Και η… ζωή (μάλλον ο κατήφορος)… συνεχίζεται. Ούτε και χθες ο ΠΑΟΚ κατάφερε να βάλει – έστω και προσωρινά - ένα «φρένο» στον αγωνιστικό του κατήφορο, με τις βαθμολογικές του απώλειες να προσλαμβάνουν πλέον τις διαστάσεις μιας ακατάσχετης αιμορραγίας. Η οπισθοχώρηση του, δεν διαφέρει σε τίποτε από μια άτακτη και εφιαλτική οπισθοχώρηση, μετά από πολλές χαμένες μάχες σε έναν πόλεμο που δείχνει να χάνεται και του οποίου οι συνέπειες μπορούν να αποβούν ιδιαίτερα καταστροφικές για τον σύλλογο.
Η απογοήτευση του κόσμου χτυπάει «κόκκινο» και η αρνητική φόρτιση του ψυχισμού του μέσα από ένα συνεχιζόμενο ξενέρωμα, θα οδηγήσει εκ του ασφαλούς και στην αδιαφορία. Σε ότι χειρότερο δηλαδή μπορεί να συμβεί αυτές τις κομβικές στιγμές που θα καθορίσουν τις προοπτικές της εισόδου στην πεντάδα της Ευρώπης. Στην άδεια Τούμπα… με άδεια την ψυχή της, από κουράγιο και αυτοπεποίθηση, η ομάδα για μια ακόμη φορά επιβεβαίωσε τις παθογένειες και όλα τα αυτοκαταστροφικά σύνδρομα από τα οποία διακατέχεται τον τελευταίο καιρό. Φοβισμένη… και άνευρη παρατάχθηκε απέναντι στον αντίπαλο της… καλωσορίζοντάς τον με ειλικρινέστατες προθέσεις αρχοντικής αγωνιστικής «φιλοξενίας» παραχωρώντας του συγχρόνως τα κλειδιά του αγώνα και διαβεβαιώνοντάς τον σχεδόν από το πρώτο δεκάλεπτο ότι οι δικές της διαθέσεις και τα κίνητρά της περιορίζονται απλά στην αποφυγή μιας ήττας. Σε αυτό το πρώτο δεκάλεπτο, ο μετριότατος Αστέρας της Τρίπολης «είδε» με έκπληξη τι «είχε»… απέναντι του.
Πήρε τα ηνία, την επικυριαρχία του χώρου, εξασφάλισε καλή ψυχολογία και άφησε τον αντίπαλο του να «κυνηγάει την ουρά του». Άσκοπα τρεξίματα, αποκομμένες και θρυμματισμένες γραμμές, περιστασιακές αντεπιθέσεις, μια – δυο ευκαιρίες και το 0-0 του πρώτου μέρους να μένει ανέγγιχτο. Και αυτό περισσότερο εξαιτίας της αντίστοιχης μετριότητας των φιλοξενουμένων, οι οποίοι παρά την κατοχή που διατηρούσαν δεν είχαν ούτε μια ευκαιρία της προκοπής. Το «Χ» όμως ικανοποιούσε τους Αρκάδες και πάνω στην ψυχολογία του έχτισαν την τακτική τους για το δεύτερο μέρος. Στο τέλος όπως αποδείχθηκε, δικαιώθηκαν.
