Επιμέλεια: Κυριάκος Θωμαΐδης
Η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων γεννήθηκε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πριν από 20 περίπου χρόνια και πραγματώθηκε στο Champions League. Ακολούθησαν τα πρωταθλήματα των περισσότερων χωρών της γηραιάς Ηπείρου, ανάμεσα τους και το ελληνικό.
Η συνδρομητική τηλεόραση βοήθησε ιδιαίτερα στο να επιτευχθεί η κεντρική διαχείριση ενός προϊόντος που είναι βιομηχανία θεάματος και δημιούργησε μια στρατιά νεοφιλάθλων, οι οποίοι προτιμούσαν τον καναπέ από το γήπεδο. Από την ίδρυση της Super League, η κεντρική διαχείριση έμοιαζε η Γη της Επαγγελίας για τις μικρομεσαίες ομάδες, οι οποίες αν επιχειρούσαν να διαπραγματευτούν μόνες τους με την τηλεόραση, θα έπαιρναν πολύ λιγότερα χρήματα.
Φαίνεται ότι βαδίζουμε στο τέλος αυτής της εποχής. Ήδη ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός έχουν εκφράσει την πρόθεση να μην μετάσχουν στην κεντρική διαχείριση και να πουλήσουν μόνοι τους το τηλεοπτικό προϊόν. Ενδεχομένως να ακολουθήσουν και άλλες ομάδες, κάτι που σημαίνει ότι το ελληνικό ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα θα διασπαστεί σε επίπεδο μάρκετινγκ, ακολουθώντας την τύχη του ιταλικού ή του πορτογαλικού.
Αν συμβεί κάτι τέτοια, υπάρχουν και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα . Η κεντρική διαχείριση στο τηλεοπτικό δικαίωμα εξασφαλίζει την ενότητα του θεάματος, δημιουργεί συνθήκες καλύτερου προγραμματισμού στα κανάλια και αυξάνει τα έσοδα των μικρότερων ομάδων. Η μονοπρόσωπη και απευθείας διαπραγμάτευση συμφέρει τις μεγαλύτερες ομάδες, επανακαθορίζει το τηλεοπτικό πεδίο και δημιουργεί νέους παίκτες στην αγορά.
Εκείνο που κινδυνεύει από ένα ενδεχόμενο διαφορετικού δρόμου για ορισμένες ομάδες είναι ο συνεταιρισμός της Super League. Αν οι «μικροί» δεν αποδεχθούν την ισχύ των «μεγάλων», τότε θα έχουμε ανισορροπία στα οικονομικά δεδομένα και κινδυνεύουν να τιναχθούν στον αέρα όσα δημιουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία.
Είναι αλήθεια ότι η Super League δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα ελκυστικό και αξιόπιστο προϊόν. Όμως η κατάρρευση του διεφθαρμένου συστήματος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι μια ευκαιρία ώστε να επανακαθοριστούν τα οικονομικά δεδομένα, τα οποία εκφράζονται κυρίως μέσα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
