Ο Βλάνταν Ίβιτς ανακηρύχθηκε χθες από τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ως ο κορυφαίος προπονητής της περσινής περιόδου. Στην ψηφοφορία προσπέρασε τους Πετράκη και Μιλόγεβιτς.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου ήταν καθοριστική για να τον ανεβάσει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ανέβηκε κι έμεινε εκεί και με το περιεχόμενο των δηλώσεων του.
Γιατί το λέω αυτό. Απλά, επειδή στις καθιερωμένες δηλώσεις που ακολουθούν, ευχαρίστησε τον ΠΑΟΚ και τον Ιβάν Σαββίδη, αν και είναι ευρέως γνωστό ότι δεν έφυγε με τον καλύτερο τρόπο, όπως είναι γνωστό ότι έθεσε βέτο για συγκεκριμένα πρόσωπα γεγονός που τον οδήγησε στην έξοδο. Η πίκρα του δεδομένη. Και ανθρώπινη.
Από την άλλη όμως αποδείχθηκε κύριος. Δεν άφησε καμία αιχμή, στάθηκε περήφανα στο γεγονός και ευχαρίστησε όλους όσοι τον βοήθησαν να φτάσει στην επιτυχία. Το γεγονός έχει την σημασία του. Μαζί και την αυτονόητη ερμηνεία. Ο Ίβιτς δεν θέλει να χαλάσει τις σχέσεις του με τον ΠΑΟΚ. Ή για να το πάμε μακρύτερα , θέλει να κρατήσει την πόρτα του ΠΑΟΚ ανοιχτή…
Ποτέ κανείς δεν ξέρει. Η ζωή κάνει κύκλους. Σήμερα είσαι εδώ, την άλλη εκεί. Ακόμα και για μια συστατική επιστολή, μια καλή κουβέντα, μια γνωριμία. Όλα παίζουν τον ρόλο τους. Ό Ίβιτς ήταν τυχερός γιατί ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στον ΠΑΟΚ. Δηλαδή από τα ψηλά όταν άλλοι καλούνται να κάνουν πρώτα το αγροτικό τους για πολλά χρόνια με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Στην Ελλάδα ο ΠΑΟΚ είναι το καλύτερο μαγαζί γωνία. Προσφέρει άριστες συνθήκες δουλειάς μακριά από προβλήματα. Το δύσκολο δεν είναι να κάνεις τον προπονητή στον ΠΑΟΚ, αλλά στον Πλατανιά, στον Απόλλωνα Σμύρνης, στον Ατρόμητο… Εκεί βλέπεις πραγματικά πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Εκεί μακριά από τους προβολείς και την δημοσιότητα καθίστασαι εξαιρετικά αναλώσιμος.
Ο Ίβιτς το γνωρίζει. Όπως ξέρει να αναγνωρίζει. Γι΄ αυτό και προχθές στάθηκε στο ύψος του. Ήταν ο καλύτερος και το έδειξε και με τις δηλώσεις του!
