Μιλάνο. Πόλη της μόδας, της φινέτσας, της γνωστής πλατείας «Ντουόμο», της «Σκάλας» από την οποία έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα της κλασικής μουσικής, της συγκλονιστικής τοιχογραφίας του «Μυστικού Δείπνου» που ζωγράφισε ο Λεονάρντι Ντα Βίντσι. Πόλη που για αρκετούς Ιταλούς θεωρείται ως πραγματική πρωτεύουσα, καθώς αρκετά χρήματα διακινούνται από το Μιλάνο. Πόλη, που είχε μέχρι πρότινος να καμαρώνει και για τα δύο «παιδιά» της. Την Μίλαν και την Ίντερ.
Το «Σαν Σίρο» θεωρείται πάντα η «σκάλα του calico» όμως τα τελευταία χρόνια μοιάζει να μαραζώνει. Οι δύο «δυνάμεις» του Μιλάνου, για μία ακόμη σεζόν δείχνουν πως βρίσκονται πολύ μακριά από το δικό τους αυτονόητο, που ήταν ο πρωταθλητισμός, ενώ το αντίπαλο δέος, η Γιουβέντους, που εδρεύει μερικά χιλιόμετρα παραπάνω, στο Τορίνο, μοιάζει πια να γιγαντώνεται. Το χειρότερο για τους «ροσονέρι» και για τους «νερατζούρι» είναι πως δεν υπάρχει υποψία ανάκαμψης. Μοιάζουν τουλάχιστον για τα προσεχή χρόνια καταδικασμένες στην μετριότητα.
Από την κορυφή της Ευρώπης στην απαξίωση
Ερχόταν σχεδόν πάντα… δεύτερη στην πόλη. Η Ίντερ, από τις «χρυσές» εποχές του Χελένιο Χερέρα, δεν μπορούσε να πάρει τα σκήπτρα από την Μίλαν, με σπάνιες εξαιρέσεις. Ο Μάσιμο Μοράτι είχε καταντήσει ανέκδοτο με τις ακριβές μεταγραφές που δεν έπιαναν τόπο και ξαφνικά η… άνοιξη ήρθε, όταν τα δικαστήρια υποβίβασαν την Γιουβέντους. Ο μεγαλύτερος αντίπαλος είχε φύγει από την μέση, τουλάχιστον για κάποια χρόνια, ενώ και η Μίλαν επλήγη σημαντικά.
Ο Μαντσίνι πήρε πόντους στην τεχνική ηγεσία, ο Μουρίνιο ήρθε να τελειοποιήσει την μηχανή και η Ίντερ πανηγύρισε διαδοχικά πρωταθλήματα ενώ έφθασε μέχρι και την κορυφή της Ευρώπης, όταν τον Μάιο του 2010 κέρδιζε την Μπάγερν Μονάχου 2-0.
Ο Μουρίνιο έφυγε, αστέρια την εγκατέλειψαν, ο Ζανέτι πρόσφατα σχετικά σταμάτησε, ενώ η Γιουβέντους… επέστρεψε πιο δυνατή, για κακή τύχη των «νερατζούρι». Που έχασαν ξανά τα σκήπτρα και το χειρότερο γι΄ αυτούς είναι πως δεν έδειξαν πως είχαν την εμπειρία να διαχειριστούν ξανά μία τόσο δύσκολη κατάσταση. Αποτέλεσμα; Η απαξίωση, οι κάμποσοι βαθμοί που την χωρίζουν από την κορυφή και αποτελέσματα ντροπή όπως αυτό το 1-4 της Κάλιαρι μέσα στο «Μεάτσα» πριν μερικές εβδομάδες.
