Άστραψε και βρόντηξε ο Αντόνιο Κασάνο, ρίχνοντας τα «βέλη» του στον Αντρέα Στραματσόνι. «Φτάσαμε σε σωματική βία», είπε μεταξύ άλλων.
Ο έμπειρος επιθετικός, με το βιογραφικό που έχει και την σπουδαία καριέρα που έχει σημειώσει ως ποδοσφαιριστής, με δηλώσεις του στο «Sky Sports Italia», μίλησε για τον πρόεδρο της Σαμπντόρια, Ρικάρντο Γκαρόνε και για την «κόντρα» που είχε μαζί του και τελικός την λύση της παρεξήγησης το 2013, λίγο πριν τον θάνατο του Γκαρόνε.
Συγκεκριμένα ο πεπειραμένος επιθετικός που διανύει το 36ο έτος της ηλικίας του, τόνισε πως: «Ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου ήταν ο πρόεδρος Γκαρόνε, που δυστυχώς απεβίωσε. Ακόμη συγκινούμαι όταν μιλάω για εκείνον, έστω κι αν έχουν περάσει τόσα χρόνια. Ήταν ένας ειλικρινής άνθρωπος, ευγενικός, γενναιόδωρος, αξιοσέβαστος. Ο τύπος που δύσκολα θα συναντήσεις στο ποδόσφαιρο και είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός τέλειου ανθρώπου.
Νοιαζόταν για εμένα σαν πατέρας και δέθηκα απίστευτα μαζί του, σαν τον πατέρα που δεν είχα ποτέ. Μου έδινε συμβουλές και προσοχή. Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ποτέ μου ήταν που έδειξα έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπο του, αλλά ευτυχώς κατάφερα να επανορθώσω».
Στην συνέχεια τα «έχωσε» στον Στραματσόνι, λέγοντας πως ήρθε στα «χέρια» μαζί του, όταν ήταν μαζί στην Ίντερ. Συγκεκριμένα είπε πως: «Γνώρισα πολλούς κακούς ανθρώπους στη ζωή μου, αλλά ο χειρότερος ήταν ο Στραματσόνι. Δεν τον λογίζω ούτε ως τίμιο, ούτε ως δίκαιο άνθρωπο, αλλά ως κάποιον που έλεγε ένα πράγμα στο πρόσωπο σου και κάτι διαφορετικό πίσω από την πλάτη σου.
Σπανίως αφήνω μια διαφωνία να καταλήξει σε σωματική βία, αλλά με αυτόν έπρεπε να φτάσουμε εκεί... Είναι κάποιος που δεν χώνευα, συνεχίζω να απεχθάνομαι και πάντα θα απεχθάνομαι».
Όσον αφορά τα παιδικά του χρόνια και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε: «Η παιδική μου ηλικία ήταν πολύ δύσκολη. Δεν είχα να φάω, δεν είχα τα χρήματα για τα απαραίτητα. Όταν γεννιέσαι στις φτωχογειτονιές του Μπάρι είναι πάντα ζόρικο και μπορεί να πάρεις το στραβό μονοπάτι.Βλέπω τον εαυτό μου ως έναν έξυπνο τύπο, γιατί έφτασα σε ένα σημείο και κατάλαβα ότι έπρεπε να αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο. Δεν έχω πιει ποτέ, ούτε έχω κάνει ναρκωτικά. Ήταν ένα διαρκές ρίσκο μέχρι τα 17 μου χρόνια, όταν και έγινα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που μπορούσα να αναζητήσω άλλους δρόμους για να βρω εύκολα χρήματα».