Η εμφάνιση του ΠΑΟΚ στην Καλαμαριά σκόρπισε απογοήτευση. Οι αποδοκιμασίες ήταν η... ανταμοιβή για την απόδοση και την συνολική εικόνα σε ένα παιχνίδι εύκολο. Το γεγονός έρχεται να προστεθεί σε όσα προηγήθηκαν δημιουργώντας το εύλογο ερώτημα: τι έχει σημασία η νίκη ή μήπως η συνολική εικόνα;
Εδώ η απάντηση είναι εύκολη. Όσο έρχονται επιτυχίες κανένας δεν μιλάει γιατί προφανώς ο σκοπός αγιάζει τα... πάντα. Έτσι καλύπτονται οι αδυναμίες, οι ατέλειες πάνε περίπατο και τα προβλήματα κρύβονται κάτω από το χαλάκι. Πάντα με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι όλα θα βαίνουν καλώς. Γιατί αν κάτι στραβώσει, τότε όλα έρχονται ορμητικά στην επιφάνεια.
Κι επειδή το διοικείν εστί προβλέπειν οι νίκες δεν αρκούν. Είναι αυτονόητο ότι αξιολογούνται. Όπως όμως πρέπει να αξιολογείται η πρόοδος της ομάδας, η βελτίωση των ποδοσφαιριστών, η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια, η νοοτροπία, ο επαγγελματισμός και η επάρκεια όλων. Γιατί αν έρθει η στραβή θα είναι αργά. Τότε θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν.
Ο Λουτσέσκου είχε υποσχεθεί ότι η ομάδα θα είναι στα καλύτερα της μετά από την παρέλευση ενάμιση μήνα. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε. Η χρονική περίοδος ολοκληρώθηκε. Το πρωτάθλημα μέτρησε δύο διακοπές, άρα είχε την ευκαιρία να δουλέψει πάνω στο... χάος που παρέλαβε από τον Στανόγεβιτς. Αν είναι ικανοποιημένος πρέπει να το πει. Όπως είναι επικίνδυνο να δηλώνει ικανοποιημένος μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό στον Πειραιά. Ικανοποίηση μετά από ήττα δεν μπορεί να υπάρχει! Αποτελεί απόδειξη νοοτροπίας και δίνει το λάθος παράδειγμα στους παίκτες.
Στην Τούμπα πρέπει να κάνουν σύντομα ταμείο. Όχι για την βαθμολογική συγκομιδή αλλά για την πρόοδο που παρουσιάζει η ομάδα. Αν πιστεύουν ότι έτσι μπορεί να κατακτήσει τον τίτλο- χωρίς επιτυχία εκτός έδρας- απλά και μόνο επειδή οι υπόλοιποι είναι χειρότεροι τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να εξαρτάς την πρωτοπορία σου από τα στραβοπατήματα των άλλων πρέπει να παρέμβουν. Τρόποι υπάρχουν.