ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΕΤΡΩΤΟΥ
Είναι κακό το χθεσινό αποτέλεσμα για τον ΠΑΟΚ, τον βάζει σε μπελάδες για τη συνέχεια του Κυπέλλου, αλλά δεν ισοδυναμεί με καταστροφή. Αρχίζω από αυτό για να μην χάσουμε το μέτρο και μην παρεξηγηθούν τα όσα θα αναφέρω στη συνέχεια.
Από τη στιγμή που έπαιξαν ως επί το πλείστον παίκτες που δεν είχαν πάρει ως τώρα χρόνο συμμετοχής, λογικό είναι η κριτική να εστιάζεται σ’ αυτούς και να έρχεται στο προσκήνιο η δήλωση του Άγγελου Αναστασιάδη στο Αγρίνιο πως «δεν έχω 11, αλλά 27 παίκτες».
Το μεγαλύτερο λάθος θα είναι ο κόσμος, μέσα σε λίγες μέρες, να πάει στο άλλο άκρο. Να πει πως έκανε εντελώς λάθος εκτίμηση ο προπονητής της ομάδας και πέρα από τους συνήθεις έντεκα και ορισμένους ακόμη που χρησιμοποιεί, το ρόστερ της ομάδας είναι εντελώς άδειο.
Όχι, δεν ισχύει αυτό και η αλήθεια, όπως συμβαίνει συνήθως, είναι κάπου στη μέση. Υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι παίκτες, πλην των βασικών, στο έμψυχο δυναμικό του ΠΑΟΚ, υπάρχουν ταλαντούχοι νεαροί, που όμως δεν βρίσκονται στα επίπεδα ετοιμότητας του Κάτσε και του Τζανδάρη.
Κι αυτό το συμπέρασμα είναι που καθιστά λανθασμένη την επιλογή του 61χρονου τεχνικού να προχωρήσει σε ολικό ροτέισιον. Η ενδεκάδα του ΠΑΟΚ δεν είχε χθες ούτε καθαρόαιμο ετοιμοπόλεμο στόπερ, ούτε κόφτη και πολλές φορές έμοιαζε χαμένη στον αγωνιστικό χώρο.
Πέρα από τις επιλογές του προπονητή που δεν βγήκαν, υπάρχει σοβαρότατη ευθύνη των παικτών, κυρίως των έμπειρων. Δεν είναι δυνατό, το πιο ακριβό συμβόλαιο της ομάδας, ο Μάαρτεν Μάρτενς να παρουσιάζεται τόσο… ανάλατος ή ο Σπυρόπουλος που έχει περάσει από την Εθνική ομάδα να μην έχει το καθαρό μυαλό να τελειώσει φάσεις. Και φυσικά δεν δικαιολογείται ενέργεια σαν τη διπλή αγκωνιά του πολύπειρου Δημήτρη Παπαδόπουλου. Μετά βάζω στην κλίμακά της κριτικής τους νεαρούς που, εντάξει είναι πιτσιρικάδες, αλλά αν δεν αποδείξουν πως είναι ξεχωριστοί, γιατί να βρίσκονται στον ΠΑΟΚ; Όλοι πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους και να εμφανιστούν με άλλο πρόσωπο από ‘δω και πέρα.
Υ.Γ. Θέλω να κάνω και ένα μικρό σχόλιο για τη συγνώμη του Άγγελου Αναστασιάδη στον Γιώργο Ζαΐρη. Αποδεικνύεται πως όταν μία πλευρά δίνει σεβασμό (ακόμη κι όταν κάνει κριτική), θα εισπράξει σεβασμό.
