Πίστευα πάντα, και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι για τον Ηρακλή δεν υπάρχει άλλη λύση για να εξυγιανθεί, να καταστεί βιώσιμος και να έχει προϋποθέσεις ανάπτυξης, από την παρουσία επενδυτή.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι «τα είδε τα… χαϊρια ο Ηρακλής και με τους επενδυτές τα τελευταία χρόνια» και δεν θα είχε άδικο.
Με την διαφορά, όμως, ότι ούτε ο Παπαθανασάκης ούτε ο Παπαδόπουλος, όπως εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε, ήταν επενδυτές.
Για να συνεννοούμαστε και να μην υπάρχουν παρερμηνείες, επενδυτής είναι ένας επιχειρηματίας σαν τον Ιβάν Σαββίδη -όχι σώνει και καλά της δικής του οικονομικής ισχύος, θα μπορούσε να είναι και μικρότερης- ο οποίος θα διαθέσει όσα χρήματα χρειάζονται προκειμένου να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης. Κι όχι αυτός που θα διαθέσει κάποια χρήματα, τα οποία δεν αρκούν ούτε για να βγει το… κεφάλι από την λάσπη και μετά θα σηκώσει τα χέρια και θα ψάχνει δικαιολογίες.
Ο Ηρακλής, λοιπόν, όπως και κάθε επαγγελματική ομάδα στην Ελλάδα, χρειάζεται επενδυτή ο οποίος θα ξέρει πού πηγαίνει, τι επιδιώκει και μέχρι ποιου βαθμού είναι διατεθειμένος να το στηρίξει.
Δεν γίνεται να ξέρεις ότι για να εξυγιάνεις μια ομάδα χρειάζεσαι, για παράδειγμα, 2.000.000 ευρώ και για να ξεκινήσεις την προσπάθεια ανάπτυξής της, τουλάχιστον, άλλα 2.000.000 ευρώ, κι εσύ να πηγαίνεις με 500.000 ευρώ να παραστήσεις τον επενδυτή.
Ούτε γίνεται να κοιτάζεις τον κάθε επενδυτή, αν είναι όνομα και πράγμα… επενδυτής, με μισό μάτι επειδή θέλει να δει πώς θα αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία σου, αν είσαι σύλλογος που διαθέτει ακίνητη περιουσία.
Και δεν μπορείς να τον κοιτάζεις με μισό μάτι γιατί κανένας επενδυτής δεν θέλει να πετάει τα λεφτά του στην θάλασσα. Ακόμη και επενδυτές οι οποίοι ταυτίζονται με ομάδες στις οποίες εμπλέκονται και πολλές φορές ξοδεύουν χρήματα χωρίς να τα πολυσκέφτονται –κάτι το οποίο δεν θα έκαναν ποτέ στις άλλες επιχειρήσεις τους-, βάζουν ένα όριο…
Συνεπώς, ύστερα από τόσα παθήματα, στον Ηρακλή καλά θα κάνουν να… φυσάνε και το γιαούρτι, όμως, θα πρέπει να δούνε και τις δυνατότητες οι οποίες μπορούν να υπάρξουν γι’ αυτούς μέσω του ενδιαφέροντος επενδυτών, οι οποίοι μπορεί να μην ασχολούνταν ποτέ μαζί τους αν δεν υπήρχε η ακίνητη περιουσία του συλλόγου.