Δεν θα αφήσω την τραγική διαιτησία ενός ακόμη Ελληνα διαιτητή, του Σκουλά, να χαλάσει κάτι από τη μαγεία της παρουσίας του Αντρέ Βιεϊρίνια στο συγκλονιστικό παιχνίδι της Τούμπας ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Πανιώνιο. Θα συνιστούσε τεράστια αδικία να προτάξουμε οτιδήποτε άλλο πλην της κατάθεσης ποιότητας, προσωπικότητας και ΠΑΟΚτσήδικης ψυχής που έκανε ο Πορτογάλος παικταράς, που αποδεικνύεται ο ορισμός του ηγέτη για τον Δικέφαλο.
Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς την αναφορά του στον απίστευτο Αντρέ. Καταρχήν, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο Λουτσέσκου πέτυχε διάνα επιλέγοντας να μην τον ξεκουράσει σ' αυτό το ματς. Τον έριξε στο ματς ως δεξί μπακ, τον μετέτρεψε στην πορεία κεντρικό μέσο-δεύτερο μπαλαντέρ και ολοκλήρωσε την παρουσία του αγωνιζόμενος ως δεξιός εξτρέμ. Είναι η θέση από την οποία έδωσε την πάρε-βάλε πάσα στον Ακπομ για την αρχή του συγκλονιστικού επτάλεπτου της επικής ανατροπής. Θυμάμαι ακόμη τη φάση που με τάκλιν αυτοθυσίας απέτρεψε τον Πανιώνιο από να βγει σε αντεπίθεση μισό γκολ.
Δικαιότατα ο σεναριογράφος του αγώνα επέλεξε να βάλει αυτόν να υπογράψει την πρόκριση με το άπιαστο πέναλτι στο 119'. Και μάλιστα μπροστά από τη θύρα-4. Δεν χρειάζεται να ξαναπούμε ποιες υπογραφές έχει βάλει μέχρι σήμερα από την επιστροφή του στον ΠΑΟΚ και έπειτα. ΟΑΚΑ, Τρίπολη, ντέρμπι με Ολυμπιακό στην Τούμπα, απαντες το γνωρίζουν.
Ο Λουτσέσκου φρόντισε να βάλει τον επιθετικό προσδιορισμό τεράστιος στην αναφορά του σ' αυτόν και σωστά έπραξε. Είναι μία επιβεβλημένη αναγνώριση.
Ο Ολιβέιρα ξεχωρίζει ακόμη και με στιγμές ποιότητας
Ο Σκουλάς δεν θα πάρει τη δόξα ούτε και από τον Ολιβέιρα. Ο Πορτογάλος είναι σαφές ότι ακόμη βρίσκει τα πατήματά του στον ΠΑΟΚ. Ωστόσο, προσφέρει εκείνες τις στιγμές που δείχνουν ότι είναι παίκτης μεγάλης κλάσης.
Η επιλογή του να εκτελέσει πλάγιο αμέσως στη φάση του 1-0, η καταπληκτική ασίστ στον Μάτος στην κεφαλιά στο δοκάρι και, κυρίως, η κάθετη πασα στον Βιεϊρίνια πριν το 3-2 του Ακπομ αποτελούν διαπιστευτήρια της ξεχωριστής ποιότητας που διαθέτει.
Προφανώς θα δώσει ακόμη περισσότερα όταν θα αποκτήσει μεγαλύτερη διάρκεια στην καλή απόδοση.
Γιαννούλης-Ίνγκασον και τα μηδέν παθητικό που εκλείπουν
Για τον Σφιντέρσκι που είναι μέσα σε κάθε φάση, τον Ακπομ που έχει πάντα τον τρόπο να απειλεί και τον Μπίσεσβαρ που αποτελεί διαρκή κίνδυνο ακόμη κι αν μαρκάρεται στενά και τρώει το ξύλο της αρκούδας δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε πράγματα που έχουμε γράψει. Θα προτιμήσω να σταθώ στο γεγονός ότι για έβδομο σερί παιχνίδι ο Δικέφαλος δέχεται γκολ. Θα πει κανείς δεν είναι το ίδιο το γκολ που έφαγε στη Ριζούπολη ή κόντρα στον Ολυμπιακό με τα ματς ουσιαστικά "τελειωμένα", συγκριτικά με αυτά κόντρα στον Πανιώνιο (δύο φορές), τα Γιάννινα, την ΑΕΚ και τον Αρη. Ωστόσο, πρέπει ο ΠΑΟΚ να βρει πώς δεν θα επιτρέπει στους αντιπάλους τους με μία-δύο φάσεις να βάζουν γκολ, ειδικά όταν ανεβαίνει ψηλά για να πιέσει και είναι ανοιχτός στα μετόπισθεν. Βέβαια στη ρεβάνς με τον Πανιώνιο είχαμε και κακά μαρκαρίσματα από τον Ίνγκασον και τον Γιαννούλη και αυτό είναι κάτι που πρέπει να επιλύσουν άμεσα οι δύο παίκτες.
Ανήμποροι να διαχειριστούν κρίσιμο ματς
Κλείνοντας, ας εστιάσω και στον Σκουλά. Προφανώς έχουν βάση τα παράπονα του Λουτσέσκου για τα πέναλτι και τις αποβολές που δεν δόθηκαν. Το χειρότερο, όλων, είναι ότι ο Έλληνας ρέφερι, απέδειξε ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή συμπατριώτης μας διαιτητής που να μπορεί να διαχειριστεί κρίσιμο ματς σε εγχώρια διοργάνωση. Και αυτός όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοί του αδυνατούν να επιβάλλουν πειθαρχικό έλεγχο, να χειριστούν χωρίς χρονοτριβή φάσεις, να μην γίνουν φοβισμένες φιγούρες που περιφέρονται χαμένες στο τερέν. Με πονάει που το αναφέρω γιατί θέλω να βλέπω Ελληνες ρέφερι να σφυρίζουν, αλλά τη δεδομένη χρονική περίοδο και μάλλον και για πολύ ακόμη, ο χειρότερος ξένος ρέφερι είναι πιο αποδοτικός από τον καλύτερο Έλληνα.
