Mια χαρά πέρασαν προχθές Τούντορ και παίκτες. Αφού άκουσαν τις λάιτ ομιλίες του Αρνεσεν και του Αγγελίδη, μαζεύτηκαν το βράδυ, έφαγαν μαζί, διασκέδασαν και αντιμετώπισαν την όλη κατάσταση που δημιουργήθηκε με χιούμορ. Εξ και η ατραξιόν της βραδιάς, η φωτογραφία με τους παίκτες του ΠΑΟΚ μπαλαρίνες.
Ωραία είναι όλα αυτά και τέτοιες συναντήσεις πρέπει να γίνονται πιο συχνά. Ακόμη και όταν όλα πάνε καλά και όχι μόνο όταν η ομάδα βρίσκεται σε κρίση. Αλλά μακάρι το πρόβλημα να είναι τόσο απλό για να χρειάζεται μια τόσο απλή λύση. Μακάρι να έλειπε, δηλαδή, η καλή ψυχολογία και τίποτε άλλο, οπότε τώρα, με το χαβαλέ και τις πλακίτσες, θα αλλάξει η ατμόσφαιρα και θα φέρει από μόνη της καλύτερη απόδοση και καλύτερα αποτελέσματα. Το εύχομαι, αλλά, βέβαια, δεν το πιστεύω.
Το αν θα μείνουν κατάλοιπα από τις δηλώσεις του Τούντορ περί ανδρών και μπαλέτου θα το δούμε στην πορεία. Θα φανεί από τη γενικότερη συμπεριφορά των παικτών. Επίσης θα φανεί αν ο Τούντορ ξέρει όντως να διαχειρίζεται την πίεση, όπως υποστήριξε στη συνέντευξη Τύπου, μετά το ματς με τον Παναιτωλικό, πράγμα που καθόλου δεν φαίνεται. Αντίθετα, εδώ και ένα μήνα δείχνει να έχει χάσει τα αυγά και τα καλάθια.
Ο Κροάτης είναι εκείνος που βρίσκεται σε μεγαλύτερη σύγχυση απ' όλους. Για τον Αρνεσεν είναι απλή η υπόθεση. Ξέρει ότι απέτυχε στις μεταγραφές, ξέρει ότι κινδυνεύει να θεωρηθεί αποτυχία και η επιλογή του προπονητή, αλλά δεν έχει λόγο να αισθάνεται πίεση. Θα προσπαθήσει να φέρει καλούς παίκτες τον Ιανουάριο και, αν χρειαστεί, θα ψάξει να βρει έναν καλό προπονητή. Αν και πάλι αποτύχει, τότε λογικό είναι να τεθεί κι αυτός υπό αμφισβήτηση από τον Ιβάν Σαββίδη.
Πίεση δεν έχει λόγο να αισθάνεται ούτε ο Αγγελίδης. Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει ως πρόεδρος της ΠΑΕ, αλλά έχω την αίσθηση ότι, όταν έρθει η ώρα να κριθεί κι αυτός από τον μεγαλομέτοχο, θα κριθεί με βάση την αυτονόητη για τον ΠΑΟΚ απαίτηση να είναι πιο δυναμικός, πιο δραστήριος, πιο αποτελεσματικός και με μεγαλύτερη αίσθηση του τι σημαίνει ΠΑΟΚ ως πρόεδρός του. Για την ώρα, πάντως, δεν έχει λόγο να ανησυχεί για τη θέση του. Αυτή την εποχή κρίνονται εκείνοι που βρίσκονται σε αγωνιστική δράση. Ο προπονητής και οι παίκτες.
Οι παίκτες πάλι, είτε αισθάνονται πιεσμένοι είτε όχι, θα βγάλουν στο γήπεδο την ποιότητα και τον χαρακτήρα που διαθέτουν. Δεν θα γίνουν ξαφνικά ούτε παικταράδες με φυσιογνωμία ηγέτη, ούτε άχρηστοι χωρίς ίχνος... ανδρισμού. Οι ικανοί θα παραμείνουν ικανοί, και οι ανίκανοι, ανίκανοι. Κάποιοι ξέρουν ότι ίσως αποχαιρετίσουν τον Ιανουάριο, κάποιοι ξέρουν ότι δεν θα είναι στην ομάδα του χρόνου, αλλά ούτε κι αυτό μπορεί να τους βελτιώσει. Αλλωστε, πιστεύω ότι το αγωνιστικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν έχει να κάνει με τη μειωμένη διάθεση των παικτών. Οι παίκτες θέλουν. Προσπαθούν τα τα δώσουν όλα, ωστόσο αυτά τα “όλα” που δίνουν οι περισσότεροι είναι πολύ λίγα.
Μένει, λοιπόν, ο προπονητής. Ο οποίος, από την πλευρά του, ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν μια ομάδα να αλλάξει όποτε θέλει καμιά δεκαριά παίκτες. Αλλάζει τον προπονητή γιατί αυτή είναι η μοναδική κίνηση που μπορούν να κάνουν μεσούσης της περιόδου οι πρόεδροι και οι μεγαλομέτοχοι. Επομένως, ο Τούντορ είναι ο μόνος από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΟΚ που αισθάνεται ότι κρίνεται από το αποτέλεσμα κάθε αγώνα. Μπορεί να φταίει η οργάνωση, μπορεί να φταίνε οι επιλογές του Αρνεσεν, μπορεί να φταίει το ρόστερ που δεν είναι τόσο ποιοτικό όσο θα έπρεπε, εκείνος, όμως, που πρώτος θα πληρώσει τη νύφη είναι ο προπονητής. Δεν ισχύει μόνο στον ΠΑΟΚ. Ισχύει, γενικά, στο ποδόσφαιρο.
Πιστεύω ότι δεν σκοπεύει ο Σαββίδης να κάνει για πολύ ακόμη υπομονή. Τα επόμενα τρία - τέσσερα παιχνίδια θα είναι καθοριστικά για το μέλλον του Τούντορ στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Αν η ομάδα δεν δείξει πρόοδο, αν δεν συνέλθει και αν δεν πείσει ότι είναι ικανή να επιτύχει στους δύο στόχους της, την πρωτιά στα πλέι οφ και την κατάκτηση του Κυπέλλου, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ θα προσπαθήσει να “σώσει” τη χρονιά. Μπορεί να επιχειρήσει και άλλες αλλαγές σε πρόσωπα και ρόλους, αλλά ο μόνος σίγουρος για απομάκρυνση και αντικατάσταση θα είναι ο Κροάτης. Το έκανε με τον Δώνη, το έκανε με τον Στέφενς, το έκανε με τον Αναστασιάδη, είμαι βέβαιος ότι θα το επαναλάβει και με τον Τούντορ. Αλλωστε, αν δεν υπήρχε η ασπίδα που λέγεται Αρνεσεν, το βέλος του Ιβάν θα είχε χτυπήσει ήδη τον Ιγκόρ.
