Ο καλός, ο κακός και η λοβιτούρα  

Είναι αλήθεια πως το κόλπο του «καλού και του κακού μπάτσου», αν και παλιό είναι συνήθως ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Όχι μόνο στις ταινίες, αλλά και στην πραγματική ζωή. Πρέπει λοιπόν να πιστωθεί μια κάποια διορατικότητα στους εμπνευστές της χρησιμοποίησης του κόλπου αυτού, Το παιχνίδι «παίζεται» πράγματι αρκετά καλά την τελευταία εβδομάδα.

Για να γίνουμε πιο σαφείς, για τις ανάγκες του ρόλου ως «κακός μπάτσος» παρουσιάζεται-λανσάρεται ο «ουρανοκατέβατος» διαχειριστής και ως «καλός» ο κατά τους εμπνευστές της … μηχανής «Ξανθόπουλος» πρωταγωνιστής. Ο μετανοημένος, ο πρόθυμος να συνδράμει για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα του. Ο στόχος του κόλπου: Έντεχνα να παραπλανηθεί η επιτροπή, μην πάει και πάρει τη δανεική έστω διαχείριση, ώστε να προλάβουν ωφεληθούν οι ινστρούχτορες στο σύνολό τους. Και ο κακός και καλός με την παρέα του. Υπάρχει όμως και μια μικρή λεπτομέρεια που δε λογάριασαν οι εμπνευστές. Ποια είναι αυτή; Ότι το «κόλπο», ακόμα και στις ταινίες, «πιάνει» όταν οι πρωταγωνιστές δεν είναι γνωστοί.

Στην πιάτσα όμως και δη των υποψιασμένων δυστυχώς για τους «εμπνευστές» (ευτυχώς για μας) γνωριζόμαστε όλοι! Άρα γνωρίζουμε. Ότι το παιχνίδι είναι στημένο. Ετσι ο Παπαθανασάκης λέγοντας ήμαρτον και πιθανώς ισχυριζόμενος ότι ο Καγιούλης είναι το εμπόδιο, προς ώρας οι εξελίξεις πάγωσαν. Βλέπετε ο Νοέμβριος μεσιάζει και ο Γενάρης πλησιάζει. Τα δήθεν χοντρά που έσταξε ο «κακός» για να φύγει πρέπει να τα εισπράξει δια της μεθόδου της μη πληρωτέας ενεχυρίασης πάντα. Αυτή τη φορά της έμψυχης. Ότι λάμπει γιατί να μείνει στον Ηρακλή; Και όσο για τον  μετανοήσαντα Παπαθανασάκη; Ε κάτι θα γλύψει κι αυτός από το κοκαλάκι του… Χουάντερσον.