Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά, ότι σταθήκαμε θερμοί υποστηρικτές της προσπάθειας του Σταύρου Κοντονή από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα του. Είναι αλήθεια, ότι ο μαχητικός και καταγγελτικός του λόγος μας έπεισε, για αυτό και συνταχθήκαμε μαζί του στη μάχη την οποία υποσχέθηκε ότι θα δώσει για να εξυγιάνει τον κατακοφορμισμένο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Οι πρώτες «κόντρες» του με την υπόδικη ηγεσία της ΕΠΟ, όπως επίσης και με τους ευρωπαίους προστάτες της (Ιφαντίνο και ΣΙΑ τα γνωστά λαμόγια του Μισέλ Πλατινί) αποτελούσαν αρχικά ένα πειστικό δείγμα.
Ο κύριος υφυπουργός έδειχνε αποφασισμένος και ασυμβίβαστος να προχωρήσει σε γενναίες τομές με ριζοσπαστικές ανατροπές και επαναστατικές υπερβάσεις.
Τα μέτρα που εξήγγειλε και που διαβεβαίωσε ότι θα ξερίζωναν το κακό και θα αποκαθιστούσαν την έννομη τάξη αποσκοπούσαν επίσης στην δια παντός εξορία των εγκληματιών, των μαφιόζων και των επίορκων θεσμικών παραγόντων.
Είναι αλήθεια όμως ότι για την ώρα δεν έχουμε δει τέτοιου είδους ανατροπές και υπερβάσεις όπως και κανένα στρίμωγμα της γνωστής ποδοσφαιρικής μας «μαφίας». Αντίθετα κάθε μέρα διαπιστώνουμε ότι το «σύστημα» λειτουργεί άνετα και σήμερα όπως και τον παλιό καλό καιρό.
Παράλληλα, έρχονται στο φως της δημοσιότητας ανατριχιαστικές στην κυριολεξία αποκαλύψεις οι οποίες προκάλεσαν και την παρέμβαση του Αρείου Πάγου ενισχύοντας περαιτέρω την ανησυχία και τους φόβους της φίλαθλης κοινής γνώμης. Η οποία άρχισε πλέον να σκέφτεται σοβαρά ότι και πάλι θα ξεγλιστρήσουν οι μεγάλοι.
Το «γαϊτανάκι» των μεγαλοδικηγόρων και οι ικανότητες μερικών εξ αυτών να εξουδετερώνουν τα καραμπινάτα κακουργήματα με αντίστοιχα αθωωτικά βουλεύματα, όπως επίσης και η αφασία της Πολιτείας να επιτρέπει να ασκούν ακόμη καθήκοντα και εξουσία θεσμικά όργανα που βαρύνονται με κακουργηματικές κατηγορίες, ανεβάζουν στο κόκκινο τις επιφυλάξεις και τις καχυποψίες, στέλνοντας συγχρόνως μηνύματα και προειδοποιήσεις, ότι θα διαψευστούν παταγωδώς οι όποιες αισιόδοξες προσδοκίες.
Σε ότι έχει βέβαια σχέση με τη δικαστική εξέλιξη του τεράστιου θέματος που αφορά την «τύχη» των διευθυντών της εγκληματικής οργάνωσης αλλά και των δευτεροκλασάτων λαμογιών που τους υπηρετούσαν, ο κύριος υπουργός δεν έχει καμιά σχέση με ανάμειξη και ως εκ τούτου και ορθά απέχει.
Στην περίμετρο όμως και στα πλαίσια των καθηκόντων του, όφειλε σίγουρα να είναι περισσότερο προσεκτικός και να μη δημιουργεί εντυπώσεις διαχωρισμών και στοχοποιημένων παρεμβάσεων. Δυστυχώς ο κύριος Κοντονής σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα παρέκκλινε δυο φορές.
Η πρώτη, ήταν όταν επέδειξε δημοσίως τη δυσαρέσκειά του για την... αυστηρή (έτσι τη θεώρησε) τιμωρία ου Ολυμπιακού και του Βαγγέλη Μαρινάκη και η δεύτερη και πιο σοβαρή είναι το θεσμικό ατόπημα να συνομιλήσει μετά τα θλιβερά γεγονότα της Λεωφόρου με έναν παράγοντα (Βαγγέλη Μαρινάκη) στον οποίο η Ελληνική Δικαιοσύνη είχε απαγορέψει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο.
Το ότι ο κύριος υφυπουργός υποχρεώθηκε να επιβεβαιώσει αυτή τη συνομιλία από μόνος του δεν τον απαλλάσσει των ευθυνών και των δυσμενών εντυπώσεων.
Είναι κάπως άκομψο να βλέπεις τον αρμόδιο υφυπουργό αθλητισμού και «ιεροκήρυκα» της εξυγίανσης να συνομιλεί άνετα με έναν μεγαλοπαράγοντα ο οποίος δεν έχει κλείσει τους λογαριασμούς του με την Ελληνική Δικαιοσύνη. Κάτι τέτοια βλέπουν οι Έλληνες φίλαθλοι (βουλεύματα, κακουργήματα και θεσμικές παρεκκλίσεις) και δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι θα δουν άσπρη μέρα.
Υ.Γ. Ο νέος αθλητικός νόμος θα πρέπει να εφαρμοστεί χωρίς εκπτώσεις. Αυτά που συνέβησαν στη Λεωφόρο θα πρέπει να παταχθούν αμείλικτα.