Σε μία από τις ταινίες του Γούντι Άλεν αναφέρεται η ατάκα: «…Μάθε ν’ ακούς. Οι ευκαιρίες χτυπούν τη πόρτα σου πολύ σιγανά»! Στον ΠΑΟΚ εφέτος τουλάχιστον, δεν ακούν. Κι ας οι ευκαιρίες την πόρτα του βροντούν…
Έτσι χάνονται η μία μετά την άλλη ευκαιρίες και πρωτιά να πάρει και διαφορά να φτιάξει. Δεν το έκανε αν κι είχε εύκολο πρόγραμμα. Ελάτε όμως, που και το δύσκολο με δύο αποτυχίες άρχισε.
Οι ευκαιρίες πάντως, δεν στέρεψαν. Δεν είναι αστείρευτες. Αυτό είναι το κακό. Το χειρότερο είναι πως δεν περιμένουν. Και το χείριστο; Περνούν ανεπιστρεπτί…
Κατά πως φαίνεται βέβαια, ο ΠΑΟΚ δεν χαμπαριάζει. Δεν αντιλαμβανόμαστε κάτι να αλλάζει. Μπορεί η αντίληψη μας, να μην φθάνει μέχρι εκεί που αρχίζει κάτι, να αλλάζει. Είναι κι αυτό πιθανό. Είτε έτσι, είτε αλλιώς αλλαγές ακούγονται. Αλλαγές δεν φαίνονται.
Και μπορεί, να διατρανώνουν την πεποίθηση τους για την κατάκτηση του τίτλου πολλοί – σε αυτούς προεξάρχει η οικογένεια Σαββίδη – όπως μπορεί, να επιμένουν στην προσδοκία κατάκτησης του τίτλου οι φίλοι του «δικέφαλου» αλλά… Με την εικόνα στα ντέρμπι με Ολυμπιακό κι ΑΕΚ (δίχως οι αντίπαλες του ΠΑΟΚ να είναι καλύτερες) υπάρχει θέμα. Θέμα εμπιστοσύνης σε αυτόν τον ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου.
Η εμπιστοσύνη δε, δεν χαρίζεται. Κερδίζεται. Πως πίνουν νερό στο όνομα του Ιβάν Σαββίδη οι ΠΑΟΚτσήδες; Έτσι έπρεπε να πίνουν και στο όνομα του προπονητή και των παικτών του ΠΑΟΚ. Δεν πίνουν.
Έχουμε λοιπόν θέμα εμπιστοσύνης…
Το έχουμε δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ. Αν και σε κάθε ευκαιρία οι όρκοι για την κατάκτηση του τίτλου εύκολα δίνονται – κι ουχί μόνον εφέτος – εν τούτοις δεν κρατιούνται. Έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: «…Δεν είναι οι όρκοι που μας κάνουν να πιστέψουμε κάποιον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος που μας κάνει να πιστέψουμε τους όρκους». Συγκεκριμένα είναι ρήση του Αισχύλου. «… Ουκ ανδρός όρκοι πίστις, αλλ’ όρκων ανήρ» ανέφερε ο εξ Ελευσίνας ορμώμενος τραγικός ποιητής.
Κι επιτρέψτε μας αλλά εδώ… Ο συνειρμός – πάντα κατά την ταπεινή μας άποψη – είναι εύλογος. Οι μόνοι όρκοι… Υποσχέσεις, δεσμεύσεις… Διαλέγετε και παίρνετε …Οι μόνοι λοιπόν, είναι των φίλων του «δικέφαλου» και φυσικά, της οικογένειας Σαββίδη. Δεν παίζουν όμως, αυτοί μπάλα. Πως να το κάνουμε, δηλαδή;
Από προπονητών και παικτών όρκους… Υποσχέσεις, δεσμεύσεις… Χορτασμένος είναι ο κόσμος του. Φανταζόμαστε κι η οικογένεια Σαββίδη. Για την εκπλήρωση όλων αυτών μάχονται.
Μέχρι σήμερα – και να μας συμπαθούν, όσοι διαφωνούν – ανάλογες μάχες δεν έδωσαν προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ. Κι εάν έδωσαν… Τις έχασαν αμαχητί!
Για να μην κουράζουμε άλλο. Εάν κι εφ’ όσον δεν αλλάξει κατ’ αρχήν η νοοτροπία. Ήτοι, ορισμένοι παίκτες να μην θεωρούν πως χρεώθηκαν με 108 (θυμάστε την χρέωση αυτήν από τον Στρατό;) τη φανέλα βασικού. Εάν κι εφ’ όσον δεν αλλάξει στη συνέχεια η ψυχολογία. Ήτοι, όλοι οι παίκτες να παίξουν την μπάλα που ξέρουν. Κι εάν κι εφ’ όσον δεν αλλάξει και πλάνα ο προπονητής. Ήτοι, δεν το πάρει κι αλλιώς επειδή έτσι που το παίρνει δεν πάει πουθενά…
Ο ΠΑΟΚ δεν θα δείξει το καλό του πρόσωπο. Επειδή – όπως εμείς θεωρούμε – ο ΠΑΟΚ έχει καλό – πρόσωπο! Δεν το δείχνει με ευθύνη παικτών και προπονητών του. Είμαστε σαφείς! Υπάρχει και καλό πρόσωπο του «δικέφαλου». Ακόμη και με πολλούς να αναρωτιούνται περί τούτου. Υπάρχει; Ναι, λέμε εμείς.
Να το λέμε εμείς βέβαια, δεν σημαίνει κάτι. Να το δείξουν προπονητές και παίκτες σημαίνει τα πάντα…
