Δεν υπάρχει οπαδός του ΠΑΟΚ που να μην μετρά αντίστροφα για το αυριανό ντέρμπι στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ. Η νέα "κόντρα" με την Ενωση, μία εβδομάδα πριν το ντέρμπι κορυφής με τον Ολυμπιακό, μπορεί να δώσει στον Δικέφαλο την ευκαιρία να βάλει από τώρα πολύ γερές βάσεις για να κατακτήσει το νταμπλ στο τέλος της σεζόν.
Είναι, μάλιστα, τόσο μεγάλη η δίψα για την κατάκτηση του πρώτου Πρωταθλήματος μετά από 34 χρόνια που περνά άμεσα και στα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας. Προς επιβεβαίωση αυτού, δείτε το video με τις δηλώσεις του Σέρτζιο Ολιβέιρα και μετρήστε πόσες φορές μιλά για Πρωτάθλημα και τίτλους μέσα στα τρία λεπτά που διαρκεί η συνέντευξή του στο ΠΑΟΚ TV. Η κούπα του πρωταθλητή αποτελεί ψύχωση για όλους μέσα και γύρω από τον ΠΑΟΚ και αυτό είναι κάτι απόλυτα λογικό. Σε όλη την υφήλιο είναι ελάχιστες οι ομάδες με τη δυναμική και τον κόσμο του ΠΑΟΚ που έχουν μείνει τόσα χρόνια μακριά από την κορυφή. Για να φτάσει στο σημείο να θεωρείται το μεγάλο φαβορί και ο πιο ισχυρός πόλος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, χρειάστηκαν πολλοί αγώνες από τον κόσμο του και μάχες με εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Ακριβώς γι' αυτό η αδημονία είναι πολύ μεγάλη.
Ωστόσο, πίσω από αυτή την μέγιστη ψυχολογική ανάγκη για όλο τον οργανισμό ΠΑΟΚ, υπάρχει το ατόφιο χρυσάφι, ο πραγματικά μεγάλος στόχος του ΠΑΟΚ: Η παρουσία του σε ομίλους του Champions League. Αυτός είναι ο μονόδρομος για να κάνει ο ΠΑΟΚ το μεγάλο άλμα-και όχι βήμα πλέον-στην εξέλιξή του και είναι πολύ επλιδοφόρο για τον σύλλογο που, πρώτος απ' όλους, το αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο μεγαλομέτοχός του.
Επενδύει στοχευμένα το χρήμα από τις πωλήσεις
Το αποδεικνύει με τον τρόπο που κινείται στις μεταγραφές των τελευταίων ετών, με τις αγοραπωλησίες παικτών που πλέον συνδυάζονται και με ένα σταθερό αγωνιστικό πλάνο που άρχισε να εφαρμόζεται από το καλοκαίρι του 2016. Τότε, Μίχελ και Ίβιτς, έστησαν τον κορμό της τωρινής ομάδας και από εκεί και πέρα, το οικοδόμημα άρχισε να αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη ποιότητα, που αξιοπείται σωστά από τον Λουτσέσκου.
Κάπως έτσι, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να πουλά τον Γκάρι Ροντρίγκες-τον οποίο είχε αγοράσει μόλις με 300.000 ευρώ μετά από υπόδειξη του Αρνεσεν- έναντι 3,5 εκατ. ευρώ στη Γαλατασαράι και με τα χρήματα αυτά έφερε Ενρίκε, Ουάρντα και πάνω απ' όλους Πρίγιοβιτς που δύο χρόνια μετά "εφερε" στο ταμείο του συλλόγου άλλα 9 εκατ. ευρώ.
