Πλάκα έχει αυτός ο Μλάντεν Κρίσταϊτς, ο προπονητής της Εθνικής Σερβίας. Μετά το χθεσινό 0-0 με τη Ρουμανίας, τον ρώτησαν γιατί, για μία ακόμη φορά, δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον Πρίγιοβιτς, που τα πάει μια χαρά στον ΠΑΟΚ και σκοράρει συνεχώς και εκείνος απάντησε: «Η απόφαση για τον Πρίγιοβιτς είναι δική μου και δεν θα αλλάξει στο μέλλον».
Την απόφαση, λοιπόν, για το αν θα παίξει ένας παίκτης, την παίρνει ο προπονητής. Καλά που μας το είπε ο Σέρβος γιατί δεν το ξέραμε. Θα είχε ενδιαφέρον να δώσει μια εξήγηση, αλλά το απέφυγε. Από υπεροψία; Από βλακεία; Ποιος ξέρει;
Πάντως είναι τραγικό να έχει έναν παίκτη να πηγαινοέρχεται για την Εθνική ομάδα και να μην τον βάζει ποτέ να παίξει, ή να τον χρησιμοποιεί για κάποια πεντάλεπτα. Χαρά στην υπομονή του Πρίγιοβιτς, που τον ανέχεται αδιαμαρτύρητα.
Αλλά, αν θέλουμε να πάμε και στη δική μας Εθνική, ολίγον τι… κουκουρούκου άρχισε να φαίνεται ο Σκίμπε. Σα να τα έχει χαμένα. Σα να προσπαθεί να διατηρήσει ισορροπίες. Και σα να θέλει να δείξει ότι είναι δίκαιος στην επιλογή των παικτών που καλεί στην Εθνική. Μόνο που ισορροπίες και δικαιοσύνη δεν γίνεται να συμβαδίζουν.
Να πάρουμε παράδειγμα τον αριστερό μπακ. Βλέπαμε Σταφυλίδη, βλέπαμε Τζαβέλλα, τώρα βλέπουμε Τσιμίκα. Δεν βγαίνει άκρη έτσι. Με μόνους σταθερούς τους Μανωλά, Παπασταθόπουλο (αυτό έλειπε, να τους αλλάζει και αυτούς), τον Φορτούνη και τον Μήτρογλου, δεν μπορείς να κάνεις κορμό. Κι όταν δεν έχεις σταθερό κορμό, δεν μπορείς να έχεις συνοχή.
Βλέπει αγώνες του ελληνικού Πρωταθλήματος ο Γερμανός, αυτό είναι αλήθεια. Βλέπει και προσπαθεί να εντοπίσει παίκτες που πάνε καλά. Κάλεσε, για παράδειγμα, τον Μπακάκη, κάλεσε και τον Κουλούρη. Αλλά, εδώ δεν βρισκόμαστε σε στάδιο ανανέωσης. Υποτίθεται ότι πάμε να βρούμε ένα σταθερό σχήμα. Αν ήμασταν σε στάδιο ανανέωσης, τι δουλειά θα είχαν στην ομάδα ο… Τοροσίδης ή ο… Τζιόλης;
Γενικά, δεν βγάζει κανείς άκρη με τις επιλογές του Σκίμπε και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ποια είναι η στρατηγική του. Δεν λέω για την απόδοση, γιατί αυτό είναι τεράστιο θέμα. Και για να φτάσουμε να μιλάμε για την απόδοση πρέπει να έχουμε μια ομάδα με τουλάχιστον 16 -18 σταθερούς παίκτες, ώστε να δούμε τι είδους ποδόσφαιρο μας ταιριάζει και τι είδους ποδόσφαιρο μπορούμε να παίξουμε. Ετσι ακριβώς το έκανε ο Ρεχάγκελ. Κάτι περισσότερο ήξερε αυτός.
«Σημασία πάντα έχει η νίκη και προτιμάω να έχουμε μέτρια εικόνα και να κερδίζουμε τα ματς», είπε χθες ο Μανωλάς και έσπευσε να υπερασπιστεί τον Σκίμπε για την άθλια εικόνα της Εθνικής στο ματς με την Ουγγαρία: «Είχαμε μία σοβαρή εικόνα κόντρα στην Ουγγαρία. Στην Ελλάδα κοιτάμε μόνο τα αρνητικά και όχι τα θετικά. Δεν παίζαμε ποτέ όπως η Βραζιλία και η Ισπανία, ακόμα και επί Σάντος που ήμασταν πετυχημένοι. Εμείς έχουμε στόχο να κερδίσουμε το ματς. Ποτέ δεν κερδίζαμε με 4-0 ή 5-0. Ο προπονητής ποτέ δεν μας είπε να μείνουμε πίσω για να μη φάμε γκολ για να πάρουμε την ισοπαλία. Με την Ουγγαρία μπορεί να μην κάναμε πολλές ευκαιρίες αλλά πήραμε το ματς και δεν διακινδυνεύσαμε ποτέ να το χάσουμε. Είμαστε μία νέα ομάδα, δείτε και τις άλλες. Η Γερμανία αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο στο Μουντιάλ, η Ολλανδία και η Ιταλία δεν πήγαν καν».
Ναι, έτσι είναι, αλλά αν έρθουν οι ήττες σε κρίσιμα ματς, τι θα βρούμε να λέμε; Τότε θα είναι αργά για δάκρυα και πάρα πολύ αργά για κριτική και, κυρίως, αυτοκριτική. Ποτέ δεν κερδίζαμε με 4-0, αλλά το να θέλεις η ομάδα σου να βλέπεται δεν είναι μια παράλογη απαίτηση…