Mέχρι πρότινος την γνωρίζαμε κυρίως εξαιτίας της παρουσίας του Θοδωρή Ζαγοράκη σε αυτή την ομάδα. Άλλοι, αναρωτιόταν που στην ευχή είναι η έδρα της. Η Λέστερ σκουέαρ αποτελεί μία από τις πιο κεντρικές πλατείες του Λονδίνου, αλλά με την ομάδα του Ρανιέρι δεν έχει ουδεμία σχέση. Απλή συνωνυμία. Η Λέστερ μας αναγκάζει να ασχοληθούμε μαζί της και μπράβο της.
Προσωπικά εκτιμώ ότι είναι η ομάδα του 2015! Ναι, η Μπαρτσελόνα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και κατά καιρούς έπαιξε μπαλάρα. Ναι, η Μπάγερν συχνά κρύβει την μπάλα. Ναι, η Γιουβέντους έμοιαζε και πλέον μοιάζει και σήμερα με μία καλοδουλεμένη μηχανή. Ναι, ο Κριστιάνο έκανε «παπάδες» και η Ρεάλ συχνά έμοιαζε ικανή να διαλύσει κάθε αντίπαλο. Όμως απ΄ όλες αυτές δεν περιμέναμε και πολλά διαφορετικά πράγματα. Είναι σχεδόν υποχρεωμένες να το κάνουν.
Η Λέστερ όμως ήρθε σαν κομήτης. Από το πουθενά. Ανάθεμα αν γνωρίζαμε το περασμένο καλοκαίρι έναν παίκτη της. Ανάθεμα, αν δεν χαμογελάσαμε κάτω από τα μουστάκια μας, όταν μάθαμε ότι προσέλαβε τον Κλαούντιο Ρανιέρι για προπονητή. «Ποιους βρήκε να κοροϊδέψει πάλι» ήταν αυτό που έλεγαν οι περισσότεροι. Κι όμως, μιλάμε για την ομάδα που βρίσκεται σήμερα στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ! Αυτή που ανάγκασε την περσινή πρωταθλήτρια να βρίσκεται ένα βήμα από την ζώνη του υποβιβασμού, που έβαλε από κάτω της όλο το… Μάντσεστερ, που έχει υποσκελίσει την Άρσεναλ.
Μία τρελοπαρέα παιδιών, που δεν παίρνουν ούτε τα μισά χρήματα των παικτών που απασχολούνται στα προηγμένα κλαμπ. Μία ομάδα που δεν έχει κανέναν σταρ, αλλά που σε κάνει σχεδόν να την αγαπήσεις όσο την βλέπεις. Γιατί ξέρεις πως είναι η σταχτοπούτα. Γιατί στα μάτια της Λέστερ, βλέπει ο κάθε αδύναμος ή ανίσχυρος οικονομικά, τον δικό του «γίγαντα» που μπορεί να μπει στο μάτι των άλλων. Που είναι γεμάτη μικρές ιστορίες, με κορυφαία όλων, αυτού του απίθανου Τζέιμι Βάρντι, που από την κόνφερενς, έφθασε στο σημείο να σπάει ρεκόρ και να είναι ο πρώτος σκόρερ της Πρέμιερ Λίγκ. Είναι και ο Ρανιέρι, αυτός ο τυπάκος που άφησε τον κάθε παράξενο τριγύρω του να τον εκθέσει στην Εθνική Ελλάδας και ξανάγινε ο «αλενατόρε» της χρονιάς, έστω κι αν βρίσκεται μακριά από την Ιταλία.
Πολύ την γουστάρω αυτή την Λέστερ. Ξέρω ή καλύτερα υποθέτω πως δεν πρόκειται να πάρει το πρωτάθλημα. Θα κάνει κοιλιά; Θα χάσει έδαφος στην συνέχεια; Θα ξυπνήσει από το όνειρο; Θα φορτωθεί από το βάρος του πρωταθλητισμού; Μπορεί. Προς το παρόν μοιάζουν να το διασκεδάζουν τα τρελόπαιδα και μαζί τους, μπορούμε να διασκεδάζουμε όλοι όσοι είμαστε εραστές του ρομαντικού ποδοσφαίρου που ένας σύγχρονος Δαυίδ μπορεί να χτυπήσει με την σφεντόνα του όλους τους αρματωμένους Γολιάθ που έχει απέναντι του…
