Το χθεσινό ρεπορτάζ του συναδέλφου Γιώργου Ζαΐρη με την «περίπτωση» του Ολλανδού Έλμαρ μου δίνει την ευκαιρία να επανέλθω, ύστερα από αρκετό καιρό σε μια διαπίστωση (διαχρονική και εμπεδωμένη) που αναφέρει ότι ο ΠΑΟΚ – σαν σύλλογος – παρουσιάζει μια εντυπωσιακή ιδιαιτερότητα, σε ότι έχει σχέση με τον τρόπο της έλξης νέων οπαδών και της σύνδεσης του μαζί τους.
Η ιστορία αναφέρει πλήθος περιπτώσεων (εντός κι εκτός συνόρων) που άφησαν έκπληκτη την κοινή γνώμη και οι οποίες αφορούν ακόμη και παίκτες (Έλληνες και ξένους). Οι παράμετροι των οποίων περιπτώσεων – μόρφωση, οικονομική άνεση, άλλες εθνότητες – καθιστούν πολύ ενδιαφέρουσα την προσέγγιση του φαινομένου, αλλά και την ανίχνευση της συγκολλητικής ουσίας που δένει στέρεα αυτή τη μαγική σχέση συλλόγου και οπαδών.
Στην ερώτηση του Γιώργου Ζαΐρη πως έγινε ο Έλμαρ Παοκτσής – και μάλιστα παθιασμένος – η απάντηση του είναι απλή: «Έζησα την ατμόσφαιρα της Τούμπας από τη Θύρα 4 και χάζεψα. Από εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάτι σαν έρωτα για αυτή την ομάδα. Όπου σταθώ, δηλώνω αυτή την παθολογική μου λατρεία για τον ΠΑΟΚ. Είμαι ένας φανατικός Παοκτσής. Εδώ και τρία χρόνια το ίδιο ισχύει και με τη σύζυγο μου τη Μελίσσα και το μικρό γιο μου τον Θεοφάνη. Δεν έχω καμία σχέση με την Ελλάδα».
Στη δεύτερη ερώτηση, το τι σημαίνει για αυτόν ο ΠΑΟΚ απαντά: «Ο ΠΑΟΚ είναι κάτι περισσότερο από το ποδόσφαιρο για μένα. Το λέω με ειλικρίνεια. Από εκείνο το βράδυ στο Αϊντχόφεν αποφάσισα ποια ομάδα θέλω να υποστηρίζω και να λατρεύω. Προσπαθώ να την παρακολουθώ μέσα από το ίντερνετ. Φυσικά αυτές τις ημέρες είμαι τρελαμένος γιατί βρίσκονται εδώ, όπως το ίδιο χαρούμενοι είναι η γυναίκα μου και ο μικρός μου γιος». Φαντάζεσαι το Θεοφάνη ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, τον ρωτά ο απεσταλμένος μας. Απαντά: «Τον φαντάζομαι στα κάγκελα της Θύρας 4 να χτυπά το τύμπανο». Απαντήσεις ενός Ολλανδού που ποτέ δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα.
Στην τρέχουσα επικαιρότητα, με τον μνημονιακό Προκρούστη να μας απειλεί θανάσιμα, ήρθε στο φως και μια ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση που αφορά αυτή τη μυστηριώδη έλξη και μαγική σχέση. Αφορά έναν καθηγητή ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου (του Κεντ) που δηλώνει…αθεράπευτα Παοκτσής (!) και ο οποίος δεν διστάζει στην πρώτη ευκαιρία να αναφερθεί σε εμπειρίες και βιώματα που έχει σαν οπαδός του δημοφιλέστερου συλλόγου της βόρειας Ελλάδας. Όπως ασφαλώς αντιλαμβάνεστε αναφερόμαστε στον σημερινό Υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο. Στον «τιμονιέρη» δηλαδή που ανέλαβε την τεράστια ευθύνη να οδηγήσει…το «καράβι» μακριά από τα ύφαλα και τα βράχια. Ο καθηγητής δίπλα στην πλούσια ακαδημαϊκή του καριέρα προσθέτει κατά περίσταση και με καμάρι θα έλεγε κανείς…το παοκτσηδιλίκι του.
Επικαλούμενος και μάλιστα σε αυτές τις τόσο κρίσιμες στιγμές το…«επιτρέπετε να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς» που αποτελεί το μότο ενός από τους πλέον δημοφιλείς και αγαπημένους παίκτες της ομάδας που υποστηρίζει. Νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο για να σχηματιστεί και μια άποψη για το σημερινό Υπουργό να πούμε δυο κουβέντες για το ποιος είναι. Γεννημένος το 1960 στην Ολλανδία, σε μια ιδιαίτερα ευκατάστατη οικογένεια, ακολούθησε τη συμβουλή του πολιτικού μηχανικού πατέρα του να αποκτήσει μια καλή μόρφωση.
Σε ηλικία πέντε ετών μετακομίζει στο Λονδίνο και εκεί τελειώνει τις σπουδές του. Ακολουθούν οι σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου αναπτύσσει όχι μόνο την ακαδημαϊκή του σκέψη, αλλά και την πολιτική του άποψη. Χαμηλών τόνων, κάνει παρέα με φοιτητές από όλο το πολιτικό φάσμα (αν και αριστερός) και φυσικά ιδιαίτερα με τους Έλληνες σπουδαστές. Με ύφος μειλίχιο και με εναλλακτικό ντύσιμο (βυσσινί, πράσινα και κίτρινα παντελονοπουκάμισα), είναι ο συμπαθέστατος νέος αντιστάρ της πολιτικής ζωής.
Ένας απλός Ολλανδός λοιπόν κι ένας Πανεπιστημιακός καθηγητής σε αυτές τις ταραγμένες στιγμές, μας απομακρύνουν λίγο από τα βάσανα, την πίεση και το άγχος και μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε μια προσπάθεια να τονώσουμε την αυτοπεποίθηση μας και να ενισχύσουμε το κουράγιο μας, έστω και μέσα από το ποδόσφαιρο. «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς». Καλή δύναμη στον Υπουργό και την αγάπη μας στον συμπαθέστατο Έλμαρ, την Μελίσσα και τον πιο μικρό Ολλανδό Παοκτσή, το γιο τους.
