Όταν μία ομάδα έχει δώσει τους 14 από τους 18 μονούς τελικούς (υπάρχει και ένας διπλός) στην ιστορία της στην Αθήνα, είναι λογικό οι οπαδοί της να αισθάνονται φίλαθλοι-όπως και πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Απόλυτα δικαιολογημένο, λοιπόν, το αίσθημα αδικίας και η απαίτηση κάποια στιγμή να αλλάξουν τα δεδομένα.
Φέτος, όμως, και μετά από όσα συνέβησαν πέρυσι στον Βόλο, το ΟΑΚΑ μάλλον έμοιαζε μονόδρομος ως επιλογή. Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ προέταξε το ζήτημα της ασφάλειας και της δυνατότητας να δούνε από κοντά το παιχνίδι αρκετοί φίλοι του ΠΑΟΚ και να μην υπάρξουν παράπονα, όπως πέρυσι.
Ο Σαββίδης και οι συνεργάτες του θα μπορούσαν να «πατήσουν» πάνω σε παλιότερες δημόσιες τοποθετήσεις του Δημήτρη Μελισσανίδη που υπογράμμιζε την αδικία του να διεξάγεται ο τελικός στην έδρα του ενός εκ των δύο φιναλίστ και να θέσουν θέμα έδρας.
Δεν το έκαναν και πρέπει να τους αναγνωριστεί απ’ όλους η άκρως υπεύθυνη στάση τους. Πρέπει, όμως, να θέσουν από τώρα για το μέλλον και το ζήτημα της εξεύρεσης μίας δίκαιης λύσης συνολικά για το θέμα των τελικών του Κυπέλλου. Και μία καλή αρχή θα ήταν να οριστεί με το τέλος της σεζόν ο επόμενος τελικός στη Θεσσαλονίκη ή άλλη επαρχιακή πόλη και να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες στο στάδιο που θα επιλεγεί.