ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣ
Το 1980 έρχεται στη Θεσσαλονίκη από την πατρίδα του, τη Νιγηρία. Δεν ξέρει καθόλου ελληνικά. Είναι όμως ένα βιβλίο από τα παιδικά του χρόνια που τον φέρνει εδώ. Οταν ήταν 12 χρόνων, στο σχολείο στη Νιγηρία, ο δάσκαλος προτείνει την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή ως ένα από τα εξωσχολικά βιβλία. “Εκεί είναι το θαύμα να νιώθεις Ελληνας. Αφού το διάβασα ήξερα ποιον δρόμο θα ακολουθήσω. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μπορεί να επηρεάσει ένα τέτοιο βίβλιο έναν 12χρονο. Ηταν το ερέθισμα”, λέει ο εκδότης-συγγραφέας, πρεσβευτής του ελληνισμού, Σαμ Τσέκουας, μιλώντας στη “M”, καταγράφοντας την ιστορία του.
Το 1980 έρχεται στη Θεσσαλονίκη, πάει στη Φιλοσοφική για να σπουδάσει ελληνική γλώσσα και ελληνική λογοτεχνία. Οταν τελειώνει, μπαίνει στην Οδοντιατρική. Ολοκληρώνει και εκεί τις σπουδές. Αντιμετωπίζει δυσκολίες για να ανοίξει δικό του ιατρείο και φεύγει στη Νιγηρία. Η κατάσταση δεν είναι καλή. Αφήνει την πατρίδα του και πάει στις Η.Π.Α., εκεί όπου είναι τα αδέρφια του. Σήμερα μένει στο Λογνκ Αϊλαντ, σε μια απόσταση περίπου 40 χιλιομέτρων από το Μανχάταν.
Από το 1994 έχει ανοίξει το Ελληνικό Βιβλιοπωλείο. Δεν το βλέπει σαν δουλειά, έτσι κι αλλιώς ασχολείται με το γενικό εμπόριο, και με Αφρική και με Ελλάδα και με την Αμερική. Το βιβλιοπωλείο ανήκει σε αυτόν, μόνος του το έχει, όπως όμως λέει… “τίποτα δεν μας ανήκει, ανήκει σε αυτούς που βοηθάνε να το διατηρήσουμε.
Είναι η προσφορά μου σε μια χώρα που με αγκάλιασε, με σπούδασε και με έκανε άνθρωπο”.
Τρέφει τεράστιο σεβασμό για την Ελλάδα. Εχει γράψει ένα βιβλίο που έχει τίτλο:
“Το θαύμα να είσαι Ελληνας”, το οποίο σήμερα παρουσιάζεται στην “Πρωτοπορία”, στη Λ.Νίκης 3, από τις 12:00 ως τις 14:00. Γράφει στα ελληνικά, όχι στα αγγλικά γιατί… “με τα ελληνικά εκφράζομαι καλύτερα, είναι η γλώσσα με την οποία σπούδασα”.
Και μαζί, η αγάπη του για τον Ηρακλή. "Μου άρεζε η ομάδα, έπαιζε καλό ποδόσφαιρο και πήγαινα συχνά στο γήπεδο". Λέει ότι… “ο Χατζηπαναγής είναι σαν την Αγία Γραφή, δεν μπορείς να τον ξεχάσεις. Παρακολουθούσα ενεργά με συνθήματα, τα παιχνίδια. Η σκέψη μου είναι με τον Ηρακλή. Αν γυρίσω ξανά εδώ, πάλι στην ίδια γειτονιά θα πάω, στις 40 Εκκλησιές που είναι δίπλα στο Καυτανζόγλειο”.
Τον ρωτάς, τι είναι η Ελλάδα; "Η Ελλάδα για μένα είναι το φως. Δεν υπάρχει άλλη λέξη. Κι αυτή η φλόγα πρέπει να κρατηθεί αναμμένη”. Λόγια δυνατά. "Ο λαός της Νιγηρίας είναι όπως ο λαός της Ελλάδας. Είναι φιλότιμοι, καλοί άνθρωποι που σου ανοίγουν την πόρτα τους, όπως το γνώρισα και εδώ".
Θυμάται τη γειτονιά του εδώ. “Εκεί που στεναχωριόμασταν επειδή δεν βλέπαμε τους γονείς μας, ερχότανε ο γείτονας και έλεγε, “Σαμ, θέλεις τίποτα να σου φέρω; Ελα να φας”. Οι άνθρωποι ήταν σαν να ήσουν στην πατρίδα σου. Δεν σου έλειπε τίποτα. Είναι μια χώρα με ψυχή”.
