ον. «… Για τρία χρόνια θα είμαι εκτός γηπέδων. Θα πηγαίνω κοντά στον ΠΑΟΚ στην πόλη που θα παίζει. Το πρώτο γήπεδο που θα επισκεφτώ μετά τη λήξη της τιμωρίας μου θα είναι η νέα Τούμπα…». Η ανάληψη της ευθύνης για όσα έκανες ή θα κάνεις είναι ίδιον ανδρών ελεύθερων κι επιφανών. Η ελευθερία κι η υπευθυνότητα θέλει guts Γι’ αυτό κι ουκ ολίγοι τις αποφεύγουν!
Δεν επιχειρούμε την αγιογραφία του Ιβάν Σαββίδη. Κι εκείνος δεν έχει την ανάγκη της. Κι εμείς δεν αναγκαζόμαστε, να την επιχειρήσουμε.
Οι αναφορές του πάντως, από τη κατάθεση ψυχής στα επινίκια για την κατάκτηση (κυρίως για την εκτυφλωτική λάμψη του ΠΑΟΚ στον Τελικό) του Κυπέλλου έκαναν ισχυρή εντύπωση. Ζώντας ένα πρωτοφανές επικοινωνιακό bulling τόσο καιρό κρατήθηκε ορθός. Ορθό κράτησε και τον ΠΑΟΚ τον οποίο επιχείρησαν, να γκρεμίσουν θεοί και δαίμονες σε αγαστή συνεργασία. Και την ώρα της ηθικής ικανοποίησης του… Έκανε συγκλονιστική κατάθεση ψυχής.
Εάν τώρα κι εφ’ όσον η ανάδειξη κομματιών αυτής της κατάθεσης ψυχής… Αυτής της παρακαταθήκης για το παρόν και το μέλλον του ΠΑΟΚ θεωρηθεί… Σρλπ, σρλπ, σρλπ στον «τσάρο της Τούμπας»; Έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε!
Και βέβαια, σημασία … Πρώτιστη σημασία έχει τώρα για τον ΠΑΟΚ να γίνουν τα παθήματα, μαθήματα. Τούτο δε, επειδή ίσως – λέμε: Ίσως – πως κάποιοι στην ΠΑΕ ή κι ακόμη η οικογένεια Σαββίδη πιστεύει πως δεν υπήρξαν παθήματα την αγωνιστική περίοδο η οποία ολοκληρώθηκε. Κι έτσι δε θα διορθώσει και βελτιώσει πολλά μη καλώς (sic) κείμενα σε όλους τους τομείς λειτουργίας της. Η ΠΑΕ για να ανταποκριθεί στις μεγαλύτερες πλέον, προσδοκίες του κόσμου χρειάζεται διορθώσεις, βελτιώσεις, ενισχύσεις κι ουχί μόνον αγωνιστικά. Ο πήχης των στόχων της – βλέπετε – ανέβηκε πολύ ψηλότερα…
ΥΓ1: Κάλλιο αργά παρά ποτέ… Ο ακατ-ανόητος Μίκαελ Σκίμπε ραπίζεται – δια λόγων, φυσικά - ηχηρότατα από τους πάντες στον ΠΑΟΚ για την προσβλητική του αδιαφορία περί του Αλέξανδρου Πασχαλάκη.
ΥΓ2 : Όσο κουτόχορτο και να … μαγειρέψουν στο Σκοπιανό, το «αποτέλεσμα» δεν θα τρώγεται! Η ελληνικότητα της Μακεδονίας δεν απεικονίζεται στους χάρτες των Ελλήνων. Στις ψυχές τους απεικονίζεται!