Ο κακομοίρης ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου στην επανάληψη - ελαφρά και ανεπαίσθητα βελτιωμένος - φάνηκε και γκαντέμης. Είχε τις ευκαιρίες να πάρει το τρίβαθμο. Από εκεί και πέρα όμως τίποτε το ιδιαίτερο. Ο τρόπος με τον οποίο «διαχειρίστηκαν» το παιχνίδι ο κόουτς και οι παίκτες του έμοιαζε σαν να είχαν έτοιμη τη λευκή πετσέτα από τα αποδυτήρια. Δυστυχώς όλα αυτά επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά τη διαμορφωμένη πλέον άποψη (πεποίθηση) ότι αυτή η ομάδα είναι άρρωστη. Ότι υποφέρει, ασφυκτιά και είναι έτοιμη να παραδώσει… την «ψυχή» και το «πνεύμα» της. Οι περισσότεροι από τους παίκτες της με τον τρόπο που παίζουν δε διαφέρουν από τους βαρυποινίτες που οδηγούνται με τις αλυσίδες στα πόδια σε καταναγκαστικά έργα. Ο κόουτς έχει χάσει τη μπάλα - πιθανότατα και τον έλεγχο των αποδυτηρίων και του ρόστερ – με συνέπεια αυτή την στιγμή να μην μπορεί να φανεί χρήσιμος όσο και αν το επιθυμεί.
Άλλωστε οι περίεργες και ανεξήγητες εκτός χρόνου και λογικής, αλλαγές και επιλογές, που επιχειρεί στα τελευταία παιχνίδια δείχνουν ότι βρίσκεται και αυτός σε απόγνωση. Η εικόνα η χθεσινή θα πρέπει να τον προβληματίσει ιδιαίτερα. Το «συνεχίζουμε» που λέει στερεότυπα μετά από κάθε διασυρμό… δεν αρκεί. Δεν καλύπτει τίποτε, πολύ περισσότερο δεν δικαιολογεί αυτήν την παρατεταμένη αγωνιστική αποσύνθεση. Ο Βεργέτης πήρε χθες άνετα το «Χ». Του το προσέφεραν βέβαια στο «πιάτο» οι γηπεδούχοι. Πιστεύω (αυτό το πίστευα από πολύ παλιά και πάντοτε) ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο πολύπλοκο, ώστε να μην μπορεί να σχηματίσει μια σχετική άποψη ένας απλός ποδοσφαιρόφιλος με τις εμπειρίες που διαθέτει για το τι συνέβη σε έναν αγώνα και τι αντιπροσωπεύει το αποτέλεσμά του.
Έτσι θεωρώ άσκοπο να αναφερθώ σε κάποιες επισημάνσεις γύρω από την τακτική και τα όποια σωστά ή λαθεμένα έγιναν χθες το βράδυ στην Τούμπα. Για να μην σας κουράζω και επειδή θα έχετε και την ευκαιρία να «ακούσετε» και να «διαβάσετε» αναλύσεις ειδικών για το συγκεκριμένο παιχνίδι και το κοουτσάρισμα των κ.κ. Αναστασιάδη και Βεργέτη, κλείνω το σημείωμα μου με τον τίτλο που επέλεξα. Ναι, ο ΠΑΟΚ χθες ήταν κακομοίρης, συγχρόνως όμως και γκαντέμης. Και παρά το χάλι του θα μπορούσε και να κερδίσει. Να προσθέσω επίσης ότι εκεί στην ΠΑΕ θα πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουν από το «όνειρο» που έγινε… εφιάλτης και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με τόλμη και σοβαρότητα. Αυτό που γίνεται σήμερα στον ΠΑΟΚ και δεν αντιμετωπίζεται λογικά δεν βγάζει πουθενά.
Σ.Σ. Ο Τριτσώνης δεν είχε δύσκολο παιχνίδι να διαιτητεύσει. Ωστόσο κλείνοντας τα μάτια του στην καραμπινάτη δεύτερη κίτρινη (κόκκινη) του Γκοϊάν και ανοίγοντας τα διάπλατα στην δεύτερη - δικαιολογημένη- του Κάτσε εξετέθη. Ο παίκτης του ΠΑΟΚ θα πρέπει όμως κάποια στιγμή , όπως και ο συμπαθέστατος Κλάους, να αλλάξουν τρόπο παιχνιδιού γιατί ήδη θα πρέπει να έχουν καταλάβει ότι στον ΠΑΟΚ κανένας διαιτητής δεν χαρίζεται. Αντίθετα, η ομάδα τους είναι εξόφθαλμα στοχοποιημένη και αποδεδειγμένα απροστάτευτη.
