Και ενώ όλα φαινόταν βουνό ολάκερο μέχρι το 72΄ με τον Ηρακλή να μην έχει …κλειδαριά ν΄ ανοίξει την άμυνα της Ζακύνθου, με τον Παπαθανασάκη ν αλλάζει συνεχώς θέσεις για γούρι και τους φιλάθλους να θυμούνται αναστενάζοντας το 0-0 με τους Σερραίους, ήρθε το κεφάλι του Μπαρτολίνι να την γκρεμίσει.
Ως πολιορκητικός κριός, ο Αργεντίνος ξετίναξε τα δίχτυα του Ξενοδόχωφ κι απ τη χαρά του, ο γίγαντας με την παιδική ψυχή, όπως τον χαρακτήρισε ο Παπαδόπουλος, έκανε σα μικρό παιδί. Να σημειωθεί πως στο ημίχρονο οι κυανόλευκοι έμαθαν το δωράκι που τους έκανε ένας παλιός δικός τους ο Άκης Γεωργίου, ισοφαρίζοντας τη Λαμία και σίγουρα θα σκέφτηκαν την μεγάλη ευκαιρία αναρρίχησης που τους δινόταν. Αφήνοντας στα αποδυτήρια την προβιά του αμνοεριφίου (αφού η Ζάκυνθος δυο φορές τους λαχτάρησε,) αποφασιστικά …κουκουλώθηκαν τη λεοντή του Ημιθέου. Είχαν όμως την υπεροχή, την κατοχή, τις τελικές, αλλά γκόλ δεν έμπαινε. Μέχρι το 72΄ όπως προανέφερα.
Το γκολ του Λουκίνα (ακαταμάχητος φορ περιοχής) ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Μια τούρτα όμως που πρέπει να περιμένει. Ως την άλλη Κυριακή, αφού κάτω από τις βαθμολογικές συνθήκες ο αγώνας με τη Λαμία λαμβάνει ιδιαίτερη χροιά. Ο Σπύρος φυσικά δεν άντεξε και στο τέλος πήγε στα αποδυτήρια για να συγχαρεί τους μάγκες, όπως χαρακτήρισε τους παίκτες του ο Παπαδόπουλος.
Γενικά λοιπόν ο Ηρακλής δεν ήταν καλός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Είχε πολλούς παίκτες-κλειδιά σε μέτρια μέτρα και στο πρώτο ημίχρονο κινδύνευσε να μείνει πίσω στο σκορ, αλλά στάθηκε τυχερός στη φάση του δοκαριού της Ζακύνθου και στην απόκρουση του Χουάντερσον. Νίκησε κι εδώ που τα λέμε. Ε να μη τα θέλουμε όλα δικά μας. Νισάφι.
