Μία αναφορά του εθνικού μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη παραμένει «εξ απαλών ονύχων» ανεξίτηλη στη μνήμη μας. Αυτή λοιπόν, λέει: «Κι αν εξεράθη το κλαρί, πάντα χλωρή είν’ η ρίζα». Την αναφέρουμε επειδή θεωρούμε πως εκφράζει το απόσταγμα των σκέψεων των φίλων του «δικέφαλου» για τον αποψινό αγώνα Τσέλσι – ΠΑΟΚ…
Η ελπίδα πρόκρισης είναι το κλαρί. Η πιθανότητα είναι η ρίζα. Με δυο λόγια; Μπορεί ο ΠΑΟΚ να πνίγηκε – και δη δις - σε μια κουταλιά νερό. Μπορεί όμως, να μην πνιγεί στην …αχανή διαφορά του με την λονδρέζικη ομάδα. Αρκεί να παίξει την μπάλα την οποία ξέρει να παίζει.
Στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται. Όπως έγιναν και με την Άρσεναλ και με την Τότεναμ. Εδώ βέβαια, ταιριάζει ο επίλογος της διαφήμισης τραπεζικών προϊόντων. «Οι παρελθούσες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις μελλοντικές». Δε λέμε το αντίθετο. Λέμε, απλά… Καν’ το όπως με Άρσεναλ και Τότεναμ! Τούτο ζητά – έχοντας πλήρη επίγνωση των μεγεθών – κι ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Ζητά πολλά;
Μεταξύ μας όμως, αυτό το οποίο ζητά ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι μία εμφάνιση της ομάδας του ανάλογη των δυνατοτήτων της. Ζητά το ταν ή επί τας. Έτσι ξεπροβόδισαν την ομάδα τους. Όπως ξεπροβόδιζαν οι Σπαρτιάτισσες τα σπλάχνα τους, όταν έφευγαν για πόλεμο. Σπλάχνο του κόσμου του – βλέπετε – είναι η ομάδα του ΠΑΟΚ. Και για πόλεμο εντός των γραμμών είναι στο νότιο Λονδίνο. Στο σκληρό γήπεδο Στάμφορντ Μπριτζ, την έδρα - χυτήριο της Τσέλσι…
Λένε κάποιοι εκ του πονηρού ωθούμενοι: Η Τσέλσι προκρίθηκε. Θα παίξει με τα δεύτερα. Πόσο δεύτερα μπορεί να είναι όταν το δικό της ρόστερ είναι στα 908 εκ. ευρώ και του ΠΑΟΚ στα 59; Και που είστε; Στην Πρέμιερ Λιγκ «αμάν» κάνουν τα δεύτερα για μία θέση στα πρώτα. Σίδερα μασούν. Αποτέλεσμα; Θα είναι δυσκολότερο το έργο του ΠΑΟΚ εάν τον κοντράρουν τα δεύτερα (στο μυαλό των… πονηρών) της Τσέλσι!
Τέλος πάντων.
Εμείς επιμένουμε. Σημασία έχει απόψε η απόδοση του ΠΑΟΚ. Κι αυτή θα μετρήσει πέρα από οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ο κόσμος του θέλει με οποιοδήποτε αποτέλεσμα – σε αυτόν την απόλυτα άνισο αγώνα - να νιώθει υπερήφανος για την ομάδα του.
ΥΓ 1: Ένας υφυπουργός Αθλητισμού τούς τράβηξε τα αυτιά εδώ κάτω. Τούς στρίμωξε στη γωνία. Τους έκοψε τον αέρα. Όλοι οι άλλοι – κατά κανόνα –τους τα χάιδευαν. Τους άφηναν λάσκα. Τούς έδιναν αέρα. Αυτόν τον υφυπουργό τον «έφαγαν λάχανο»! Δεν άντεχαν τη λεβεντιά του. Γιώργος Ορφανός το όνομα του. Για να μη ξεχνιόμαστε…