Είναι απορίας άξιο αυτό που συμβαίνει στον φετινό Αρη, είναι πιο ψυχοφθόρο ακόμη και να βουτήξεις στα παγωμένα νερά μήνα Νοέμβριο. Τέτοια ψυχρολουσία.
Είναι τουλάχιστον ανεξήγητη η αγωνιστική μετάπτωση αυτής της ομάδας η οποία για περίπου 35 αγωνιστικά λεπτά σου έδινε το κίνητρο να την αγαπήσεις και στο υπόλοιπο διάστημα, δεν σου κάνει καρδιά να της ρίξεις (έστω) μια ματιά. Είναι, τέλος, τουλάχιστον αντικείμενο έρευνας, πώς μια ομάδα της (ατομικής) ποιότητας του Αρη εξαφανίζεται στο γήπεδο για τουλάχιστον ένα ημίχρονο και εξαρτάται από τις ορέξεις μιας ομάδας του επιπέδου του Αστέρα Τρίπολης.
Δεν γνωρίζω τι ειπώθηκε στα αποδυτήρια, πως προετοίμασε τους παίκτες του ο Μίκαελ Ενινγκ, σίγουρα όμως, όλοι μαζί ήταν σε άλλο γήπεδο και ουσιαστικά έπαιξαν με τα… νευρικά κύτταρα του κόσμου. Οι μεν παίκτες με την τραγική αγωνιστική παρουσία τους και τις διαδοχικές γιόμες στον Ιντέγε ο οποίος ήταν αλλού γι’ αλλού, σα να μην ήθελαν να παίξουν. Ο δε Γερμανός τεχνικός δεν είχε συναίσθηση της κατάστασης και βλέποντας την ομάδα του να χωλαίνει, παρακολουθούσε σκεπτικός το παιχνίδι, παίζοντας με τη φωτιά. Κι ενώ ο Αστέρας Τρίπολης είχε ρίξει στο παιχνίδι ό,τι επιθετικό όπλο υπήρχε, ο Ενινγκ δεν έκανε τίποτε.
Στην κακή μέρα των Μπρούνο Γκάμα, Γιάννη Φετφατζίδη και Μπράουν Ιντέγε (σ. σ. μέχρι χθες είχαμε την αναποτελεσματικότητά του, χθες δεν κέρδισε ούτε μία προσωπική μονομαχία), τους διατήρησε στο παιχνίδι ενισχύοντας το καρδιοχτύπι της κερκίδας, σα να ήταν σε άλλο γήπεδο ή διάβαζε με λάθος τρόπο το παιχνίδι. Χθες, ο Αρης πήρε περισσότερα απ’ όσα πραγματικά άξιζε βάσει απόδοσης.
Πάμε στον Εμαν. Προσωπικά δεν ξέρω αν θα κοστίσει η αποβολή του Αυστριακού γιατί αν αυτός ο τερματοφύλακας θεωρείται μεγάλο ταλέντο, προφανώς έχουμε χάσει το κριτήριο. Είναι, ίσως, ο πιο «επικίνδυνος» τερματοφύλακας που πέρασε από τον Αρη στα τελευταία χρόνια και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι δεν παρουσιάζει την παραμικρή βελτίωση.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (11/11)