Ο Τοχίρ μαθαίνει ή μήπως όχι;
Μέσα σε όλα, ο Μάσιμο Μοράτι μετά από πολλά χρόνια δήλωνε κουρασμένος και άφηνε την ομάδα στον Ινδονήσιο Έρικ Τοχίρ. Σε σίγουρα και… πλούσια χέρια όπως προέβλεπε. Ο Ασιάτης μεγιστάνας είχε διάθεση όμως η μία γκέλα διαδεχόταν την άλλη. Την πρώτη την έκανε ο ίδιος του ο γιος που αφελέστατα δήλωσε οπαδός της Γιουβέντους, ενώ ο Τοχίρ θέλοντας να συμμαζέψει την κατάσταση προσπάθησε να ποντάρει στις μεταγραφές. Άφησε την ομάδα στα χέρια του Ματσάρι, έδωσε αρμοδιότητες στον Ζανέτι που αποτελεί πάντα είδωλο, όμως με παίκτες όπως ο Βίντιτς στα… τελειώματα του, ο γυρολόγος Οσβάλντο ή ο Ναγκατόμο που έφθασε στο σημείο να φοράει και το περιβραχιόνιο (!) δουλειά δεν γίνεται.
Πρόσφατα ο Τοχίρ πήρε να συμβουλευτεί τον Μοράτι, από τον οποίο ζητάει να ενεργοποιηθεί, όμως ο κόσμος γκρινιάζει και… απομακρύνεται. Το ερώτημα είναι αν ο Ταχίρ μαθαίνει ή αν είναι… ανεκπαίδευτος μαθήσεως, αφού όσο περνάει ο καιρός, μοιάζει να είναι παντελώς μακριά από τον χώρο του ποδοσφαίρου και ειδικά του «καμπιονάτο» που αποτελεί μία… ειδική κατηγορία.
Η αρχοντιά άφησε την θέση της στην μιζέρια
Αν για κάτι ξεχώριζε η Μίλαν από την στιγμή που την ανέλαβε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ήταν για την αρχοντιά που εξέπεμπε. Από τα αποδυτήρια, που ήταν «βασιλικά» μέχρι και το γενικότερο προφίλ της. Οι «ροσονέρι» κατόρθωναν να διατηρούνται πάντα σε υψηλό επίπεδο. Να παίρνουν ευρωπαϊκά τρόπαια, να μονομαχούν με την Γιουβέντους σχεδόν κάθε χρόνο, να φέρνουν παίκτες πολύ υψηλού επιπέδου και να «χτίζουν» πετυχημένες ομάδες, ακόμη και αν στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στην εμπειρία. Η Μίλαν είχε πάντα να επιδείξει… προσωπικότητα. Από τον Πίρλο και τον Ιντζάγκι, μέχρι τον Σεβτσένκο, τον Ζέεντορφ, τον Κακά. Για να μην πάμε και πιο πίσω. Σήμερα ποίος;
Αυτό είναι το ερώτημα που απασχολεί τους οπαδούς των «ροσονέρι». Ο Μπερλουσκόνι είναι φανερό πως δεν ασχολείται όσο παλιά, η κόρη του Μπάρμπαρα που προσπάθησε να ηγηθεί περισσότερο φροντίζει να προκαλεί και να… μαλώνει με τον Γκαλιάνι που δεν την αντέχει, ενώ ο τελευταίος που επί της ουσίας ήταν ο πλέον έμπιστος του μεγαλομετόχου, μοιάζει να έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Η Μίλαν βαδίζει με πειράματα.
Ο Ιντζάγκι έγινε φέτος για πρώτη φορά… προπονητής, όμως πέραν της εμπειρίας, είναι φανερό πως του λείπουν και οι παίκτες που θα κάνουν την διαφορά. Η Μίλαν πια δεν τρομάζει ούτε την… Τσεζένα και παρότι είναι σχετικά ψηλά στην βαθμολογία, δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα να διεκδικήσει κάτι παραπάνω πέραν της εξόδου στην Ευρώπη. Αν αυτό φαντάζει υπερβολή, απλά θυμίζουμε ότι φέτος δεν την περιμένουν... ευρωπαϊκές υποχρεώσεις.
Κατάντια...