H εποχή που το «10 το καλό» αλώνιζε, πέρασε ανεπιστρεπτί. Είναι μάταιο να περιμένουμε να εμφανιστεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο άλλος Γιώργος Κούδας ή άλλος Μίμης Δομάζος (στη φωτογραφία, στις μέρες της δόξας τους). Οπως είναι μάταιο να περιμένουμε να εμφανιστούν άλλοι εξτρέμ, που ταυτόχρονα ήταν και μπαλαντέρ, όπως ο Μίμης Παπαιωάννου, ο Βασίλης Χατζηπαναγής και ο Γιώργος Δεληκάρης.
Ετσι όπως εξελίχθηκαν στο ποδόσφαιρο τα αμυντικά συστήματα, έτσι όπως εξελίχθηκε η ανθρώπινη φυσική αντοχή, έτσι όπως η δύναμη υποτάσσει συνήθως τη δεξιοτεχνία, για να αλωνίσεις σήμερα στο τερέν πρέπει να είσαι... από Μέσι και πάνω. Φοβάμαι ότι στην Ελλάδα δεν πρόκειται να ξαναδούμε ούτε καν Τσιάρτα και Φρατζέσκο. Λογικό είναι. Το κλασικό «10άρι» εξαφανίζεται κι αυτό συμβαίνει παγκοσμίως.
Ενας τέτοιος παίκτης έχει να εμφανιστεί στον ΠΑΟΚ από τη στιγμή που αποχώρησε ο Φρατζέσκος. Πριν από αυτόν είχε προσφέρει πολλά ως οργανωτής ο Μαγκτνί, για έξι μόνο μήνες ο Φαν Ρόι κι ύστερα πρέπει να γυρίσουμε στον Σκαρτάδο και τον Κούδα και να μείνουμε εκεί. Αν πάμε στον Αρη θα βρούμε μόνο τον Ολε και στον Ηρακλή, εκτός του «Βάσια», η λίστα εξαντλείται στον Αιδινίου και τον Λάκη Παπαιωάννου.
Ωστόσο, πάντα υπάρχουν οι παίκτες που έχουν μεγαλύτερη ποιότητα από τους υπόλοιπους. Οι παίκτες που είναι τεχνίτες, που είναι όχι μόνο ταχείς, αλλά και εύστροφοι, οι παίκτες που έχουν φαντασία, που «βλέπουν» γήπεδο και που είναι έξυπνοι. Με μια κουβέντα, οι επιτελικοί χαφ που παίρνουν την ομάδα στην πλάτη τους και την καθοδηγούν με τις επινοήσεις τους, βοηθώντας και τους συμπαίκτες τους να έχουν καλή απόδοση και να είναι αποτελεσματικοί.
Χωρίς έναν τουλάχιστον τέτοιο παίκτη πιστεύω ότι δεν μπορεί να γίνει μεγάλη ομάδα. Εκτός και αν όλοι οι χαφ έχουν, σε μικρότερες έστω δόσεις, κάποια από τα χαρακτηριστικά του σούπερ άσου. Αλλά στην Ελλάδα έχουμε κουραστεί με το θέαμα των μέσων που έχουν μπόι, που είναι τρεχαλατζήδες, που ξέρουν να μαρκάρουν, αλλά που δεν ξέρουν να οργανώσουν ή να σκοράρουν. Μέσοι που μπορούν να ανταποκριθούν μόνο στα ανασταλτικά και όχι στα επιθετικά καθήκοντά τους. Γιατί; Γιατί το καλό είναι δυσεύρετο και κοστίζει. Το μέτριο το βρίσκεις εύκολα και βολεύεσαι αγοράζοντάς το φτηνά. Μόνο που ομάδα μεγάλη δεν κάνεις ποτέ...