Η συνέχεια είναι αυτή που ζούμε αυτό τον χειμώνα. Τα σχεδόν 3 εκατ. ευρώ για να αποκτηθεί ο Σφιντέρκσι, τα 4 εκατ. ευρώ στη Ροστόφ για τον Ίνγκασον, οι δανεισμοί με προοπτική να γίνουν μόνιμοι των Ολιβέιρα και Μίσιτς. Ο ΠΑΟΚ έχει μετατραπεί σε έναν σύγχρονο selling club που, όμως, καταφέρνει να συνδυάζει το "αγοράζω-πουλάω" με τον πρωταθλητισμό και τη στόχευση για την κατάκτηση τίτλων. Και εδώ ακριβώς είναι το σημείο που ο Σαββίδης δείχνει ότι στο πίσω μέρος του μυαλού είναι το Champions League. Γνωρίζει καλά ότι ο τίτλος του νταμπλούχου Ελλάδας, πέρα από περηφάνεια, τόνωση του ηθικού του κάθε ΠΑΟΚτσή και πρσέλκυση νέων οπαδών, δεν μπορεί να εκτοξεύσει τον ΠΑΟΚ στο κλαμπ των κορυφαίων της Ευρώπης. Χρειάζεται να επιτευχθεί η πολυπόθητη πρόκριση στους ομίλους του Champions League. Kαι αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που ήρθαν τώρα ο Ίνγκασον και ο Ολιβέιρα.
Γιατί τώρα Ινγκασον και Ολιβέιρα
Τον μεν Ισλανδό, αν δεν τον αποκτούσε τώρα ίσως να μην το πετύχαινε το καλοκαίρι γιατί η τιμή θα ανέβαινε κι άλλο και η Ζενίτ, η Κράσνονταρ και άλλες ομάδες εκτός Ρωσίας θα επιχειρούσαν πιο δυνατό μπάσιμο και άρα η Ροστόφ θα πουλούσε ακριβότερα. Τον δε Ολιβέιρα, δεν γινόταν να τον πάρει με απευθείας μεταγραφή. Επρεπε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να τον φέρει δανεικό (με το "ψηστήρι" του Κονσεϊσάο κι αυτό πρέπει να το κρατήσουν οι ΠΑΟΚτσήδες ως ένδειξη χαρακτήρα του Σέρτζιο και σεβασμού απέναντι στην ομάδα που του έδωσε ένα ωραίο φινάλε στην καριέρα του) και εδώ να επιχειρήσει να τον ψήσει. "Ήρθα για να αισθανθώ πλήρης εδώ", είπε ο 26χρονος μέσος στις δηλώσεις του και ας μη το προσπερνάμε έτσι απλά. Αν ο Ολιβέιρα νιώσει στον ΠΑΟΚ ότι είναι ένας από τους παίκτες που χτίζεται γύρω του η ομάδα, τότε μπορεί να αποτελέσει από μόνος του το μεγαλύτερο ατού για την παραμονή του και μετά το καλοκαίρι.
Και κάτι τελευταίο. Μέσα σ' όλα, είδαμε και τον Γιαννούλη (όπως και τον Ενρίκε, αλλά ας περιμένουμε για το Βραζιλιάνο να τον δούμε στο γήπεδο) να επιστρέφει στην Τούμπα. Ο νεαρός μπακ αποτελεί το ζωντανο παράδειγμα σωστού εγχώριου σκάουτινγκ και επιλογών ομάδων που βοήθησαν στην εξέλιξή του. Παράλληλα, απόδειξη ότι ο ΠΑΟΚ έχει πολλά ελληνάκια με ταλέντο στις τάξεις του. Τόσο το σκάουτινγκ όσο και οι Ακαδημίες δουλεύουν καλά. Χρειάζεται απλά βελτίωση στον τρόπο με τον οποίο μεταβαίνουν σε επίπεδο ανδρικής ομάδας. Οι β΄ομάδες είναι ένας θεσμός που μπορεί να δώσει τη λύση και καλό είναι ο ΠΑΟΚ να επιμείνει σ' αυτό.
Υ.Γ. Πέρασαν δέκα χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Παντελάκη, του ανθρώπου που πρώτος έδωσε σάρκα και οστά στην έννοια «μεγάλος ΠΑΟΚ». Η δική του ομαδάρα της δεκαετίας του '70, χωρίς μάλιστα να χρειαστούν εκατομμύρια για να χτιστεί, κρατούσε άσβεστη τη φλόγα του ΠΑΟΚτσή, ακόμη και σε δύσκολες εποχές. Την είχε στο μυαλό του ως απόδειξη δυναμικής του συλλόγου και συνέχιζε να παλεύει μέχρι να δημιουργηθεί μία νέα, αντάξια της. Είναι κρίμα που ο Ιβάν Σαββίδης δεν τον πρόλαβε εν ζωή.
