Εργοτάξιο. Δίχως ίχνος υπερβολής. Ο Ηρακλής έχει «θησαυρούς» στα χέρια του, που μένουν ανεκμετάλλευτοι. Και η Μίκρα και οι Χορτατζήδες. Άλλωστε ουκ ολίγοι έχουν παρατηρήσει – εύστοχα - ότι έχει μπει στο «μάτι» (ως σύλλογος γενικότερα) εξαιτίας της ανυπολόγιστης αξίας περιουσίας που έχει.
Η Μίκρα αποτελούσε μέχρι πρόσφατα ένα εγκαταλελειμμένο, ανεκμετάλλευτο «στολίδι». Ένα εκ των πραγμάτων λειτουργικό και υψηλού επιπέδου προπονητικό κέντρο το οποίο μπορεί να προσφέρει τα πάντα αν είναι στην πρέπουσα κατάσταση και από μόνο του ακόμη και να… πείσει παίκτες να έρθουν στην ομάδα.
Υπάρχουν άλλωστε τέτοια παραδείγματα στο παρελθόν. Σαφώς υπάρχει όμως ένα κόστος συντήρησης το οποίο ένας απλός «διαχειριστής» δεν μπορεί να το υποστηρίξει (πληρώνοντας παράλληλα ποδοσφαιρικό τμήμα και Καυτανζόγλειο).
Η έλευση Παπαθανασάκη και ιδιαίτερα η θέρμη με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα αναμόρφωσης της Μίκρας (έπειτα από τα πολλά ερεθίσματα που του έδωσε ο προπονητής, Νίκος Παπαδόπουλος), μεταμορφώνουν και πάλι τη Μίκρα σε «στολίδι». Επί της ουσίας την αξιοποιούν, την «εκμεταλλεύονται», τη μετατρέπουν και πάλι σε «όπλο» του Ηρακλή από κάθε άποψη.
Ο φακός της «Μ» σε μια μικρή περιήγηση στους χώρους του προπονητικού κέντρου της ομάδας, σας μεταφέρει τις πυρετώδεις εργασίες που είναι σε εξέλιξη.
Αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι πως σύντομα η Μίκρα θα επανακτήσει τη λειτουργικότητά της και θα προσδώσει και πάλι στον Ηρακλή την αίγλη που του αρμόζει σ’ αυτόν τον τομέα.
