Για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, καμία έκπληξη δεν υπήρξε από τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα του βρετανικού Guardian και της γαλλικής Monde, με τις βαριές κατηγορίες κατά του Τζιάνι Ιφαντίνο για τους χειρισμούς του την περίοδο 2010-2011, ως γενικός γραμματέας της ΟΥΕΦΑ τότε, σε σχέση με τα στημένα παιχνίδια στην Τουρκία.
Η διαφθορά δεν είναι ελληνικό ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά… Παγκόσμιο φαινόμενο είναι. Απλά, οπουδήποτε αλλού, γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί. Όταν ανακαλύπτουν κάποιες καραμπινάτες περιπτώσεις, παρεμβαίνουν.
Μάλιστα, έχουμε παραδείγματα πολύ σκληρών, δραστικότατων παρεμβάσεων, ακόμη και για μεγάλες ομάδες ή πανίσχυρους παράγοντες, που πληρώνουν βαρύ τίμημα όταν αποδεικνύεται πως είχαν συμμετοχή σε υποθέσεις διαφθοράς.
Βέβαια, το ζήτημα είναι ότι σε άλλες χώρες υπάρχουν μηχανισμοί, υπάρχει εποπτεία, η δικαιοσύνη κινείται πολύ πιο γρήγορα, δεν υπάρχει κανένας δισταγμός για αυστηρότατες ποινές, έστω κι αν πρόκειται να επιβληθούν σε ομάδες-σύμβολα.
Τα λέω όλα αυτά, διότι εμείς εδώ στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι είμαστε σε καθεστώς επιτροπείας, παρότι έχουμε εδώ την ΟΥΕΦΑ και την ΦΙΦΑ να μας παρακολουθούν, παρότι είναι σε εξέλιξη δικαστικές υποθέσεις πάρα πολύ σοβαρές, υπάρχουν ταυτόχρονα και καταγγελίες ότι στήνονται παιχνίδια, ότι υπάρχει παράνομος στοιχηματισμός, πως γίνονται συνεννοήσεις ανάμεσα σε παράγοντες και ποδοσφαιριστές για το πώς ακριβώς θα εξελιχθεί ένα παιχνίδι, ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα, ποιο το σκορ κι ένα σωρό άλλα πράγματα…
Δεν έχουμε το… Θεό μας, δηλαδή. Διότι, αν ισχύει πως με όλους αυτούς πάνω από το κεφάλι μας, κάποιοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο ούτε που νοιάζονται, ούτε που ανησυχούν, αλλά, συνεχίζουν να επιδίδονται σε παράνομες δραστηριότητες, τότε δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ελπίδα κι όλα αυτά που λέγονται περί εξυγίανσης είναι απλά για να περνάει η ώρα…
