Ο Απόλλων είχε τις απουσίες του, προερχόταν από δυο συνεχόμενες νίκες, ο Ηρακλής από την άλλη αν και ο Παπαδόπουλος πήρε στην αποστολή τους Ρομάνο, Περόνε προτίμησε να τους αφήσει εκτός αρχικής ενδεκάδας, έχοντας όμως και αυτός μια σημαντική απουσία ,αυτή του Μπουκουβάλα λόγω τιμωρίας.
Οι φιλοξενούμενοι είναι αλήθεια ότι μπήκαν αρκετά δυναμικά στο παιχνίδι, υποχρεώνοντας τον γηπεδούχο σε μια ανούσια κατοχή μπάλας χωρίς ιδιαίτερες επιθετικές εξάρσεις. Αυτή η εκνευριστική νηνεμία κράτησε ακριβώς 32 λεπτά. Τότε ήταν που ο Ζιαμπάρης δεχόμενος σέντρα ακριβείας του Πασά μέσα από την περιοχή με γυριστό σουτ άνοιξε το σκορ, ξεκλειδώνοντας ταυτόχρονα και τη ροή του αγώνα. Βέβαια δεν συνέβη τίποτα το ιδιαίτερο έως τη λήξη του ημιχρόνου, αφού και πάλι ο Ηρακλής επιθετικά κολυμπούσε σε ρηχά νερά.
Λίγο πριν τη λήξη του Α΄ μέρους ο Παπαδόπουλο έκανε εσωτερικές αλλαγές .Ο Πασάς που άρχισε στην δεξιά πτέρυγα πήρε τη θέση του Τσιλιανίδη στον άξονα και τον Σιατραβάνη να έρχεται από την δεξιά πλευρά, με τον Τσιλιανίδη να πηγαίνει στο αριστερό άκρο της επίθεσης. Ισως αυτές οι μεταθέσεις να μεταμόρφωσαν τον Ηρακλή από πράο σε …μαινόμενο. Στο δεύτερο ημίχρονο… μονολογούσε κυριολεκτικά, χάνοντας τη μια ευκαιρία πίσω από την άλλη.
Οι επιθέσεις του πιο συντονισμένες και δημιουργώντας φάσεις από τις πτέρυγες και τον άξονα, ήταν θέμα χρόνου να πετύχει το δεύτερο γκολ και να «τελειώσει» το ματς. Παρ΄ όλα αυτά χρειάστηκε ένα λάθος του Κατσιαρού γύρο στο 70΄για να πετύχει ο Σιατραβάνης το 2-0, με τον Τσιλιανίδη να κλείνει το σκορ στο 89΄.
Συμπερασματικά ο Ηρακλής όχι μόνο άξιζε της νίκης, αλλά και ευρύτερου σκορ και ίσως το χθεσινό παιχνίδι να ήταν το πιο εύκολο σχετικά με τα προηγούμενα εντός έδρας. Τι άλλο μένει τώρα; Μα το αυτονόητο καρντάσια.