Παραμονή Δεκαπενταύγουστου, ο Αγγελος Αναστασιάδης «προσκυνούσε» δημοσίως την Παναγιά, για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ. «Εγινε πολλή δουλειά για τα δεδομένα του ΠΑΟΚ και από εδώ και πέρα αφήνω την ομάδα στα χέρια της Παναγιάς που αύριο γιορτάζει. Την εμπιστεύομαι και πιστεύω ότι τον Μάιο θα είμαστε καλά», δήλωσε μετά το φιλικό ματς με την Ιντερ στην Τούμπα.
Χθες, παραμονή του αγώνα ρεβάνς με τη Ζίμπρου, το «τράβηξε» περισσότερο: «Εμπιστεύομαι τα παιδιά, αλλά πιο πολύ εμπιστεύομαι την Παναγιά. Πιστεύω ότι θα… γυρίσει το κουμπί προς τη δική μας πλευρά».
Ανήκω σε όσους κουράστηκαν με τις επικλήσεις του Θεού και της Παναγιάς από τον Αγγελο, αλλά δεν με ενοχλεί η εμμονή του. Ναι, δεν έχουν χρόνο τα Θεία να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, ούτε να βοηθούν κάποιες ομάδες σε βάρος κάποιων άλλων, ωστόσο δεν θα επικρίνω ποτέ τον προπονητή του ΠΑΟΚ για το θρησκευτικό συναίσθημά του. Είναι δικαίωμά του να διαχειριστεί τις όποιες αντιλήψεις του. Ολοι οι υπόλοιποι δικαιούμαστε να τον κρίνουμε μόνο για τη δουλειά του. Αλλά εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Επικίνδυνη δεν είναι η εμμονή του Αγγελου με την Παναγιά, αλλά το να θεωρεί ένας έμπειρος και καταξιωμένος τεχνικός, όπως αυτός, ότι η ομάδα πάει καλά και ότι το μόνο που της λείπει είναι η βοήθεια της Παναγιάς. Δεν μπορεί να θεωρεί απαραίτητο από εδώ και πέρα μόνο το να γυρίσει το κουμπί η Παναγιά. Και, φυσικά, δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε βελτίωση, όταν ο Αγγελος πιστεύει ότι η ομάδα, με το ρόστερ που διαθέτει σήμερα, είναι ικανή να επιτύχει φιλόδοξους στόχους, αρκεί απλώς να το θέλει η Παναγιά. Αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα...
Ρεαλιστικά μιλώντας, κανείς οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θα έχει παράπονο ούτε από τη χάρη της Παναγιάς ούτε από τη φιλευσπλαχνία του Χριστού, εάν παίκτες και προπονητής αποτύχουν σε όλα φέτος. Ολοι θα ξέρουν ότι υπήρχε έλλειμμα στην ποιότητα του έμψυχου δυναμικού, αλλά και της τεχνικής ηγεσίας, που δεν φρόντισε εγκαίρως για την αναβάθμισή του.
Το άμεσο ζητούμενο είναι τι πρόκειται να συμβεί σε περίπτωση που αποκλειστεί απόψε ο ΠΑΟΚ. Μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε. Αλλά το θέμα δεν είναι αν κάποιοι οπαδοί «ξεφύγουν» και αντιδράσουν ακραία. Το θέμα είναι ότι ο ΠΑΟΚ θα έχει τεθεί νοκ άουτ σε έναν από τους τρεις στόχους του και δεν θα πείθει ούτε τον πιο αφελή και αιθεροβάμονα οπαδό του ότι μπορεί να επιτύχει στον έναν έστω από τους υπόλοιπους δύο. Η χρονιά θα έχει χαθεί πριν καλά – καλά αρχίσει. Και θα κυλήσει όλη με γκρίνια, με φαγωμάρα, με μιζέρια και αλυσιδωτά εσωτερικά προβλήματα.
Ακόμη και να προκριθεί, όμως, οι διορθωτικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν θα είναι έγκλημα αν ξεχαστούν, με την ψευδαίσθηση ότι το πρώτο ματς με τη Ζίμπρου και το παιχνίδι με την Καλλονή αποτέλεσαν απλώς «κακές στιγμές». Η ομάδα «φωνάζει» ότι χρειάζεται ενίσχυση, μην τυχόν και κατορθώσει να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο και να γίνει πιο ανταγωνιστική. Μην τυχόν, λέμε, διότι η ευκαιρία της ποιοτικής ενίσχυσης του ΠΑΟΚ χανόταν κάθε μέρα, εδώ και δύο μήνες. Τώρα τα περιθώρια των επιλογών είναι στενά. Τώρα θα είναι πολύ δύσκολο να έρθουν δυο – τρεις παίκτες και να μετατρέψουν μια μέτρια ομάδα σε ομαδάρα…
