Η ομάδα πλήρωσε το τραγικό της ξεκίνημα, οι παίκτες ήταν σαν να μην έχουν παρακολουθήσει ούτε ένα παιχνίδι του Πανιωνίου που παίζει εδώ και δύο χρόνια το ίδιο ποδόσφαιρο.
Του έδωσαν την ευκαιρία να κάνει το παιχνίδι του μεσοεπιθετικά, χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα απολύτως θέμα, να κλέψει δηλαδή μπάλες ψηλά στο γήπεδο και να δημιουργήσει καταστάσεις στο ανοικτό γήπεδο, πράγμα το οποίο έκανε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Από τη στιγμή, ειδικά, που πήρε το προβάδισμα στο σκορ αρκετά νωρίς, το μόνο που χρειαζόταν να κάνει, ήταν να αμυνθεί και να περιμένει να επιβεβαιωθούν τα τραγικά ποσοστά αποτελεσματικότητας του ΠΑΟΚ, όπως κι έγινε.
Στο δεύτερο μέρος ο ΠΑΟΚ βρήκε αρκετές ευκαιρίες που έψαχνε, αλλά αυτή τη φορά άστοχος αποδείχθηκε ο Περέιρα. Πράγμα που συμβαίνει πολύ συχνά σε έναν επιθετικό όταν είναι υπό τεράστια πίεση και δεν έχει καθαρό μυαλό στην τελική προσπάθεια.
Πλησιάζοντας πλέον στον Ιανουάριο θα ξεκινήσουν οι ίδιες ακριβώς συζητήσεις που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, για το αν δηλαδή η ομάδα χρειάζεται επιθετικό. Αυτό που φάνηκε, πάντως, ξεκάθαρα γι’ ακόμη μια φορά σε παιχνίδι του ΠΑΟΚ ήταν πως δεν μπορεί να δημιουργήσει από τον άξονα, αφού τα χαφ του είναι περιορισμένων δυνατοτήτων και δεν μπορεί να βασιστεί στις αναλαμπές των εξτρέμ του που αγωνίζονται τις περισσότερες φορές απέναντι σε απολύτως οργανωμένες άμυνες.
Από την εξίσωση αυτή αφαιρείται, βέβαια, ο Κάνιας, ο οποίος σαν εξάρι, κάνει αυτό που πρέπει, όπως και χθες. Ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να παίζει δίχως οκτάρια και δεκάρι κι αυτή η αδυναμία είναι ξεκάθαρο πως προσαρμόζει ευκολότερα τον αντίπαλο και δημιουργεί μεγαλύτερη πίεση στην ομάδα.
