Εδώ και κάμποσο καιρό έχω αναφερθεί στη νέα κατάσταση που δημιουργείται στον Αρη με την παρουσία του Θόδωρου Καρυπίδη, αλλά και την συγκυρία, που κατά την άποψή μου είναι θετική, της ταυτόχρονης παρουσίας στην προεδρία του ΑΣ, του Γιάννη Ψηφίδη.
Ο Αρης έχει αυτή την στιγμή έναν άνθρωπο ο οποίος σε συντομότατο χρονικό διάστημα ετοίμασε μια ποδοσφαιρική ομάδα η οποία ξεπερνάει κατά πολύ τα δεδομένα της Γ’ Εθνικής και φρόντισε για την διαμόρφωση όλων των απαραίτητων συνθηκών ώστε να διασφαλιστεί άμεσα η άνοδος, και έναν άλλο άνθρωπο που είναι εργατικός, μεθοδικός, νοικοκύρης.
Το… «πακέτο», επιτρέψτε μου την έκφραση, Καρυπίδης-Ψηφίδης, μπορεί να λειτουργήσει καλά για τον Αρη. Τα πρώτα αποτελέσματα φαίνονται ήδη. Στον σύλλογο υπάρχει ηρεμία, δεν υπάρχουν γκρίνιες, φαίνεται να ξεπερνιέται η εσωστρέφεια, υπάρχει διάθεση να αντιμετωπιστούν και να λυθούν προβλήματα που ταλαιπωρούσαν χρόνια τους «κίτρινους», δίνεται μια μάχη για να… ξαναγαπήσουν οι Αρειανοί την ομάδα τους.
Μέχρι και πριν από μερικούς μήνες, όλα τα παραπάνω απλά συζητιόταν, στο πλαίσιο μιας θεωρητικής συζήτησης και ως ευχολόγια, κυρίως. Τώρα υπάρχει η αίσθηση ότι γίνονται βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις.
Σαφώς και δεν πρόκειται πατώντας ένα κουμπί να πάει ο Αρης από το απόλυτο μηδέν στο οποίο είχε φτάσει, στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σαφώς και δεν πρόκειται τόσο εύκολα να πειστεί η πλατιά μάζα των οπαδών του ότι έπαψαν από τη μια μέρα στην άλλη να υφίστανται όλες αυτές οι παθογένειες που τον οδήγησαν στην καταστροφή.
Ασφαλώς και είναι πάρα πολύ μικρό το δείγμα των όποιων καλών ενεργειών, των θετικών ενδείξεων που υπάρχουν τους τελευταίους μήνες, για να σιγουρευτεί ο κόσμος ότι αυτό που γεννιέται είναι σοβαρό, αξιόπιστο, πατάει σε γερές βάσεις και μπορούν να το εμπιστευτούν.
Όμως, γίνεται μια αρχή, η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Αντιλαμβάνομαι πλήρως, λόγω και του τρόπου με τον οποίο σκέφτομαι, ο οποίος δεν μοιάζει με τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται, συνήθως, όσοι είναι κοντά στο ποδόσφαιρο, ότι θα πρέπει να δούμε πώς θα προχωράει από στάδιο σε στάδιο ο Θόδωρος και πώς θα αντιμετωπίζει κάθε νέα πρόκληση που θα του παρουσιάζεται.
Διότι είναι άλλο η Γ’ Εθνική, την οποία, οφείλουμε να του πιστώσουμε πως φέρνοντας αυτούς τους παίκτες κι αυτό τον προπονητή την έκανε πάρα πολύ εύκολη, άλλο η Β’ Εθνική, άλλο η Superleague.
Γι’ αυτό το επίπεδο, ο Καρυπίδης μοιάζει, με τα έως στιγμής δεδομένα, να ήταν η ιδανική λύση για τον Αρη. Ωστόσο, για να αποδειχτεί ότι είναι συνολικά η λύση για τον Αρη, έχει δρόμο μπροστά του. Πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί, ταυτόχρονα, να τελειώσει την εκκαθάριση, αλλά και να δείξει την δύναμή του όταν θα έρθει η ώρα για την σύσταση νέας ΠΑΕ.
Εκεί θα κριθεί ο Καρυπίδης. Αλλωστε, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που όσοι βρίσκονται κοντά στον Αρη, απειλούσαν Θεούς και δαίμονες, προειδοποιώντας ότι στην επιστροφή της στις επαγγελματικές κατηγορίες η ομάδα, δεν θα πρέπει να έχει μετοχικό κεφάλαιο 360.000 ευρώ –το μίνιμουμ, δηλαδή, που ορίζει ο νόμος- αλλά 5.000.000 ευρώ, για παράδειγμα.
Θεωρώ δεδομένο, συνεπώς, ότι αυτή η συζήτηση θα επανέλθει ύστερα από μερικούς μήνες, όταν ο Αρης θα έχει εξασφαλίσει την άνοδο. Και θα είναι απολύτως λογική, καθώς, όποιος κι αν αποκτήσει την πλειοψηφία των μετοχών, θα είναι αφεντικό μιας καθαρής εταιρείας.
Μιας εταιρείας που το brand της θα επανακτά τη δυναμική του και ταχύτατα θα έχει πολύ μεγαλύτερη αξία, οπότε, θα είναι αδύνατο να υπάρχει ένα χαμηλό τίμημα, όπως για παράδειγμα, αυτό που υπήρξε στη μεταβίβαση της ΠΑΕ Βέροια από τον κ. Αρβανιτίδη στον κ. Καρυπίδη…
