Ο προχθεσινός τελικός δεν είναι ο πρώτος μεταξύ ομάδων από την ίδια χώρα. Συνολικά έχουν διεξαχθεί επτά στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τους τέσσερις την τελευταία δεκαετία. Είναι όμως ο πρώτος από το 2013 που δεν συμμετέχει ισπανική ομάδα! Η αναμέτρηση Τότεναμ – Λίβερπουλ ήταν ο δεύτερος αγγλικός τελικός μετά το 2008 και τη Μόσχα εκεί που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κέρδισε στα πέναλτι την Τσέλσι.
Η Τότεναμ το Σάββατο έκανε την παρθενική της εμφάνιση στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση της Ευρώπης. Ωστόσο, έχει εμπειρίες από άλλους 4 ευρωπαϊκόυς τελικούς. Το 1963 κατέκτησε το Κύπελλο Κυπεολλούχων και έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που έφερε ευρωπαϊκό τρόπαιο στο νησί. Έχει αγωνιστεί επίσης σε τρεις τελικούς του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ επικρατώντας στους δύο.
Η Λίβερπουλ εμφανίστηκε για ένατη φορά και για δεύτερη συνεχόμενη έχοντας στο ενεργητικό της πέντε νίκες. Με νωπές τις μνήμες από την περσινή της ήττα από τη Ρεάλ στο Κίεβο από τις γκάφες του τερματοφύλακά της Κάριους και τον τραυματισμό του Σαλάχ από τον Ράμος. Ο Κλοπ που έχει κακή φήμη σε τελικούς καθώς έχει χάσει τους έξι από τους επτά που έχει συμμετάσχει, μεταξύ των οποίων δύο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, πριν από τον προχθεσινό μεγάλο τελικό δήλωσε ότι: «Η φετινή Λίβερπουλ είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα σε σχέση με πέρυσι». Επίσης απαντώντας σε σχόλιο του Πεπ Γκουαρντιόλα που υποστήριξε ότι η Πρέμιερ Λιγκ είναι πιο δύσκολη από το Τσάμπιονς Λιγκ, έριξε το... καρφάκι του λέγοντας: «Ο Πεπ το είπε γιατί έχει καιρό να εμφανιστεί σε τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ».
Επίσης, συμπλήρωσε πως αυτή η Λίβερπουλ είναι η καλύτερη ομάδα που πέρασε σε τελικό σε σχέση με τις προηγούμενες. Όσο για την ποιότητα των δύο φιναλίστ; Η γνώμη του είναι πως έχουν την ίδια περίπου ποιότητα αλλά η διαφορά φαίνεται στην αγωνιστική συνέπεια που έδειξαν στο πρωτάθλημα. Ο προχθεσινός τελικός είναι η 171η αναμέτρηση ανάμεσα στις δύο ομάδες. Οι κόκκινοι έχιυν 79 νίκες και τα σπιρούνα 48. Για τη Λίβερπουλ των 5 κυπέλλων Πρωταθλητριών η αλήθεια ειναι ότι αυτή η πολύπειρη ομάδα δεν πήγαινε ποτέ ως φαβορί στις περισσότερες από τις σημαντικές αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Υπήρχε μια αίσθηση πάντοτε ότι ήθελε και έπρεπε να πάρει αυτό που δεν της ανήκει. Αυτό αποδεικνυόταν μέσα από τους θριάμβους της τελικά. Έτσι ακριβώς έγινε και φέτος στην πορεία της προς τον τελικό με αποκορύφωμα την επική της πρόκριση επί της περίφημης Μπαρτσελόνα. Έτσι έγινε και στην Κωνσταντινούπολη το 2005. Ανατρέποντας την ποδοσφαιρική λογική υποχρεώνει τους πάντες να υποκλιθούν με σεβασμό και σε αυτό το απίστευτο και εκπληκτικό ποδοσφαιρικό DNA που διαθέτει. Αξίζει τον κόπο για μια μικρή αναδρομή στο έπος της Κωνσταντινούπολης μια και αυτό της Μπαρτσελόνα είναι πρόσφατο και όλοι θα το θυμάστε.
Η Λίβερπουλ σε εκείνο το παιχνίδι βρέθηκε πίσω στο σκορ με 3-0, όταν ο Ντούντεκ απέκρουσε το φάουλ του Σεφτσένκο, που αν έμπαινε θα σήμαινε τον θρίαμβο της Μίλαν και τον οριστικό αποκλεισμό της. Λένε ότι στην κερκίδα των οπαδών της ακόμη και όταν όλα έδειχναν ότι η ομάδα τους ήταν τελειωμένη, οι οπαδοί της ήταν ήρεμοι, χαμογελαστοί, θαρρείς και περίμεναν κάτι το συνηθισμένο, αν όχι ένα θαύμα ή μια απειροελάχιστη πιθανότητα να ανατραπεί αυτό που έβλεπαν. Ούτε γκρίνιες, ούτε δάκρυα, ούτε χειρονομίες, ούτε μεμψιμοιρίες, περίμεναν στωικά αλλά και σίγουρα «αυτό το κάτι» που έμοιαζε σαν άπιαστο όνειρο. Αυτή είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Βέβαια η προχθεσινή επικράτησή της (λεπτομέρειες του τελικού θα τις δείτε σε άλλες σελίδες της εφημερίδας) δεν είχε τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων που είχαν σχέση με τις εκπληκτικές ανατροπές, όπως αυτές στα παιχνίδια με τη Μίλαν και με την Μπάρτσα. Ηταν σαφώς μια λογική ποδοσφαιρική κατάληξη που γιορτάστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό από τους οπαδούς της αλλά χαιρετίστηκε συγχρόνως και από το βρετανικό ποδόσφαιρο το οποίο βρέθηκε στο θρόνο της Ευρώπης εκθρονίζοντας τους μέχρι χθες Ισπανούς, αμφισβητώντας έτσι την ηγεμονία τους.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (3/6)