Ο Μπίσεσβαρ δεν είναι κακό παιδί. Αντίθετα κερδίζει συμπάθειες με την συμπεριφορά του στα αποδυτήρια και τις προπονήσεις. Όχι γιατί τα δίνει όλα, αλλά επειδή κρατάει χαμηλούς τόνους, είναι φιλικός, δεν προκαλεί δυσαρέσκειες. Έτσι η αδιαφορία του στο ντέρμπι με τον Ηρακλή χρίζει ανάλυσης. Έστω κι αν ο Ίβιτς την αντιμετώπισε και την τιμώρησε ακέραια!
Για να κάνουμε ταμείο, ο μεσοεπιθετικός από το Σουρινάμ, διαθέτει άριστη τεχνική κατάρτιση, αλλά παίζει συνήθως δύο ταχυτητες πιο κάτω από τον αντίπαλο. Το γεγονός δεν φαίνεται όταν μιλάμε για το φτωχό και αργό ποδόσφαιρο που παίζεται στην Σούπερ λίγκα, αλλά όταν ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται στην Ευρώπη. Εκεί η απόσταση είναι χαώδης.
Αυτοι που γνωρίζουν όμως μπορούν να το αντιληφθούν, ακόμα κι όταν μιλάμε για παιχνίδια μέσα ή έξω από την Τούμπα. Ο Μπίσεσβαρ γράφει λίγα χιλιόμετρα, σε σχέση με πολλούς συμπαίκτες του, δεν μαρκάρει σωστά, δεν ακολουθεί τον αντίπαλο ενώ στις προσωπικές μονομαχίες μπαίνει με τα... μάτια. Ποτέ δεν βάζει τα πόδια του στη φωτιά.
Το ίδιο κάνει και στις προπονήσεις. Δεν υπερβαίνει εαυτό, δεν προσπαθεί στα κόκκινα, επιμένει στην διαχείριση, προστατεύοντας τον εαυτό του από τραυματισμούς και τις παγίδες που κρύβει η υπερπροσπάθεια. Θα είναι εξαιρετικά άτυχος αν ποτέ πάθει διάταση ή θλάση. Η προοπτική συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες.
Όλα αυτά σκιαγραφούν τα αρνητικά της παρουσίας του. Υπάρχουν όμως και τα θετικά. Η εξαιρετική ποιότητα, η μεταβίβαση στον κενό χώρο, η αξιοποίηση των συμπαικτών του, η κάθετη πάσα αλλά και η προσωπική ενέργεια όταν ο αντίπαλος δεν πρεσάρει που τον χαρακτηρίζουν παίκτη ικανό κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να κάνει την διαφορά.
Το ερώτημα είναι γιατί κόντρα στον Ηρακλή ήταν αδιάφορος; Ήθελε να δείξει έτσι την δυσφορία του για κάτι – άγνωστο σε εμάς- που προηγήθηκε ή απλά βρέθηκε σε κακή μέρα, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες. Και κάτι ακόμη: η αποπομπή του από τον Ίβιτς θα έχει συνέχεια ή χαρακτηρίζεται ως μεμονωμένο περιστατικό; Θα το μάθουμε σύντομα. Εκτός κι αν ο Μπίσεσβαρ θέλει να δώσει συνέχεια....