Από την κορυφή μιας κακοτράχαλης ανηφόρας που ήταν πραγματικός Γολγοθάς ο ιστορικός γηραιός βλέπει τώρα νέους ορίζοντες με αισιόδοξες προοπτικές.
Γράφει ο Δημήτρης Μπούζας
Απαλλαγμένος από όλα τα βάρη, τα βάσανα και τις αμαρτίες που του φόρτωσαν με διαστροφικό και ψυχρό τρόπο και γκανγκστερικές μεθόδους κάποια θεσμικά λαμόγια του ποδοσφαιρικού μας κατεστημένου, σήμερα ο ιστορικός Ηρακλής νιώθει σαν απελευθερωμένος σκλάβος του οποίου έσπασαν οι αλυσίδες και κομματιάστηκε το συμβόλαιο της αιχμαλωσίας του. Υπερβολές θα μου πείτε; Θα σας έλεγα όχι. Και αυτό, γιατί γνωρίζω πολύ καλά και έχω κατανοήσει σε απόλυτο βαθμό το μαρτύριο της μεγάλης αυτής αθλητικής οικογένειας, στο διάστημα της ομηρείας της, νιώθοντας τους σπασμούς του ψυχισμού της και μετρώντας τις χαρακιές της ψυχής της.
Δεν πιστεύω να υπάρχει έστω και ένας Έλληνας, ο οποίος δεν έσκυψε για λίγο πάνω από την περιπέτεια στην οποία οδήγησαν τον Ηρακλή οι αετονύχιδες του παρασκηνίου, τα σταγονίδια της παράγκας και η αυλή του μεγάλου αφεντικού. Όλοι τους συντονισμένοι σε ένα ελεεινό ποδοσφαιρικό πραξικόπημα. Η κυανόλευκη οικογένεια πλήρωσε με «δάκρυα και με αίμα» στην «εξορία» την οποία την καταδίκασε το ιερατείο της διαπλοκής. Προκειμένου να εξυπηρετηθούν δορυφορικές διαστροφές και ελεγχόμενα παραρτήματα, ο γηραιός βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει αλλά και χωρίς να αντιδράσει όπως και όσο θα έπρεπε στην «κόλαση». Θρυαλλίδες εκρήξεων κατά καιρούς αποτελούσαν οι εξεγέρσεις των μαχητικών συνδεσμιτών και οι πορείες οι εντυπωσιακές, που αποδείχτηκαν όμως αναποτελεσματικές, την στιγμή που δεν «ίδρωνε το αυτί» της αθηνοκεντρικής αρμοστείας. Έτσι, ο ιστορικός σύλλογος υποχρεώθηκε να υποστεί και να βιώσει άπειρες ταπεινώσεις, αγωνιστικούς βασανισμούς και ατέλειωτες οικονομικές περιπέτειες. Εξασθενημένος –σχεδόν εξουθενωμένος- δεν είχε το κουράγιο να διεκδικήσει άμεσα την «επιστροφή του» στο χώρο από τον οποίο παράνομα, εκβιαστικά και με γκανγκεστερικές (επαναλαμβάνω τον χαρακτηρισμό) μεθοδεύσεις, αναγκάστηκε να τον εγκαταλείψει. Το μαρτύριο της κυανόλευκης οικογένειας είναι γνωστό, όπως και η περιπέτεια της ποδοσφαιρικής ομάδας. Οι ένοχοι το ίδιο γνωστοί. Το τίμημα το οποίο πλήρωσε ο γηραιός μετριέται μόνο με πόνο και με οργή.
Δυο χρόνια βολόδερνε σε χώρους και συνθήκες απαξίωσης, με δυσοίωνες προοπτικές, με ενδοοικογενειακές αναταράξεις και με αξεπέραστες οικονομικές αδυναμίες. Και όλα αυτά γιατί κάποιος έπρεπε να θυσιαστεί για να βολευτούν οι «ημέτεροι». Αυτοί που βρισκόντουσαν κάτω από την ομπρέλα προστασίας του «μεγάλου». Ας μείνω όμως μέχρις εδώ. Αυτά, όπως όλα δείχνουν περνούν στο παρελθόν, χωρίς ασφαλώς και να ξεχνιούνται. Σήμερα ο Ηρακλής αλλάζει σελίδα. Βρίσκεται ύστερα από μια μεγάλη περιπέτεια στην «κορυφή» της κακοτράχαλης ανηφόρας-ενός Γολγοθά- και από εκεί ψηλά αναζωογονημένος και με καθαρό αέρα στα πνευμόνια του, βλέπει νέους ορίζοντες. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες για το τι σημαίνει η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των κυανολεύκων. Πιθανότατα, αυτό να το βρείτε στο αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας. Μαζί με όσα αισιόδοξα και ενθαρρυντικά μηνύματα άφησε η «πρώτη» επίσημη παρουσία του κ. Παπαθανασάκη. Απλά ευχόμαστε να ολοκληρωθούν με το καλό οι τυπικές διαδικασίες που απομένουν και να υποδεχτούμε τον δικό μας Ηρακλή στο χώρο της αισιοδοξίας, της ελπίδας αλλά και στο χώρο των μεγάλων του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Εκεί από όπου τον «έδιωξαν» κάποια λαμόγια πιστεύοντας αφελώς ότι του έδιναν και την «χαριστική βολή». Δυστυχώς για αυτούς ο Ηρακλής ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ!!!
Υ.Γ: Η επιλογή υποψήφιου επενδυτή με τον Μάκη Σεντελίδη απόλυτα επιτυχής.
